«Παιδιά λάθος, εδώ είμαι κι εγώ». Ο Νίκος Κούνδουρος φαντάζεται ότι δεν φεύγει για τη Ρωσία, αλλά ανακουφιστικά χώνεται ανάμεσα στη Σωτηρία και τους φίλους του την τελευταία στιγμή. Όμως έχει ήδη φύγει.
Τον Αύγουστο, Σεπτέμβριο, Οκτώβριο, Νοέμβριο του 1991, ο Κούνδουρος γυρίζει την ταινία του «Μπάυρον» και βρίσκεται στην Κριμαία. Με το σώμα. Η καρδιά του, η σκέψη του, η έννοια του είναι στραμμένα στη γυναίκα του Σωτηρία. Απόρροια αυτής της αφοσίωσης είναι μια συνεπής, συχνά καθημερινή συγγραφή επιστολών, που αποκαλύπτουν έναν τρωτό αλλά πανίσχυρο, ασφαλή αλλά αγωνιώδη, έναν πλούσιο πένητα αισθημάτων, έναν άντρα που έχει αφεθεί στον έρωτά του.
Η γραφή του είναι κινηματογραφική. Η άγρια φύση της Ρωσίας, ο χειμώνας που έρχεται ήδη τον Αύγουστο, το γειτονικό δάσος, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας, διαβάζοντας τις σύντομες επιστολές του. Και το σκηνικό της ταινίας βέβαια. Βαρύ, ξύλινο, γεμάτο σκαλωσιές, τον εμπεριέχει. Κυριολεκτικά. Μέσα σε ένα δωμάτιο ανάμεσα στις σκαλωσιές, βιώνει ασκητικά παρέα με τα χαρτιά και τις μουσικές του. Ο Κούνδουρος ζει τις πολιτικές αναταράξεις του 1991 δίπλα του και τις μεταφέρει με εξαιρετική ζωντάνια και αγωνία. Στο παρακείμενο δάσος, αναζητείται επί ώρες με στρατιωτικό ελικόπτερο ο διωκόμενος Γκορμπατσόφ.
Στα γράμματα αυτά, ο Κούνδουρος ασφαλώς ζει εντατικά τα γυρίσματα της ταινίας του. Οι δυσκολίες, ο κόπος, οι αναποδιές, η πενιχρή σε εφόδια χώρα, οι αργοί ρυθμοί των ανθρώπων, τον ταλανίζουν. Αλλά κυριαρχεί το αντίβαρο. Κι αυτό είναι η αγάπη για τη γυναίκα του που ξεχειλίζει. Η Σωτηρία υπάρχει παντού. Στη νοσταλγία για το σπίτι τους στην Κρήτη, στις πολλές αναμνήσεις ακόμα και από την παιδική του ηλικία, στον πόνο για όσους αγαπημένους έχασε - κυρίως τον αδερφό του Ρούσσο - στην αντίστροφη μέτρηση των ημερών μέχρι να τον επισκεφθεί, στο σφίξιμο στο στήθος όταν εκείνη φεύγει. Κι όσο δωρικός υπήρξε κινηματογραφικά, τόσο αφειδώλευτα ξοδεύει λέξεις, εκφράσεις, περιγραφές πραγματικής αγάπης.
Τα «Γράμματα από την Κριμαία» πάλλονται στα χέρια του αναγνώστη. Κι αν οι περιγραφές παράγουν ασταμάτητα εικόνες, είναι τα αισθήματα που μετατρέπουν το μικρό αυτό βιβλίο σε μια χειροβομβίδα αισθημάτων. Η έκρηξή της πάντα θα προκαλεί το ερώτημα: Ήταν προορισμένα να διαβαστούν από τους πολλούς;
14°
Η γραφή του είναι κινηματογραφική. Η άγρια φύση της Ρωσίας, ο χειμώνας που έρχεται ήδη τον Αύγουστο, το γειτονικό δάσος, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας, διαβάζοντας τις σύντομες επιστολές του. Και το σκηνικό της ταινίας βέβαια. Βαρύ, ξύλινο, γεμάτο σκαλωσιές, τον εμπεριέχει. Κυριολεκτικά. Μέσα σε ένα δωμάτιο ανάμεσα στις σκαλωσιές, βιώνει ασκητικά παρέα με τα χαρτιά και τις μουσικές του. Ο Κούνδουρος ζει τις πολιτικές αναταράξεις του 1991 δίπλα του και τις μεταφέρει με εξαιρετική ζωντάνια και αγωνία. Στο παρακείμενο δάσος, αναζητείται επί ώρες με στρατιωτικό ελικόπτερο ο διωκόμενος Γκορμπατσόφ.
