Μια διήγηση από την πεθερά της συγγραφέως για τα χρόνια που έζησε στην Κεϋλάνη τις δεκαετίες 1920-30 και το βιβλίο «Όταν ήταν λευκή: η αληθινή ιστορία μιας οικογένειας που τη δίχασε η φυλή» έδωσαν την ιδέα στη συγγραφέα να γράψει ένα βιβλίο που θα διαδραματίζεται στη Σρι Λάνκα την εποχή της αγγλικής αποικιοκρατίας, τότε που ήταν γνωστή ως Κεϋλάνη. Μόνο που η Jefferies δεν θέλησε να γράψει απλώς ένα βιβλίο νοσταλγικό με ολίγη από αντιαποικιοκρατικά τσιτάτα, αλλά ένα βιβλίο για το φυλετικό ζήτημα και τις προκαταλήψεις της εποχής.
Η δεκαεννιάχρονη Γκουέν καταφθάνει στην Κεϋλάνη αμέσως μετά το γάμο της προκειμένου να συναντήσει τον σύζυγό της, Λόρενς, που διαθέτει φυτείες τσαγιού. Η νιόπαντρη θα βρεθεί προ εκπλήξεως καθώς ο σύζυγός της ασχολείται περισσότερο με τις δουλειές του παρά με εκείνη, και επιπλέον θα αρχίσει να δέχεται συμβουλές όπως: «Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι σκούρες φυλές είναι διαφορετικές, βλέπεις. Η καλοσύνη δεν τους κάνει καλό. Καθόλου καλό. Και οι ημίαιμοι είναι ακόμα χειρότεροι». Όταν γεννήσει δίδυμα, χωρίς την παρουσία του άνδρα της, θα εκπλαγεί και πάλι καθώς το κοριτσάκι έχει μελαψό δέρμα. Φοβούμενη πως μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας ερωτικής συνεύρεσης με τον γοητευτικό Σάβι Ραβασίνχε, όταν η ίδια ήταν σε κατάσταση μέθης, θα αποφασίσει να φυγαδεύσει την κόρη της σε ένα χωριό με τη βοήθεια μιας πιστής υπηρέτριας. (Ιατρικά είναι δυνατόν να υπάρξουν δύο διαφορετικοί πατέρες σε διωικά δίδυμα). Και από εκεί αρχίζει η ιστορία…
Όταν πρωτοπάρεις στα χέρια σου τη «Νύφη της Κεϋλάνης» νομίζεις ότι πρόκειται για ένα ακόμα βιβλίο όπου η χώρα επηρεάζει και μεταμορφώνει μια δυτική ηρωίδα. Καμία σχέση. Μπορεί οι περιγραφές να υπάρχουν αλλά η χώρα δεν είναι τελικά συμπρωταγωνίστρια, παρά φόντο σε μια ιστορία με καλοδουλεμένο σασπένς. Γιατί μπορεί εδώ να βρεις τα βασικά στοιχεία μιας «ερωτικής ιστορίας», όπως ζήλια, προδοσία, μυστικά, τύψεις, απιστία και φλογισμένες ματιές, αλλά αυτό που κάνει τη «νύφη» να ξεχωρίζει είναι το πώς ενορχηστρώνει την πορεία από την κατασκευή του μυστικού έως την αποκάλυψή του, ώστε να μη θέλεις να αφήσεις το βιβλίο. Η μετάφραση είναι της Ρένας Χατχούτ.
23°
