Ανάμεσα στα πλούσια στήθη της Λουκρέτσια επωάζονται μεταξοσκώληκες.
Τα στήθια της Σελίν εγείρουν πάθη και ίσως είναι το σημαντικότερο προσόν της, όχι απλώς για να επιβιώσει αλλά και να γίνει η βασίλισσα των παρισινών μπορντέλων. Παρότι έσφαξε τους γονείς της, η Έμιλι Μόρτον στα δικά της στήθη δεν κρύβει ούτε πόνο ούτε αναφιλητά. Και παρότι με το πλευρό των φασιστών στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, ο πατέρας Χοσέ τις νύχτες αμαρτάνει βλέποντας στα όνειρά του πως θωπεύει λάγνα τα στήθια της αναρχοκόκκινης Μαρίας. Διασχίζοντας το χωροχρόνο, από την ιταλική Αναγέννηση έως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι γυναίκες πρωταγωνίστριες του Μπρουντζάκη διαθέτουν ελαφρά ήθη αλλά «βαριά» προσόντα: διαθέτουν μπούστο τροφαντό που μαγνητίζει όχι μόνο το μάτι αλλά και το μυαλό. Μπούστα-φετίχ, από αυτά που κολάζουν κάθε άντρα. Μπούστα ορθόστητα, τεράστια, μπούστα καλλιτεχνήματα. Μόνο που οι ιστορίες τους δεν είναι γραμμένες πρόστυχα, φτηνά και pulp, ούτε σκαμπρόζικα και φιλήδονα αποτυπωμένες, όπως στις φωτογραφίες ή τις σελίδες του “Playboy”. Οι γυναίκες του Μπρουντζάκη δεν είναι αμαρτωλές, ακόμα κι αν κάποιες από αυτές πυρπολούν συνειδητά τα χρηστά ήθη της εποχής τους. Τουναντίον, διαθέτουν ενάρετες ιδιότητες: ταπεινοφροσύνη, ιδεαλισμό, ηρωισμό, αξιοπρέπεια. Οι ατομικές τους ιστορίες, τοποθετημένες σε ταραγμένες εποχές, μοιάζουν σαν είδωλα στον παραμορφωτικό καθρέφτη της επίσημης ιστορίας. Μια δηλαδή κυριολεκτικά «από στήθους» εκμάθηση κάποιων άδυτων της ιστορίας, μια ενσυνείδητη πλαστογραφία μεγάλων γεγονότων μέσα από βιογραφίες ανωνύμων γυναικών που υποσχέθηκαν πάθος, έρωτα κι ευτυχία στους άντρες που ανύποπτα έπεσαν στην παγίδα τους και είτε το πλήρωσαν με αίμα είτε απελευθερώθηκαν από τα δεσμά τους.
