Ένας φοιτητής, ιμιτασιόν ημιμηχανόβιος, σκάει στο μαγαζί του Μήτσου, κάποτε με το κορίτσι του, και παραδόξως γίνεται αποδεκτός και μόνος και μαζί της στην απόλυτη εκείνη ησυχία των αποφυλακισμένων και καταζητούμενων, στο μαγαζί που ’χε μονάχα μπριζόλες και κρασί –άσπρο κρασί, ξερό, και χοιρινές στα κάρβουνα– αυτά τα δυο πράματα μονάχα, τρίτο δεν υπήρχε, ούτε καν ψωμί. Έβαζες μάλιστα μόνος σου κρασί απ’ το ψυγείο, ήταν ένα κοινό ψυγείο σπιτιού, ενώ ο Μήτσος ασχολιότανε με κάρβουνα και κρέας, πάντα με γένι τέσσερω μερώ σ’ εποχή που δεν είχαν εφεύρει ακόμα το τριμάρισμα. Υπήρχε μόνο ένας κανόνας, η ησυχία: όχι τζουκμπόξ, όχι πικάπ, όχι κασέτα, ούτε καν ραδιόφωνο, οι άνθρωποι (όλοι άντρες) μιλούσαν μια φορά στο τέταρτο –ή ούτε καν– καπνίζαν τρωγοπίνοντας στη χαύνωση, στις σκέψεις του ο καθένας, και φεύγανε πληρώνοντας στα κουτουρού και στο περίπου. Ο νεαρός κάτι σκάμπαζε, κάτι έπιανε στον αέρα, και προσαρμόζονταν ανάλογα στην ησυχία. Πήγαινε ύστερα στο «Αττικόν» της Γ΄ Σεπτεμβρίου, δίδασκε Έκθεση κι Ιστορία, πρώτη του φορά σε τάξη καλοκαίρι είχε 70 μαθητές, κι όταν επιτηρούσε έγραφε ποιήματα για το Μήτσο. Ήμασταν στη δεκαετία του ’70 κι ήτανε, ακυρίλευτη μακράν, η φτωχικότατη οδός Ναυάρχου Αποστόλη.
Το ποίημα ανήκει στη συλλογή του Δημήτρη Φύσσα «Εμένα μου λες - Ποιήματα 1997-2016» (εκδ. ΑΩ) που μόλις κυκλοφόρησε. Το βιβλίο παρουσιάζεται με διπλό τρόπο: από πέντε ομιλητές/ήτριες και με συναυλία, όπου o συγγραφέας θα τραγουδήσει ρεμπέτικα, μαζί με τέσσερις άξιους μουσικοτραγουδιστές/ίστριες. Η βραδιά είναι αφιερωμένη στη μνήμη του φίλου ποιητή Διονύση Μενίδη.
Πέμπτη 23 Ιουνίου στο Polis Art Cafe, Πανεπιστημίου και Πεμαζόγλου, πάνω από τη Στοά του βιβλίου. 8.30 η παρουσίαση, 9.30 η συναυλία. Είσοδος, εννοείται, ελεύθερη. Σπεύσατε λοιπόν στη μοναδική αυτή υπερβατική, φιλοσοφική, μεταφυσική, πνευματική, πλατωνική, καντιανή, aprioriκή, aposterioriκή, μεταρσιωτική κ.λπ. κ.λπ. βραδιά - αφού πρώτα διαβάσετε το βιβλίο.
13°
