● Σάρωσε ο Χρήστος Οικονόμου! Και κρατικό βραβείο και ελληνογαλλική υποτροφία και υποψήφιος για το Balkanika. Κάτι θα γίνει, θα δεις, λέω, και δεν θα παροπλιστεί από τις τιμές. Κι εκείνοι οι ελάχιστοι που σνόμπαραν τις ιστορίες του –πολύ μίζερες, πολύ παλιομοδίτικες, αδερφέ μου– ίσως θα ’πρεπε να το σκεφτούν ξανά.
● Να θέλεις πράγματα, όχι μόνο υλικά, να μην τα έχεις, και να συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τ’ αποκτήσεις. Το αποδέχεσαι; Εδώ σκαλίζει ο Οικονόμου, αυτή είναι η λογοτεχνική του συνθήκη. Και με τις πιο απλές λέξεις, βγάζει μια ομορφιά που ούτε υποψιαζόμασταν.
● Άγκυρα, Mίνωας, Ενάλιος, Κέδρος, Ψυχογιός και Καστανιώτης το ξεκαθάρισαν. Αφού τα ενοίκια της HELEXPO μένουν ακλόνητα, δεν ανεβαίνουν φέτος στη Θεσσαλονίκη. Πόσω μάλλον που ο διεθνής χαρακτήρας της έκθεσης, όπως ισχυρίζονται, μένει να κατακτηθεί.
● Από τις καλύτερες σειρές της τελευταίας δεκαπενταετίας, η ξένη του Καστανιώτη που έστησε ο Ανταίος Χρυσοστομίδης, μειώνεται σε τίτλους, αλλά αποκτά ένα νομπελίστα ακόμη, τον Γκίντερ Γκρας. Από εκεί δρομολογήθηκε ουσιαστικά κι η εκπομπή «Οι κεραίες της εποχής μας» με συνεντεύξεις διάσημων συγγραφέων, ο ανθός της οποίας μεταφέρεται τώρα από την οθόνη στο χαρτί.
● «Γιατί εμένα η ψυχή μου ήταν ελεύθερη από την ελπίδα, το φόβο, τα κόμματα». Απ’ αυτή τη φράση του Λατίνου ιστορικού Γάιου Σαλλούστιου Κρίσπου, έδωσε τίτλο η Μάρω Δούκα στο νέο της βιβλίο «Γιατί εμένα η ψυχή μου» (Πατάκης). Κι ο Νίκος Καζαντζάκης, από κει που βρίσκεται, θα της κλείνει το μάτι ικανοποιημένος.
● Πρόκειται για συλλογή πεζών, δημοσιευμένων με διάφορες αφορμές μεταξύ 1989-2009, μαζί με δυο ανέκδοτα διηγήματα, «κληρονομιά» από τον ταραγμένο Δεκέμβριο του 2008. Πώς φτάσαμε να ταυτίζουμε το είναι του ανθρώπου με το έχειν του; Πόσο πολίτης είναι ο καταχρεωμένος καταναλωτής; Αν κάποτε ο Ευρωπαίος διεκδικούσε τον ελεύθερο χρόνο του, τι θα διεκδικεί στο μέλλον; Όσο ρωτούσε η Δούκα, κάποιοι πιπίλαγαν την καραμέλα περί διανοούμενων που σιωπούν.
● Εκτός από το Σινε-Θησείο, υπάρχει και το βιβλιοπωλείο Αtlantis. Το έστησαν το 2004 στην Οία δυο νεαροί Αμερικανοί φίλοι, περαστικοί από τη Σαντορίνη, λάτρεις της λογοτεχνίας και κεραυνοβολημένοι από έρωτα για το νησί. Απειλήθηκε από την κρίση, σώθηκε από ιδιωτικές χορηγίες, κι όπως παλιότερα στον Lonely Planet, να το πάλι στα ομορφότερα του κόσμου από τους συντάκτες του flavorwire.com.
● Βουτάς βρασμένα φασόλια σ’ ένα πηχτό κουρκούτι από νερωμένο αλεύρι, άνηθο και κρεμμυδάκι, το περνάς σε οδοντογλυφίδες και τα τηγανίζεις. Εκλεκτός μεζές από τις «Συνταγές της κατοχής» της Ναταλίας Σαμαρά-Γκαίτλιχ(Μαραθιάς). Προτίμησα το επίσης εκλεκτό μενού της Γιασμίνα Ρεζά, με τις γενναίες δόσεις μεσοαστικής υποκρισίας και υστερίας, το θεατρικό της «Ο Θεός της σφαγής» (μτφ. Τ. Βούρος, Εστία). Παίζεται ακόμα η ταινία του Πολάνσκι;
Αφιέρωμα στον Έλληνα ποιητή και νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, που περιλαμβάνει την ανάγνωση αποσπάσματος από το έργο του «Το μονόγραμμα» στα ελληνικά και σε 11 ακόμα γλώσσες. Από την Ελληνοαμερικανική Ένωση και το σωματείο «Ελληνικές ρίζες», με ελεύθερη είσοδο. Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22)
24°
