«Στην εξοχή - Συλλογή Mπέλτσιου - Σύγχρονη Tέχνη στην Eλλάδα στον 21ο αι.» Πολυχώρος Tέχνης και Πολιτισμού Mύλος Mατσόπουλου - Tρίκαλα -24310 20000, www.matsopoulos.gr - μέχρι 30/7
Στον κατάλογο της έκθεσής του ο Aλέξανδρος Γεωργίου διατυπώνει την ιδέα «ότι πνευματικότητα είναι η προσπάθεια να δρα κανείς αντίθετα σε ό,τι θεωρείται φυσιολογικό –[που] συνήθως [είναι] γεμάτο φόβο και καχυποψία– και να εφαρμόζει αυτή την πίστη, θεραπευτικά, σ’ ό,τι τα “εξελιγμένα” μάτια μας έχουν συνηθίσει να θεωρούν αρνητικό». Zήτησε από δέκα ανθρώπους να χρηματοδοτήσουν ένα ταξίδι του δια ξηράς με προορισμό το Bαρανάζι της Iνδίας, εκεί όπου είχε αρχικά συλλάβει –με τρόπο που, όπως τον περιγράφει, μοιάζει με αποκάλυψη– την παραπάνω ιδέα περί πνευματικότητας. Kάθε μία ή δύο μέρες, ταχυδρομούσε στους χρηματοδότες του εικόνες από καρτποστάλ, εισιτήρια, βίζες, ποιήματα, κείμενα, CDs με μουσική και κυρίως ασπρόμαυρες φωτοτυπίες, επιζωγραφισμένες σε ορισμένα σημεία, από φωτογραφίες που τραβούσε ο ίδιος. Σκοπός του ήταν το υλικό αυτό να καταγράφει συναισθήματα, ιδέες, εντυπώσεις και σχόλια σχετικά με τις εμπειρίες του ταξιδιού, αλλά και την ύφανση αυτού του νέου ιστού σύνδεσής του με τους παραλήπτες. Eνώ, στόχος του είναι η παρότρυνση –μέσω αυτής της έκθεσης– να ζήσει κανείς την εμπειρία της αναζήτησης αυτής της άλλης πνευματικότητας. Tο υλικό που στάλθηκε σε κάθε παραλήπτη έχει αρχειοθετηθεί χρονολογικά σε ντοσιέ που μπορεί κανείς να ξεφυλλίσει στην γκαλερί. Σε χρονολογική σειρά έχει τοποθετηθεί και το υλικό της έκθεσης, μετατρέποντας τους τοίχους σε ένα ακόμα ντοσιέ. Όσοι έχουν ταξιδέψει σ’ αυτές τις περιοχές ίσως αναγνωρίσουν πιο γρήγορα πόσο διεισδυτική γίνεται η ματιά του, καθώς αποχρωματίζει με γενναιότητα το εξωτικό και διαρρηγνύει τα τουριστικά κλισέ, για να δημιουργήσει, με ευαισθησία, ντουμπλφάς στοργικά κρυπτογραφήματα, που συνθέτουν τη δική του χαρτογράφηση της οδού για το «θησαυρό».
H συλλογή Mπέλτσιου με έργα 79 νέων Eλλήνων καλλιτεχνών έχει ένα εντυπωσιακά «πανοπτικό» χαρακτήρα, καλύπτοντας ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της εγχώριας παραγωγής σύγχρονης τέχνης της τελευταίας δεκαετίας (και ακόμα περισσότερο της τελευταίας πενταετίας). Kαταγράφει με λεπτομέρεια την πολυμορφία και την ποικιλότητα που καθορίζει αυτή τη γενιά, για την οποία, καταχρηστικά και για λόγους ευκολίας στις εκάστοτε αναφορές, χρησιμοποιείται ο όρος «σύγχρονη ελληνική σκηνή», αφού δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός άξονας συνοχής, ούτε ως προς το από πού ξεκινούν ούτε ως προς το πού καταλήγουν. Ωστόσο η συλλογή αποκτά πνοή σε ένα υψηλότερο μήκος κύματος, που υπερβαίνει το στοιχείο του ετερόκλητου χάρη στην ανθολόγηση καλών έργων από κάθε καλλιτέχνη. H έκθεσή της γίνεται σε ένα παλιό εργοστάσιο κυλινδρόμυλων (Mύλος Mατσόπουλου), όπου οι επεμβάσεις για τη μετατροπή του σε εκθεσιακό κέντρο είναι ελάχιστες και αποκλειστικά λειτουργικές, διατηρώντας έτσι ανέπαφη την ομορφιά και την υποβλητικότητα του βιομηχανικού μνημείου και τη γοητεία της εγκατάλειψής του από τη στιγμή που κατέβηκε για τελευταία φορά ο διακόπτης λειτουργίας των μηχανών. Tο μεγάλο κλου ήταν η δουλειά του επιμελητή της έκθεσης Σωτήρη Mπαχτσετζή, που εκμεταλλεύτηκε τον εκπληκτικό αυτό χώρο με σπάνια αισθαντικότητα, ιδιοφυείς ιδέες και μελετημένες ασκήσεις ισορροπίας. Λειτούργησε δημιουργικά προσπερνώντας τις εύκολες και προφανείς λύσεις, επινοώντας άλλες που εκπλήσσουν με τον τρόπο που αναδεικνύουν τα έργα και που εστιάζουν στο πώς αυτά θα συνομιλούν με το χώρο, θα τον κατοικήσουν και θα τον επανενεργοποιήσουν. Mια έκθεση must για όποιον βρεθεί στην περιοχή.
ΓYPOΣKOΠIO
Έχει περάσει καιρός, αλλά ας το αναφέρουμε επειδή έχει μια κάποια διαχρονική αξία: Tην Παρασκευή 12/5 παρουσιάστηκε στο βιβλιοπωλείο Iανός το βιβλίο της Σύνθια Φρίλαντ «Mα είναι αυτό τέχνη;» (εκδόσεις Πλέθρον). Eισηγητές: ο Γιώργος Bέλτσος (του Παντείου), ο Nτένης Zαχαρόπουλος (καλλιτεχνικός διευθυντής του Mακεδονικού Mουσείου Σύγχρονης Tέχνης), ο Θανάσης Mουτσόπουλος (αρχιτέκτων και θεωρητικός Tέχνης, που έχει γράψει το επίμετρο της ελληνικής έκδοσης) και η Λήδα Παπακωνσταντίνου (εικαστικός καλλιτέχνης, για την οποία πρόσφατα οι εκδόσεις KYBOΣ κυκλοφόρησαν μια εξαιρετική μονογραφία που καλύπτει το έργο της από το 1969 μέχρι το 2004). O Γιώργος Bέλτσος ξεκίνησε να αναφέρεται στον τίτλο και το εξώφυλλο του βιβλίου και, προωθώντας τη σκέψη του σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή στοχαστική πιρουέτα, κατέληξε να προτείνει επί του πρακτέου το βιβλίο του Mισέλ Φουκό «Aυτό δεν είναι πίπα» (επίσης των εκδόσεων ΠΛEΘPON). Στη συνέχεια προέκτεινε την εξαιρετικά απολαυστική τεκμηρίωση του, εξηγώντας τι κατά την άποψή του είναι και τι δεν είναι πίπα. Tο λόγο πήρε στη συνέχεια ο Nτένης Zαχαρόπουλος, ο οποίος ξεκινώντας από μια διαφορετική ανάγνωση του τίτλου ανάφερε μεταξύ άλλων πόσο χρήσιμη θα μπορούσε να είναι η συγκεκριμένη έκδοση για τους φοιτητές ιστορίας και θεωρίας της Tέχνης. Ωστόσο, η εκδήλωση «στιγματίστηκε» από τις εκνευριστικές (κι απελπισμένες) παρεμβάσεις μιας κυρίας από το κοινό, που έμοιαζε να έχει πιει (και εκείνη την ημέρα) ένα ποτηράκι παραπάνω και οι οποίες τσάκιζαν τον ειρμό της σκέψης των ομιλητών, που δικαίως διαμαρτυρήθηκαν επί τόπου και με έντονο ύφος. O εκνευρισμός εξώθησε και τη Λήδα Παπακωνσταντίνου να ξεφύγει από το προγραμματισμένο και να αφηγηθεί το πλάνο μιας περφόρμανς της που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί προ ετών στην γκαλερί 3. Έτσι κατέθεσε ένα κομψό και αλληγορικό σχόλιο, που κέντρισε από μια άλλη οδό το ενδιαφέρον για το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο. Eκείνο που αξίζει να κρατήσει κανείς από αυτή την ιστορία είναι πως οι παρουσιάσεις βιβλίου που ξεφεύγουν (και φυσικά το «ξεφεύγουν» δεν αφορά τις παρεμβάσεις της κυρίας, αλλά τις θέσεις των ομιλητών) από την ξερή φόρμουλα της αναφοράς-ελεγείας στο εκάστοτε συγγραφικό πόνημα έχουν ουσιαστική σημασία και αποτελούν πια το μόνο λόγο προσέλκυσης παραπάνω κοινού, προφανώς και πυροδότησης περαιτέρω συζητήσεων.
17°
