Αν σκεφτείτε πως το προγονικό αίμα του Τσιάρα ελκύουν την καταγωγή τους από τη Μακεδονία, τότε ανακαλύπτεις ακόμα περισσότερες συνδέσεις ανάμεσα σ' αυτόν και τους καλπασμούς
Φίλιππος Τσιάρας: Ο διάσημος ελληνοαμερικανός καλλιτέχνης στην Donopoulos International Fine Arts στη Θεσσαλονίκη
Ο τρόπος του να εξερευνεί το σύμπαν παράγοντας εικόνες απίστευτης έντασης και δύναμης. Με φωτογραφίες, προσωπογραφίες, αυτοβιογραφικές ή του γενεαλογικού του δένδρου, κεραμικά, γυαλί, ζωγραφική, γλυπτά, χαρακτικά, σχέδια. Ανεξαρτήτως του πολυσχιδούς έργου του, εφόσον η ευκολία του να χειρίζεται έξοχα τις εικαστικές γλώσσες αγγίζει τα όρια του υπερφυσικού, ο Φίλιππος Τσιάρας, κάθε φορά που παρουσιάζει τη δουλειά του, μού προξενεί ρίγη συγκίνησης.
Αρχαίο ελληνικό αίμα και μοντερνιστική παράκρουση, η Μεσόγειος ως επίκτητο λόγω καταγωγής DNA και η Δύση ως πεδίο ζωής και αναφοράς, δημιουργίας και στοχασμού. Ούζο power και βαθύς κοσμοπολιτισμός. Και παντα χιούμορ, προβοκάρισμα και υπέρβαση, ένα διαρκές πρόταγμα, μια συνεχής παρουσία επί των επάλξεων, γνήσιο παιδί της πρωτοπορίας και της περιπέτειας, ένας πλάνητας συγκλονιστικός. Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Αθήνα, πάντα τρυφερός στο βάθος και την ίδια στιγμή τόσο γλυκά βέβηλος προς οτιδήποτε φορά μάσκα σοβαροφάνειας και κλινικής αισθητικής, αυτός είναι ο Τσιάρας.
“Imaginary Horses” είναι ο τίτλος της έκθεσής του που παρουσιάζεται στην γκαλερί Donopoulos. Για τους εν Θεσσαλονίκη followers του Φίλιπ που συμβαίνει να παρακολουθούμε χρόνια την ενασχόλησή του με αυτήν την ιδιότυπη «ιππασία» και τη σχέση του με τα άλογα, το γεγονός αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό. Όπως μου διηγήθηκε ο γκαλερίστας Μάκης Ντονόπουλος, μιας και δεν κατάφερα να παραστώ στα εγκαίνια, παρά τη βροχή και το βαρύ χειμώνα που έκανε εκείνη τη μέρα, η πόλη που «έπρεπε» δήλωσε παρών.
Μικρή, εμβόλιμη παρένθεση: σε μια εποχή όπου πέραν των μουσείων, τα ιδιωτικά playground τέχνης στη Θεσσαλονίκη μαστίζονται είτε από οικονομική ασφυξία, είτε από υποτονικής έντασης «θεάματα» ο Ντονόπουλος δεν χαμπαριάζει ούτε από «δημιουργική artσάφεια», για να μνημονεύσουμε και Βαrtρουφάκη, ούτε από μετριότητα, μένοντας πιστός στο abstract προφίλ του και συνεργαζόμενος με γκαλερί «αιχμής» του εξωτερικού.
Back to Tsiaras! «Το άλογο, το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο ήταν τα τρία μέσα με τα οποία ο πολιτισμός προόδευσε και αναπτύχθηκε. Επέτρεψαν στους ανθρώπους να διανύσουν μεγάλες επί ξηράς αποστάσεις, να κατακτήσουν εδάφη και αυτοκρατορίες, να σκάσουν εύφορες γαίες, να επεκτείνουν στην ουσία την ανθρωπότητα, όπως αυτή επινοήθηκε από την Εποχή του Χαλκού». Δικά του λόγια.
Αν σκεφτείτε πως η ρίζα, το προγονικό αίμα και το οικογενειακό δένδρο του Τσιάρα ελκύουν την καταγωγή τους από τη Μακεδονία, τότε ανακαλύπτεις ακόμα περισσότερες συνδέσεις ανάμεσα σ' αυτόν και τους καλπασμούς: τα Φανταστικά Άλογά του παραπέμπουν στον Βουκεφάλα και τον Ξάνθο, τον Πήγασο, τον Ιππόκαμπο, τον Βάλιο, τον Δούρειο Ίππο και όλη τη μυθολογική γοητεία, τη φαντασιώδη λατρεία και το ιστορικό βάρος που απασχολεί τον καλλιτέχνη, επιτρέποντάς του να καταβυθίζεται στην «Ελληνικότητα», ατομική του αλλά και συλλογική. Μέρος της ενασχόλησής του με το είδος, αυτό θα δείτε στην γκαλερί Donopoulos. Αυτός και εκείνα, μια διαρκής σχέση ευαισθησίας και παρόρμησης, θαυμασμού και παιχνιδιού, γιατί ποιανού αλλού μπορεί να είναι η μαύρη φιγούρα που απεικονίζεται κάτω, πάνω, δίπλα, μπροστά, πίσω από τις οπλές; Η εξοχότητά του φυσικά.
Σχέδια, ζωγραφική, χαρακτικά, γλυπτική και ένας Τσιάρας που σαν πολύγλωσσος χαμαιλέων παίζει με τις φόρμες: από τα πρώτα σχεδιαγράμματα των αλόγων στο σπήλαιο Lascaux ως τη μοντερνιστική πολυπλοκότητα, το αποτέλεσμα παραπέμπει στην αρχική συλλογιστική του: απεικόνιση με εικαστικό τρόπο αυτού του τεράστιου συμβόλου κίνησης και αλλαγής.
Τι άλλο, πέρα από το πως έφυγα από την γκαλερί με επαναφορτισμένο το σέβας και την αγάπη μου για αυτόν; Ναι, η εικόνα του γλυπτού του όπου το σώμα είναι του ζώου, όμως, όταν φτάνεις στην κορυφή, λείπουν και το κεφάλι και η χαίτη, αντικατεστημένα από μια δωδεκάποντη γόβα! Είπαμε: Τσιάρας είναι, όπως θέλει και καλπάζει και... δαμάζει!
22°
