Η περφόρμανς της Micha Cárdenas έχει το ολόγραμμα μια τρανς

55 καλλιτέχνες Έλληνες και ξένοι βρίσκονται από τις 12 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη μοιραζόμενοι με το κοινό της 7ης Μπιενάλε τα έργα τους. Μεταξύ αυτών, και η Micha. Μια τρανς εικαστικός και θεωρητικός που διερευνά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εθνικότητα, τις κοινωνικές τάξεις, το φύλο, τους genderqueer, και τις υβριδικές ταυτότητες μέσα από τις τροποποιημένες και πολλαπλές πραγματικότητες (alteredand multiple realities) και ψηφιακές διεπαφές (digital interfaces). Η χρήση της τεχνολογίας στο έργο της Cárdenas υπογραμμίζει πώς τα ανθρώπινα φυσικά όρια επαναπροσδιορίζονται ενώ τα στερεοτυπικά όρια των κοινωνικών δυισμών μεταξύ φυσικού και τεχνητού, εαυτού και άλλου, καταρρίπτονται.

Το «Sin, Sol, Breath» ή η περφόρμανς της στην Μπιενάλε Θεσσαλονίκης
«Το “Sin Sol, Breath” (σ.σ.: Χωρίς Ήλιο, Ανάσα) αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης συλλογής μου και είναι ένα παιχνίδι επαυξημένης πραγματικότητας (augmented reality) που βάζει τους χρήστες να αναλογιστούν θέματα σχετικά με το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, και πώς η αλλαγή του κλίματος επηρεάζει δυσανάλογα μετανάστες, τράνς άτομα, άτομα με ειδικές ανάγκες,αλλά και άτομα περιθωριοποιημένων κοινοτήτων.Την ιστορία αφηγείται η Aura, ένα «trans latinx AI» η οποία είναι ολόγραμμα.». 

Το κοινό της και τι σκέφτεται 
«Θα ήθελα το κοινό μέσα από όλο αυτό να πάρει το ερέθισμα και να ξεκινήσει μια συζήτηση πάνω στο πώς η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τόσο τη Θεσσαλονίκη όσο και τις πόλεις από όπου έρχονται. Θέλω να σκεφτούν την πρόσφατη κινητοποίηση στους δρόμους παγκοσμίως και να μπορούν να απαντήσουν στην κρίση σταματώντας την κλιματική αλλαγή, τώρα». 

Οι τρανς στην τέχνη
Οι τρανς και ειδικά οι έγχρωμες τρανς έχουν σχεδόν εξοριστεί τόσο από το θεσμικό όσο και από τον ακαδημαϊκό χώρο της τέχνης. Αυτό που θέλω ουσιαστικά να κάνω με την τέχνη μου είναι να αλλάξω αυτό το κακώς κείμενο. Το θετικό σε όλο αυτό είναι ότι τρανς, two-spirit και τραβεστί παράγουν τέχνη σε όλον τον κόσμο και θα συνεχίσουν ευτυχώς να το κάνουν. Ελπίζω λοιπόν ότι το κοινό κάποια στιγμή θα είναι σε θέση να εκτιμήσει την τέχνη αυτών και όλων των αντισυμβατικών καλλιτεχνών και να της δώσει τη θέση που της αξίζει. 

Η Micha Cárdenas
Αποφάσισα ότι θέλω να γίνω εικαστικός στο Λύκειο. Ωστόσο, ήμουν ακόμη έφηβη και δεν μπορούσα να διεκδικήσω όπως ήθελα την επιθυμία μου. Κάπως έτσι βρέθηκα να ακολουθώ τη συμβουλή του πατέρα μου και να σπουδάζω πληροφορική. Για πέντε χρόνια άσκησα το επάγγελμα. Έπειτα ξανακάθισα στα θρανία. Σπούδασα δίπλα στους Ricardo Dominguez, Adriene Jenik και Jordan Crandall στο Πανεπιστήμιο UCSD. Σήμερα είμαι καλλιτέχνης και καθηγήτρια. Στις ΗΠΑ είναι τρομερά δύσκολο και σπάνιο να μπορείς να ζήσεις από την τέχνη σου, γεγονός το οποίο εξηγεί γιατί τόσοι καλλιτέχνες εκεί ακολουθούν και ακαδημαϊκή καριέρα ή έχουν και δεύτερη δουλειά. Νιώθω πραγματικά τυχερή που έστω και ένα μικρό κομμάτι των εσόδων μου προέρχεται από τις εκθέσεις μου. 

Η έμπνευση ή πώς ο φασισμός μπορεί να πυροδοτήσει την τέχνη
Η φύση, οι άνθρωποι που αγαπώ, η πρόκληση του να ζήσεις σε έναν πλανήτη που υποφέρει από την κλιματική αλλαγή και του αναδυόμενου φασισμού στις ΗΠΑ αποτελούν για εμένα καθημερινές πηγές έμπνευσης. Εκείνο όμως που πρακτικά με κινητοποιεί στο να δημιουργήσω είναι η σκέψη ότι ίσως μέσα από το έργο μου ο κόσμος γίνει έστω και ελάχιστα πιο δίκαιος.

Ελληνική τέχνη ή αλλιώς Takis
Οι δημιουργίες του Takis θεωρώ πως είναι ένα μεγάλο ατού της ελληνικής τέχνης καθώς την εγκαθίδρυσαν ως σημαντικό μέλος της παγκόσμιας αγοράς. 

Σε πέντε χρόνια από τώρα.
Θα ήθελα να έχω τελειώσει το καινούργιο μου βιβλίο που πραγματεύεται την ηθική πίσω από την ανθρωπότητα ως μια απάντηση στην ταχύρυθμη κλιματική αλλαγή και να έχω ολοκληρώσει τη συλλογή μου “Sin Sol”.

Και -επιτέλους- η εποχή της τρανς κοινωνικοποίησης ήρθε
«Ω, ναι. Πιστεύω ότι είμαστε σε θέση να βάλουμε στην κοινωνική μας ζωή αυτούς τους ανθρώπους όπως και όλους τους άλλους. Δεν υπάρχει τίποτα “περίεργο” σε όλο αυτό».