Η βραβευμένη κινηματογραφίστρια και εικαστική καλλιτέχνιδα Wu Tsang έρχεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Η βραβευμένη κινηματογραφίστρια και εικαστική καλλιτέχνιδα Wu Tsang που συνδυάζει τεχνικές του σινεμά τεκμηρίωσης, αλλά και του αφηγηματικού σινεμά, δημιουργεί από την αρχή «εικόνες» και «εικασίες» για τις αναπαραστάσεις που διαμορφώνονται βάσει της φυλής ή του φύλου, με τα projects της να έχουν παρουσιαστεί σε μουσεία και φεστιβάλ κινηματογράφου ανά τον κόσμο, από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (ΜοΜΑ) και το Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, έως την Tate Modern του Λονδίνου και το Stedelijk Museum του Άμστερνταμ έως το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Χιροσίμα (Hiroshima MOCA) και το Kuandu Museum της Ταϊπέι.
Καταργώντας τα όρια ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία, η Wu Tsang έρχεται στη Στέγη και παρουσιάζει τη βίντεο εγκατάσταση «One Emerging from a Point of View» (5-19 Μαΐου), μετά από ανάθεση του Fast Forward Festival 6, ρίχνοντας μια διαφορετική ματιά στο φαινόμενο της μετανάστευσης. Από κοινού με την περφόρμανς της «Sudden Rise» τα δύο έργα συνομιλούν, δημιουργώντας ανατρεπτικές εικόνες της σύγχρονης πραγματικότητας.
Το «Sudden Rise» έρχεται στην Αθήνα για ένα μόνο βράδυ, στις 5 Μαΐου, αμέσως μετά το Whitney Museum της Νέας Υόρκης που παρουσιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα (26 και 27 Απριλίου). Ποια είναι η σχέση του ζωντανού με το προηχογραφημένο; Η σκηνοθέτρια Wu Tsang, μαζί με έναν τσελίστα, έναν χορευτή, έναν ποιητή, μια παραγωγό ηλεκτρονικής μουσικής και μια διεπιστημονική καλλιτέχνιδα, παρουσιάζουν ένα κολλάζ λέξεων, κινηματογραφικών εικόνων, κινήσεων και ήχων σε μια περφόρμανς σε εξέλιξη, που μεταβάλλεται μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τη διαρκή επινόηση.
Η ανατρεπτική Wu Tsang και το σύνολο Moved by the Motion αντλούν αποσπάσματα από το κείμενο “Sudden Rise at a Given Tune” που έγραψαν η Τσανγκ, η διεπιστημονική καλλιτέχνιδα boychild και ο ποιητής και πανεπιστημιακός Fred Moten, για να δημιουργήσουν μια περφόρμανς που μοιάζει με ζωντανό κολλάζ. Στο “Sudden Rise at a Given Tune”, λέξεις και πράξεις ακτιβιστών, ποιητών και επιδραστικών δοκιμιογράφων (όπως των Langston Hughes, James Baldwin και W.E.B. Du Bois), για τα πολιτικά δικαιώματα κατά τον 20ό αιώνα, συναντούν τους στίχους του Jimi Hendrix, τους στοχασμούς της Hannah Arendt και τη «μαντική» φαινομενολογία του Oskar Becker.
Η περφόρμανς, που παραπέμπει στα παιχνίδια “exquisite corpse” («εξαίσιο πτώμα») και “Consequences” των Σουρεαλιστών του Μεσοπολέμου, έχει αναφορές στο θέατρο «φαντασμαγορίας» του 18ου αιώνα, με τις προβολές και τους ανακλαστήρες φωτός να απηχούν ιστορίες ψυχικού τραύματος και αντίστασης πέραν, εντός και εκτός του χρόνου. Η boychild και ο χορευτής Josh Johnson παίζουν ως ντουέτο που πολλαπλασιάζεται οπτικά, τόσο ζωντανά όσο και σε μαγνητοσκοπημένες εικόνες, σε μια προσπάθεια να φανταστούμε τα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου, όταν ακόμη οι προβολές γίνονταν στην ίδια σκηνή με τους ερμηνευτές. Το τσέλο και το πιάνο του Patrick Belaga μπλέκονται με την ηλεκτρονική επανάληψη φωνητικών σε λούπα, που χειρίζεται η Asma Maroof. Ένας φωτισμός που παραπέμπει σε πορτραίτα του μπαρόκ διαχέεται σε ψηφιακά αρχιτεκτονήματα, χωρικά πλέγματα και σχηματομορφές, στοιχεία που μεταβάλλουν διαρκώς τον χρόνο και την προοπτική πάνω στη σκηνή.
Εξερευνώντας την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο ζωντανό και το προηχογραφημένο, το “Sudden Rise” αντιστέκεται στις ιεραρχίες σε μια ομάδα και παρουσιάζει το διαρκώς μεταβαλλόμενο αυτοσχεδιαστικό σύνολο. Μια διαρκής κινητικότητα ανάμεσα στη φωνή και την εικόνα μας κάνει να αναρωτηθούμε τι παραμένει σταθερό σε έναν κόσμο που μεταμορφώνεται διαρκώς.
Συντελεστές
Σενάριο: Wu Tsang και Fred Moten
Χορογραφία: Bouchild και Josh Johnson
Μουσική: Patrick Belaga και Asma Maroof
ONE EMERGING FROM A POINT OF VIEW 5 - 19 Μαΐου 2019. Εκθεσιακός Χώρος -1. 12:00 - 20:00. Είσοδος ελεύθερη
Από το 2011 μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 850.000 πρόσφυγες έχουν περάσει στην Ευρώπη διαμέσου της Λέσβου. H σκηνοθέτρια Wu Tsang αφηγείται την ιστορία τόσο του νησιού όσο και της μετανάστευσης με όρους μαγικού ρεαλισμού και δημιουργεί μια εγκατάσταση πέρα από τα όρια της «αλήθειας».
Στο “One Emerging from a Point of View”, σε συνανάθεση και συμπαραγωγή της Sharjah Art Foundation και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση /Fast Forward Festival, η Τσανγκ εξερευνά έναν «τρίτο» χώρο, ανάμεσα σε δύο βίντεο που προβάλλονται το ένα πάνω στο άλλο. Τα βίντεο βασίστηκαν σε ένα σενάριο που διαδραματίζεται τρία χρόνια πριν, στη βορειοανατολική ακτή της Λέσβου. Εκεί, τα μονοπάτια δύο γυναικών διασταυρώνονται – αν και οι ίδιες δεν συναντιούνται ποτέ.
Η πρώτη είναι μια νεαρή γυναίκα από το Μαρόκο (η Yassmine Flowers) που φτάνει στην Αθήνα μετά από πολύμηνο ταξίδι, κατά το οποίο πέρασε από την Τουρκία και τον καταυλισμό της Μόριας. Η δεύτερη είναι μια φωτορεπόρτερ (η Ειρήνη Βουρλούμη), η οποία έχει αναλάβει να καταγράψει την «κρίση» και συνδέεται προσωπικά με τη Σκάλα Συκαμνιάς, ένα ψαροχώρι του οποίου οι κάτοικοι ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στη μαζική εισροή προσφύγων που έρχονταν από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Βόρεια Αφρική. Καθώς οι εικόνες κόβονται και ρέουν η μία πάνω στην άλλη, οι δύο ξεχωριστές αφηγήσεις διαπλέκονται σε μια συγχρονισμένη χορογραφία στην κάμερα.
Αντί να επιχειρήσει να καταγράψει την «αλήθεια», η Wu Tsang δημιουργεί μια υβριδική μυθιστορία. Αντλεί στοιχεία από την Ιστορία, τη μυθολογία και την επιστημονική φαντασία και τοποθετεί τις δύο παράλληλες αφηγήσεις σε τοπία πραγματικά και φανταστικά, προκειμένου να μιλήσει για την πραγματικότητα πέρα από τις διαστάσεις όπως τις αντιλαμβανόμαστε.
Η Wu Tsang παρουσιάζει, ως μέρος της βίντεο εγκατάστασης “One emerging from a point of view”, τις φωτογραφίες της φωτορεπόρτερ Ειρήνης Βουρλούμη, μιας από τους κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας της. Αυτή η πολύ προσωπική σειρά αποτελεί συνέχεια του φωτογραφικού έργου της Βουρλούμη πάνω στην καταγραφή της προσφυγικής κρίσης στη Λέσβο, όπου βρέθηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2015, στο πλαίσιο μιας αποστολής.
Το έργο δανείζεται τον τίτλο του από το βιβλίο «Η Παναγιά η Γοργόνα» (1949) του διάσημου Λέσβιου συγγραφέα Στρατή Μυριβήλη. Η σειρά παρουσιάζεται ως κομμάτι του συνεχιζόμενου διαλόγου ανάμεσα στις δύο καλλιτέχνιδες σχετικά με τη φωτογραφική και την κινηματογραφική αναπαράσταση, και πιο συγκεκριμένα για την κοινή τους αφοσίωση στον μαγικό ρεαλισμό ως μορφή παρέμβασης στο είδος του ντοκιμαντέρ.
Μέσα από το έργο της, η Wu Tsang διερευνά τις καταστάσεις τού να βρίσκεσαι και να κινείσαι διαρκώς σε έναν ενδιάμεσο χώρο. Αυτή η ρευστότητα στο έργο της επιτυγχάνεται μέσα από συνεργασίες ή από τη συγχώνευση διάφορων καλλιτεχνικών πεδίων, όπως είναι η περφόρμανς, η κινούμενη εικόνα, η γλυπτική και οι εγκαταστάσεις. Απηχώντας το κατεξοχήν κινηματογραφικό της υπόβαθρο, ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς της καταργεί τα όρια ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία, ενώ γίνεται όχημα μιας διαρκούς αμφισβήτησης της σχέσης ανάμεσα στην κοινωνικότητα και στις εικόνες της.
Η Wu Tsang είναι μια βραβευμένη κινηματογραφίστρια και εικαστική καλλιτέχνις που συνδυάζει τεχνικές του σινεμά τεκμηρίωσης, αλλά και του αφηγηματικού σινεμά, με πλασματικές παρακάμψεις για το φαντασιακό, σε έργα που εξερευνούν κρυφές ιστορίες, περιθωριοποιημένες αφηγήσεις και την ίδια την επιτελεστική πράξη. Η Τσανγκ δημιουργεί από την αρχή «εικόνες» και «εικασίες» για τις λογής αναπαραστάσεις που διαμορφώνονται βάσει της φυλής ή του φύλου• έτσι, δουλεύει πέρα από τα όρια του ορατού κάδρου, συμπεριλαμβάνοντας τις πολλαπλές και εναλλασόμενες οπτικές μέσα από τις οποίες αντιλαμβανόμαστε το κοινωνικό περιβάλλον.
Τα πρότζεκτ της Τσανγκ έχουν παρουσιαστεί σε μουσεία και φεστιβάλ κινηματογράφου ανά τον κόσμο, όπως στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (ΜοΜΑ) της Νέας Υόρκης, στο Guggenheim Museum, στην Tate Modern του Λονδίνου, στο Stedelijk Museum του Άμστερνταμ, στην Kunsthalle του Μύνστερ, στην γκαλερί Antenna Space της Σαγκάης, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Χιροσίμα (Hiroshima MOCA), στο Kuandu Museum της Ταϊπέι, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σικάγο (MCA Chicago), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (MOCA) και το Hammer Museum του Λος Άντζελες, στην γκαλερί Nottingham Contemporary, στην Μπερλινάλε, στο φεστιβάλ SANFIC του Σαντιάγο, στο φεστιβάλ Hot Docs του Τορόντο και στο φεστιβάλ South by Southwest του Όστιν, στο Τέξας.
Η πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο “Wildness” (2012) έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Doc Fortnight του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (ΜοΜΑ) της Νέας Υόρκης. Επίσης, έργο της έχει παρουσιαστεί και στη Whitney Biennial του 2012, στην έκθεση “Ungovernables” στην Τριενάλε του New Museum, στην Μπιενάλε της Γκουάνγκτζου του 2012, στην 9η Μπιενάλε του Βερολίνου, στην Μπιενάλε της Σάρζα και στην Performa 11 της Νέας Υόρκης.
Έχει κερδίσει χρηματικά βραβεία από φορείς όπως το Creative Capital, το Warhol Foundation for the Visual Arts, το Louis Comfort Tiffany Foundation και το Rockefeller Foundation. Το 2016 ήταν υπότροφος του Ιδρύματoς Guggenheim (στην κατηγορία «Κινηματογράφος/Βίντεο Αρτ»), το 2018 ήταν υποψήφια για το Hugo Boss Prize και τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε με την υποτροφία MacArthur.
14°
