Mία ηλιόλουστη μέρα βρέθηκα για ακόμη μία φορά στο εργαστήριο/σπίτι του Απόστολου Γεωργίου. Δηλωμένα μοναχικός, ο εννοιολογικός ζωγράφος έχει δημιουργήσει ένα μικρό επίγειο παράδεισο ως καταφύγιό του. Γεμάτος χρώματα, μουσικές, ταινίες και πολύ φως και θάλασσα ο Απόστολος δουλεύει και ζωντανεύει το δικό του κόσμο, ο οποίος είναι πλούσιος σε ανθρώπινες φιγούρες. Τέχνη και πραγματικότητα συχνά μπερδεύονται και μάλλον όχι κατά λάθος...
Έτσι κατά λάθος, ξεφυλλίζοντας το ipad του μου διάβασε το σημείωμα αυτό: «Ο καλλιτέχνης, έτσι για να έχει την πιθανότητα να είναι αντικειμενικός καλό θα είναι εκτός από την αγάπη, την επιθυμία να εκφράζεται ζώντας με την Τέχνη που στο κάτω κάτω δεν είναι κι ο μόνος που έχει την αποκλειστικότητα της απόλαυσής της, καλό είναι να υπενθυμίζει στον εαυτό του πόσα πράγματα της πραγματικής Ζωής του στερεί. Έτσι για την ισορροπία του πράγματος…»
Ο Απόστολος Γεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1952. Μετά από σπουδές αρχιτεκτονικής στη Βιέννη τις οποίες δεν ολοκλήρωσε γράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας και ολοκληρώνει τις σπουδές του το 1975. Μετά από μία σύντομη παραμονή στη Θεσσαλονίκη επιστρέφει στην Ιταλία όπου παραμένει μέχρι το 1980. Από τότε μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Σκοπέλου και Αθήνας. Η δουλειά του παρουσιάστηκε σε ατομικές εκθέσεις κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη καθώς και σε ομαδικές εκθέσεις σε Ευρωπαϊκές πόλεις όπως Βερολίνο, Ζυρίχη, Παρίσι, Λονδίνο, Πόρτο, Μαδρίτη, Kωσταντινούπολη. Το 2011 και το 2012 το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσίασαν αντίστοιχα αναδρομική έκθεση της δουλειάς του.
16°
