Με τέτοιες παραστάσεις ο χαρακτηρισμός «μητρόπολη» ταιριάζει στην Αθήνα και οι συντεταγμένες Βασιλίσσης Σοφίας και Κόκκαλη είναι ο προορισμός για όσους αγαπούν τη δύναμη και την εκφραστικότητα που το χοροθέατρο υψηλών προδιαγραφών μπορεί να προσφέρει.
Παρασκευή 23 και Σάββατο 24 Μαρτίου, στις 20.00, οι θεατές που θα βρίσκονται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν τη χορογραφία «Kreatur» που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Radialsystem V στο Βερολίνο το καλοκαίρι που πέρασε.
Τι είναι αυτό που έκανε κριτικούς και κοινό να αποθεώσουν ξανά τη διάσημη βερολινέζα χορογράφο μετά την τριλογία της για το σώμα «Körper»; Λίγους μήνες πριν αναλάβει τη θέση της καλλιτεχνικής συνδιευθύντριας του Κρατικού Μπαλέτου Βερολίνου από κοινού με τον Γιοχάνες Εμαν, συστήνει στην Αθήνα το πρόσφατο πόνημά της, που χαρακτηρίζεται από έντονη σωματικότητα.
Βάζοντας στο παιχνίδι δυο εικονοκλαστικούς καλλιτέχνες τη σχεδιάστρια μόδας Ίρις βαν Χέρπεν και τον σχεδιαστή φωτισμών Ουρς Σένεμπαουμ, η Σάσα Βαλτς επιστρέφει στην κίνηση και συνδιαλέγεται με άλλες τέχνες, μετατρέποντας το τεχνούργημά της σε μια τριμερή δημιουργική συνάντηση. Για όσους τυχαίνει να αγνοούν το έργο τους, η Ίρις βαν Χέρπεν θήτευσε δίπλα στον Αλεξάντερ ΜακΚουίν και έφτασε στο σημείο το 2016 να παρουσιάσει τη σειρά υψηλής ραπτικής, στο Λούβρο, στην Εκκλησία του Ορατορίου, ταιριάζοντας το διαλογισμό με τη μόδα, ενώ ο Ουρς Σένεμπαουμ που έχει συνεργαστεί με διακεκριμένους σκηνοθέτες του θεάτρου και του κινηματογράφου - όπως οι Πιερ Οντί, Μίκαελ Χάνεκε και Ρόμπερτ Ουίλσον - αλλά και σημαντικούς εικαστικούς δημιουργούς όπως η Μαρίνα Αμπράμοβιτς και ο Γουίλιαμ Κέντριτζ.
Χορός, κοστούμια, φωτισμοί, δημιουργία μέσα από τα σώματα 14 χορευτών που αγγίζουν τις αντοχές τους, σε μια παράσταση 90 λεπτών που συναντά και γίνεται ένα με τη μουσική των Soundwalk Collective, του σχήματος που έχει την αδυναμία να ακούει τη φύση, να την ηχογραφεί και να την πειράζει, προσθέτοντας επεξεργασμένα αποσπάσματα στις συνθέσεις του.
Για την παράσταση «Kreatur» συγκέντρωσαν ήχους κτηρίων του 20ού αιώνα που «ακούγονται» πλέον διαφορετικά. Από το βερολινέζικο ναό της τέκνο Berghain που παλιά ήταν εργοστάσιο στις πολιτικές φυλακές της Στάζι που στεγάζεται σήμερα το μουσείο Berlin-Hohenschönhausen Memorial, η εξουσία, η γραμμή μαζικής παραγωγής, ο βιομηχανικός και κοινωνικός έλεγχος διατρέχουν ηχητικά αλλά και νοερά το «σάουντρακ» της παράστασης.
19°
