Το κομμωτήριο Talkin’ Heads του Γιώργου Καμπούρη, από το 2014 όπου και άνοιξε έχει δώσει το ξεχωριστό του στίγμα στην πόλη. Από ένα παλιό φαρμακείο στο Κολωνάκι, ο χώρος μετατράπηκε σε ένα ιδιαίτερης αισθητικής κομμωτήριο από το αρχιτεκτονικό γραφείο Bureau de Change, με βασικό του χαρακτηριστικό τα 130 αιωρούμενα ξύλινα κάδρα, που ινσταγκραμάρονται σχεδόν ιεροτελεστικά από κάθε πελάτη.
Η σχέση του Γιώργου με τη μουσική είναι γνωστή στους τακτικούς του (έχει υπάρξει παραγωγός του Best Radio και αν παραστεί η ανάγκη αφήνει για λίγο το ψαλίδι και δισκοθετεί), όποτε σε κανέναν δεν προκαλεί εντύπωση το ότι όσο είτε ο ίδιος, είτε κάποιος από την εξαιρετική ομάδα του [Ζωή Σπυράκη (stylist), Δημήτρης Κουλούρης (stylist) και Αντωνία Δούκα (colourist)] επιμελείται την κώμη του, από πίσω παίζει κάποιο σπάνιο βινύλιο.
Ωστόσο, το Talkin’ Heads είναι γνωστό και για τις συνεργασίες με θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες, ενδεικτικές των οποίων: Άμλετ του Γιάννη Χουβαρδά, Αντιγόνη της Νατάσας Τριανταφύλλη και Φάουστ της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Ήταν φυσικό επόμενο λοιπόν, ο αεικίνητος Γιώργος Καμπούρης, να στραφεί και σε κάποιο άλλο art medium, αργά ή γρήγορα.
«Μου ήρθε σαν ιδέα ένα βράδυ, καθώς έπεφτα για ύπνο. Θέλω να συνεργαστώ με νέους εικαστικούς, νέα, άφθαρτα και παθιασμένα παιδιά που θέλουν να εκφραστούν και έχουν να δώσουν πολλά. Θα ήθελα να ξεκινήσει κάτι διαφορετικό από εδώ και αν βγει, να εξελιχθεί, να πάει κάπου αλλού. Θα φανούν όλα στην πορεία», αναφέρει ο Γιώργος σχετικά με το νέο project που ξεκινά από σήμερα στο Talkin’ Heads, δηλαδή τα εγκαίνια μίας σειράς εικαστικών δράσεων στο χώρο του κομμωτηρίου. Ποδαρικό κάνει ο νεαρός καλλιτέχνης Χρήστος Μούχας με τη δράση “Sometimes A Wind Blows”.
Το έργο “Sometimes A Wind Blows”, με τίτλο από τους στίχους του τραγουδιού Mysteries Of Love που έγραψε ο David Lynch για την Julee Cruise περιλαμβάνει ψηφιακά κολάζ και φωτογραφίες σε ένα συλλεκτικό έντυπο. Η συνολική εικόνα του φανζίν δίνει την αίσθηση αρνητικού φιλμ με την οποία ο νεαρός εικαστικός επιχειρεί να αποτυπώσει την ανάμνηση ενός έρωτα που έχει τελειώσει, όχι απαραίτητα με τον καλύτερο τρόπο, και να εξερευνήσει πρώτα προσωπικά κι έπειτα συλλογικά τα στάδια από τα οποία περνά ο πόνος, μέχρι να μετουσιωθεί σε γλυκιά νοσταλγία, που πια δε σου τρυπά την ψυχή, αλλά την τσιμπά ανεπαίσθητα, όσο μία βελόνα, κρυφά και ηδονικά. Το έντυπο διατίθεται δωρεάν, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.
Ο Χρήστος σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ. Μέχρι στιγμής, η πρακτική του περιλαμβάνει ψηφιακά κολάζ, βίντεο, εγκαταστάσεις και περφόρμανς. Είναι ο δημιουργός του Ubicouture, μιας πλατφόρμας από ψηφιακά κολάζ, μέρος ενός 4ετούς πρότζεκτ, που συνθέτει εικόνες μόδας και τέχνης. Έχει εκθέσει δουλειά του στο Ινστιτούτο Marina Abramović και την K-Gold Temporary Gallery. Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Christian Dior, AnOther, Digitaria και Harper’s Bazaar China και το 2017 συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής επιμελητών της Whitechapel Gallery και του Οργανισμού ΝΕΟΝ, στο Λονδίνο.
«Χαίρομαι που εγκαινιάζω την πρωτοβουλία αυτή του Γιώργου. Γνωριστήκαμε καθώς έρχομαι εδώ για να βάψω τα μαλλιά μου. Ο χώρος είναι τόσο ιδιαίτερος και διαθέτει ήδη μια στενή σχέση με τις τέχνες, μέσω των συνεργασιών του με θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές παραγωγές, που το νέο αυτό project, μου φαίνεται σαν φυσική συνέπεια», λέει ο 24χρονος καλλιτέχνης που αυτή την περίοδο τα μαλλιά του είναι πορφυρό μωβ, που αναπόφευκτα προκαλεί συνειρμούς με τον Prince.
"Sometimes A Wind Blows" μέχρι τις 3 Μαρτίου - Φωτογραφία: Θανάσης Καρατζάς
«Προσπαθούμε να τοποθετήσουμε τη σύγχρονη τέχνη σε χώρους που δεν έχουμε συνηθίσει, όπως είναι ένα κομμωτήριο. Μέσα σε αυτό, βρήκα μια ελευθερία. Ο χώρος δεν με περιορίζει όπως μπορεί να συνέβαινε σε ένα μουσείο ή μια γκαλερί. Επίσης, ακριβώς επειδή είναι ένα ανορθόδοξο περιβάλλον, μπορεί να φέρει κόσμο που ειδάλλως δε θα είχε την ευκαιρία σε επαφή με την σύγχρονη τέχνη. Θέτει στον επισκέπτη ερωτήματα, “Γιατί βρίσκω αυτό το πράγμα εδώ; Γιατί μου το δίνουν δωρεάν;”. Ήθελα πάρα πολύ το έργο να αποδεσμεύεται από το χώρο και να μπορεί ο άλλος να το πάρει κυριολεκτικά μαζί του, όχι μονάχα ως ανάμνηση. Επίσης το ίδιο το zine αποδομείται όπως αυτός που το έχει στην κατοχή του επιθυμεί, για αυτό και δεν έχει κλασικό δέσιμο. Μπορεί ο καθένας να απομονώσει σελίδες κατά πως θέλει, να αλλάξει τη σειρά και κατά συνέπεια την αφήγηση. Αν δε, καταφέρει κάπου μέσα σε αυτό να αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού του, αυτό είναι η καλύτερη ανταμοιβή για εμένα».
Το φανζίν του Χρήστου είναι εμπνευσμένο από μία πολύ προσωπική εμπειρία την οποία καταφέρνει να αποδώσει συλλογικά, «Οι στιγμές που ζήσαμε με κάποιο πρόσωπο αναδημιουργούνται συνεχώς στη μνήμη μας, σαν κομμάτια από φιλμ, μέχρι η αφήγησή μας να αλλάξει και να πάρει μία καινούρια μορφή. Μερικές φορές εξιδανικεύουμε αυτές τις αναμνήσεις, δεν είμαστε σίγουροι αν είναι καν αλήθεια, καθώς τα βλέπεις όλα υπό το φίλτρο του έρωτα. Αυτή η ασαφής διεργασία αποδίδεται στα κολάζ και τις φωτογραφίες του έργου, όπου χρώματα και pixels βρίσκονται σε διαρκή ροή στο χαρτί, μεταξύ αόριστου και σαφούς, ψηφιακού και αναλογικού».
Info: Η νέα δράση του Talkin’ Heads εγκαινιάζεται 8 Φεβρουαρίου και την πρώτη δράση με το έργο του Χρήστου Μούχα μπορείτε να τη βρείτε στο χώρο μέχρι τις 8 Μαρτίου.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 11:00 - 20:00 Σάββατο: 10:00 - 17:00 Κυριακή και Δευτέρα: κλειστά
15°
