O Isaac Cordal, γεννημένος το 1974, είναι Ισπανός καλλιτέχνης από τη Γαλικία και ζει στις Βρυξέλλες. Τα έργα του συνδυάζουν τη μικρογλυπτική με τη φωτογραφία μέσα στο αστικό τοπίο. Έχει σπουδάσει γλυπτική, έχει ειδικευτεί στην τεχνική της πέτρας και υπήρξε μέλος καλλιτεχνικών ομάδων, γκρουπ της death metal μουσικής σκηνής της Ισπανίας καθώς και εκδότης του fanzine Exorcism.
Αυτό που κάνει ο Ισπανός καλλιτέχνης είναι κάτι περισσότερο από urban art. Θα έλεγε κανείς ότι είναι ένα παιχνίδι «κρυμμένου θησαυρού», η δημιουργία ενός μικρόκοσμου μέσα στην πόλη και στις μυστικές γωνιές της. Δημιουργεί μικρές ανθρώπινες φιγούρες (περίπου 15 εκ. ύψος) από πηλό, κατασκευάζει καλούπια και μετά τις μετατρέπει σε φιγούρες από τσιμέντο, συνήθως ανθρώπους businessmen με καφκική διάθεση, που τους στήνει σε πόζες, μόνους ή όλους μαζί στο σύμπαν της πόλης, σατιρίζοντας σκληρά τον σύγχρονο κόσμο, την κλιματική αλλαγή, τη γραφειοκρατία, τη μοναξιά. Συνήθως είναι δύσκολο να τα ανακαλύψεις με την πρώτη ματιά, πρέπει να ψάξεις ιδιαίτερα. Είναι ανεβασμένα σε πινακίδες στο δρόμο, κρυμμένα πίσω από χόρτα στις γωνίες των πεζοδρομίων, μέσα σε υδροροές… Τα ανθρωπάκια του τα φωτογραφίζει και δημιουργεί άλμπουμ από το κάθε πρότζεκτ, με τον τίτλο Cement Eclipses.
Έργα του έχουν εμφανιστεί σε γκαλερί αλλά και στους δρόμους στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στο Ζάγκρεμπ, στη Νάντη, στο Σαν Χοσέ, στη Βαρκελώνη, στη Βιέννη, στο Μάλμο, στο Παρίσι, στο Μιλάνο, στη Μπογκοτά κ.α. .
Ένα από τα πρότζεκτ του Cordal ήταν αυτό που έστησε στους δρόμους της πόλης Τσιάπας στο Μεξικό, αυτή τη φορά όχι με πολιτικούς, γραφειοκράτες και μοναχικούς μικροαστούς αλλά με τις ψυχές των νεκρών να περιμένουν σε κρυφά σημεία της πόλης να τις ανακαλύψουν οι περαστικοί διαβάτες. Μικροί σκελετοί, οι νεκροί που ζωντανεύουν για μια μέρα και ξαναζούν τη ζωή τους – εκεί που την έζησαν. Μελαγχολικοί, σιωπηλοί, γοητευτικοί με έναν παράξενο τρόπο που σου μαλακώνει την καρδιά.
14°
