Ο Γιώργος Κουτσονάσιος έχει μπερδέψει τη μουσική με την αγάπη και αυτό βγαίνει σε ζωγραφική. Υπάρχει πιο τέλειος συνδυασμός; Ζει μέσα στο υπέροχο ζεν του ο καλλιτέχνης, έχει παρέα του όλους τους ρεμπέτες του ντουνιά, τους ήρωες ενός σύμπαντος που κρύβει την καρδιά Μουσικής και της Ποίησης: Αρχαίοι Μπουζουξήδες, Φλαμένκο Νησιώτες, Zen Μποέμ, Dreamtime Bluesmen, o Hooker, ο Μπάτης, ο Cohen, η Billie και ο Mingus, ο Στέλιος, ο Παπαϊωάννου, ο Cigala κι ο Απόκοσμος Κοσμικός, o RobertJohnson, οι Glimmer Twins και ο Γουίλιος Δεβίλιος, ο Dark Monk και ο New Here, οι Fallen Angels, φυσικά ο Νομπελίστας Bob και Άλλοι.
Ο καλλιτέχνης λέει...
«Έγχρωμη Mουσική –Coloured Music– έλεγαν, διαχωριστικά και υποτιμητικά, στην Αμερική του ’30 τα μπλουζ, το μαύρο –έγχρωμο, δηλαδή– τραγούδι σε αντιδιαστολή με το λευκό –άχρωμο, προφανώς– «πολιτισμένο» τραγούδι… το ίδιο με τα ρεμπέτικα, τα τάνγκο, το φλαμένκο. Χρησιμοποιώ τον όρο λίγο ελεύθερα και παιχνιδιάρικα, βέβαια. Άλλωστε “all things are beautiful in their time / the black and the white, the yellow and the brown / it’ s all right in front of you in Scarlet Town…” λέει το τραγούδι…
Ζωγράφιζα, μάλλον σκόρπια, φάτσες-εκφράσεις που μ’ έχουν συγκινήσει βαθιά, έχω γλεντήσει, την έχω καταβρεί… Μ’ άρεσε να ζωγραφίζω με πενάκια και μολύβια τον Μπάτη και τον Junior Wells, τον Κάβουρα και τον Camaron de la Isla έχοντας στο μυαλό μου αγιογραφημένους πειρατές και όλους αυτούς τους φοβερούς “άντρες ξακουστούς και λησμονημένους” του Κόντογλου. Από φωτό σε βιβλία ή περιοδικά και, φυσικά, εξώφυλλα που ήταν βασικό συστατικό της όλης μαγείας…
…Κάπως έτσι άρχισα και τους “δικούς μου” κατά κάποιο τρόπο musicos… αρχαίους ρεμπέτες, βυζαντινούς φλαμένκο, ρέγκε μπλουζίστες, ζεν μποέμ. Πυθαγόρειους σούφι νησιώτες… τους Περιπλανώμενους των Παραλιών και των Άστρων».
Τα πρόσωπα της «Έγχρωμης Μουσικής» ζωγραφισμένα με πάθος και αγάπη από τον Γιώργο Κουτσονάσιο, παρουσιάζονται σε μία έκθεση στο Black Duck (Χρήστου Λαδά 9α).
