Ο Χαράλαμπος Γωγιός, ένας εκ των ιδρυτών της ομάδας, και η μεσόφωνος Ιωάννα Φόρτη μάς βάζουν στην ατμόσφαιρα της νέας τους παράστασης «Κασσάνδρα», ένα μουσικό έργο του 1727 για φωνή και τσέμπαλο.
Πώς επιλέξατε μια... «hardcore μπαροκιά»; Θα τρομάξουμε;
Ιωάννα Φόρτη: Εγώ όταν είδα την παρτιτούρα τρόμαξα! Αλλά τέτοια πρόκληση δεν την αφήνεις.
Χαράλαμπος Γωγιός: Επιλέξαμε συνεργάτες – τον τσεμπαλίστα Μάρκελλο Χρυσικόπουλο και το σύνολο που ίδρυσε, τους Latinitas Nostra. Αυτοί επέλεξαν το έργο, προφανώς εν μέρει ως πρόκληση, τόσο ιστορική (το έργο, αν και δημοφιλές στην εποχή του, φαίνεται να μην είχε παιχτεί ποτέ στον καιρό μας, τουλάχιστον μέχρι το περσινό preview της παράστασης στο φεστιβάλ «Ημέρες Μουσικής» της Ρόδου) όσο και τεχνική. Οι καθαυτό φωνητικές απαιτήσεις του έργου είναι τέτοιες που αν προσθέσουμε σ’ αυτές το έξτρα στρες μιας σύγχρονης εκτέλεσης και τις απαιτήσεις ενός σκηνοθετημένου ανεβάσματος, επαρκούν για να αποθαρρύνουν ακόμη και τους πιο τολμηρούς. Εμείς, πάντως, ως καλλιτέχνες στην Ελλάδα του 2010, διαθέτουμε την πολυτέλεια να μπορούμε να ακολουθούμε τον ηθικό κώδικα των desperados: εφόσον δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε, γιούρια...
Πώς θα είναι το θέαμα;
Χ.Γ.: Παραθέτω την απάντηση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου σε αντίστοιχη ερώτηση: «Η σκηνοθέτις Αργυρώ Χιώτη μαζί με τους θεατρικούς συντελεστές κατάφεραν να στήσουν ένα σύγχρονο θέαμα πάνω στον καμβά της μπαρόκ μουσικής».
Χ.Γ.: Σκλήθρες από τσακισμένα μουσικά όργανα, κιτρινισμένες σελίδες από χειρόγραφα, νεκρά σκουλήκια στο ψυγείο της Αργυρούς, πρησμένοι ιστοί στο λαρύγγι της Ιωάννας.
«Κασσάνδρα», από τις ομάδες Όπερες των Ζητιάνων, Latinitas Nostra, Φόρμιγξ και Vasistas, 16-18/10, «Θησείον - Ένα Θέατρο για τις Τέχνες», Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, 210 3255.4
19°
