Το Lockdown σε βάζει σε σκέψεις και τελικά καταλαβαίνεις ότι τα απλά και καθημερινά γίνονται μέγιστα επιβεβαιωτικά του δώρου της ζωής.
Δεν εμφανίζεται συχνά αυτό το βίωμα. Όταν περιοριστείς, αντιλαμβάνεσαι το δώρο της ελευθερίας. Ελευθερία στον χώρο, στον χρόνο και στη δημιουργία. Η πανδημία και ο εγκλεισμός δοκιμάζουν την αντοχή μας. Είναι δύσκολο αλλά απαραίτητο, είναι όμως και πρωτόγνωρη άσκηση ανθεκτικότητας και προσαρμοστικότητας. Σκέφτηκα νέα πράγματα και επιβεβαίωσα άλλα που πάντως υποψιαζόμουν. Στριφογυρίζουν συνεχώς 10 σκέψεις στις ατέλειωτες ώρες στο περιορισμού στο σπίτι ή στο γραφείο:
Η μοιραία τραγικότητα της ανθρώπνης ζωής, επιρρεπής και ευάλωτη στους κινδύνους της ρευστής κοσμογονίας και της δύναμης της φύσης
Είμαστε εν τέλει και κατά βάθος βιολογικά, σωματικά και ψυχικά μόνοι μας
Η ζωή σε ερήμους δρόμους και ατέλειωτες ώρες στο σπίτι μού φέρνει στο μυαλό τα χρόνια τους γήρατος, αν τα προλάβουμε
Αν δεν βιώσεις τη γυμνή ζωή, δεν αντιλαμβάνεσαι ποτέ τα περιττά στα οποία αναλώνεσαι υπό φυσιολογικές συνθήκες
Αποξενωμένος απο την ανέφελη ζωή, τα συναισθήματα αλλάζουν. Τα φτερά του έρωτα απομακρύνονται, η εξοικείωση με τον θάνατο εξομαλύνεται
Τα απλά και καθημερινά γίνονται μέγιστα επιβεβαιωτικά του δώρου της ζωής. Το περπάτημα, ο ύπνος, το ξημέρωμα, η νύχτα, το σώμα, η σκέψη, η ψυχή παίρνουν τις κρίσιμες διαστάσεις, που συνήθως υποτιμούνται
Ο χρόνος είναι μακρύς. Η ζωή είναι μεγάλη, παρά τις δοξασίες περί του αντιθέτου
Το ταξίδι είναι γνώση και ουσία της ύπαρξης. Το καταλαβαίνεις όταν το στερηθείς
Ο δημόσιος ενεργός χώρος είναι η συνδετική ύλη της ζωής μας
Η συνωμοσιολογία, η άρνηση και ο ανορθολογισμός είναι θεμελιακή ατέλεια της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είναι ατελές ον.
