Τι σημαίνει για τον καθένα η έννοια του «ανήκειν»; Πού νιώθουμε σπίτι μας και γιατί; Η έκθεση του Goethe-Institut Athen στο Μουσείο Μπενάκη επαναπροσεγγίζει τον όρο αυτό μέσα από 17 έργα ψηφιακής τέχνης από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Επιμέλεια: Δάφνη Δραγώνα, Κατερίνα Γκουτζιούλη.
Ο φακός του συλλαμβάνει δημόσιους χώρους της Αθήνας να μετατρέπονται σε μία απέραντη θεατρική σκηνή, όπου λαμβάνει χώρα η αυθόρμητη συνεύρεση ανθρώπων με διαφορετική καταβολή και κουλτούρα, δημιουργώντας στο «θεατή» ένα μείγμα αντιφατικών συναισθημάτων…
Μέσα από την «παιδική» ματιά του Αρμένιου καλλιτέχνη θίγονται θέματα όπως η μετανάστευση και οι δεσμοί με την οικογένεια στην έκθεση «Ξεχασμένες αναμνήσεις». Εξάλλου είναι «ένας παραμυθάς που ζωγραφίζει κι ένας γλύπτης-ζωγράφος που αντιστέκεται στη μιζέρια της εποχής», όπως τον έχει χαρακτηρίσει και ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης.
Έργα του «περιπλανητή» Σκαδιναβού φωτογράφου θα αποτελέσουν την έκθεση με την οποία το House of Photography ξανανοίγει τις πόρτες του, στα πλαίσια του Athens Photo Festival 2013. Φωτογραφίες ανθρώπων και ζώων, που διακρίνονται για την ευαίσθητη πτυχή τους, καταγράφουν «το θαυμαστό» και «το ωραίο» μέσα στην καθημερινότητα.
Μαριάννα Κατσουλίδη
Ιστορίες μαγικές ή και καθημερινές αφηγείται η έκθεση «Αθωότητα - Επανεκκίνηση», όπου το κάθε ζώο και ο κάθε άνθρωπος συμβολίζουν κάτι διαφορετικό. Στο φανταστικό σύμπαν όμως της ζωγράφου, άνθρωπος και φύση συνυπάρχουν αρμονικά.
Έως 9/11, Αίθουσα «Περιτεχνών», Ηροδότου 5, Κολωνάκι, 210 8239465
Σε μια ψυχιατρική κλινική οι επισκέπτες του ξεκινάνε την περιήγηση ως θεατές, αλλά γρήγορα γίνονται πρωταγωνιστές παγιδευμένοι σ’ αυτό. Το υλικό των αφηγήσεων προκύπτει από την κλινική εμπειρία ειδικών ψυχικής υγείας. Σκην.: Δημήτρης Τσαμάκος.
Δύο ξαδέλφια πρέπει να φέρουν σε πέρας μια πρωτόγνωρη γι’ αυτούς αποστολή ταξιδεύοντας μέχρι τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη. Σε αυτό το ταξίδι, όμως, θα ζήσουν τόσες περιπέτειες που θα αλλάξει η ζωή τους. Κείμ.-παίζουν: Μάκης Παπαδημητράτος, Βαγγέλης Αλεξανδρής.
Ένας φανταστικός διάλογος ανάμεσα στη γλύπτρια Camille Claudel και την ψυχίατρο Constance Pascal. Μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ, γραμμένη από τον Γιάννη Λασπιά ο οποίος και σκηνοθετεί.
Δίνονται οι θεωρητικές αρχές που αφορούν στη διαπροσωπική επικοινωνία και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων με έμφαση στη σωστή ακρόαση και έκφραση. Ακολουθεί πρακτική με συζήτηση και βιωματικές ασκήσεις συντονισμένης αλληλεπίδρασης των μελών με στόχο τη διεύρυνση της αυτογνωσίας. Στόχος είναι η δημιουργία εποικοδομητικής επικοινωνίας και σχέσεων έξω από την ομάδα, με βασική αρχή την ικανοποίηση της ανάγκης για αποδοχή από τους άλλους, χωρίς να χάνεται η προσωπική αυτονομία. Υπεύθυνη η ψυχοθεραπεύτρια με ειδίκευση σε Οικογενειακή Θεραπεία και Ομαδική Ανάλυση, κ. Μαριλένα Πρωίμου.
18°
