Μαρία Μπουτζέτη: Ρήξη χωροχρόνου

Μες στα παράδοξα που 
έγιναν συνήθεια
έμαθα πια να ζω με τα ψιμύθια
Και εσύ, εδώ, αλλού, 
προτού και τώρα
διοικείς την ηλεκτρονική 
σου χώρα

Οι σχέσεις οι διαδραστικές
ψεύδους ζητούν ναρκαλιευτές
Της πλάνης οι εφαρμογές
μας κάναν αναχωρητές

Μες σε οθόνες και σε πλήκτρα σωπάσαν όλες οι φωνές
μα τώρα συμβιβάστηκα να μου φωνάζουν οι σιωπές
Και εσύ, παρών, απών, 
μαζί και χώρια
πληρώνεις τα διαδικτυακά διόδια

Σε ιστούς και δίχτυα θα πιαστώ,
εθελουσίως θα παγιδευτώ,
μήπως και στο εκμυστηρευτώ
απ’ το Διαδίκτυο σ’ αγαπώ