Σε προσωπική πολιτική επίθεση ενάντια στον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Γιάννη Μουζάλα προχώρησε πριν λίγο σήμερα, Πέμπτη πρωί, ο γνωστός συγγραφέας κ. Απόστολος Δοξιάδης, με αφορμή την υπόθεση των 8 Τούρκων φυγάδων αξιωματικών που έχουν ζητήσει άσυλο στη χώρα μας. Η επίθεση, που αναπτύσσεται σε πέντε επίπεδα, ανέβηκε σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Το πλήρες κείμενο:
«ΤΡΙΑ-ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΥΖΑΛΑ
(Δανείζομαι τη φόρμα του τίτλου για την ανάρτηση καθώς ο Μουζάλας το έπαιζε ως τώρα ο πιο εναλλακτικός, ο πιο ανεξάρτητος, ο πιο κουλ, ο πιο σίξτις από την κυβέρνηση. Και ουδέν πιο σίξτις από τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ).
Για τον Μουζάλα, και το πραγματικό, διόλου γκονταρικό πρόσωπο που αποκάλυψε αυτές τις μέρες, θα ήθελα να πω τα εξής.
1. Ο Μουζάλας είναι αδίστακτος, ο άνθρωπος που ανέλαβε να κάνει τη βρωμοδουλειά.
Την τσιχλίτσα «πραξικοπηματίες», ως τώρα ο πονηρούλης Τσίπρας τη μασούσε στο πλάι του στόματος, να μπορεί να την κρύβει όποτε πλησίαζε ο δάσκαλος: έβαζε δηλαδή στην ίδια φράση τους Οκτώ και το «πραξικοπηματίες», αλλά άφηνε να συνδεθούν μόνες τους, στο νου του ακροατή. Έλεγε ας πούμε: «Το θέμα των Οκτώ θα το αντιμετωπίσει η Δικαιοσύνη. Στη χώρα μας δεν είναι ευπρόσδεκτοι οι πραξικοπηματίες».
Οι δηλώσεις Τσίπρα είχαν τη δική τους ποιότητα ανηθικότητας: ήταν δειλές και δόλιες. Αλλά αν του έλεγε κανείς ποτέ «είπες ότι πρέπει να εκδοθούν οι Οκτώ επειδή είναι πραξικοπηματίες» θα απαντούσε--αν θεωρούσε δηλαδή άξιο λόγου να απαντά, αντί να ειρωνεύεται όσους τον κρίνουν--ότι: «Κάνετε λάθος. Δεν τον είπα. Είπα ότι στη χώρα μας δεν είναι ευπρόσδεκτοι οι πραξικοπηματίες. Ούτε είπα ότι οι Οκτώ είναι πραξικοπηματίες, ούτε είπα ότι όποιος δεν είναι ευπρόσδεκτος στη χώρα μας εκδίδεται». (Να, ας πούμε, μπορεί να τον κρατάμε εδώ και να του κάνουμε μούτρα, ή να μην του βγάζουμε με τον καφέ γλυκό του κουταλιού). Και πράγματι, ο Τσίπρας δεν το έχει πει ποτέ επί λέξει. Άλλα το άφηνε πάντα, κουτοπόνηρα, να υπονοηθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο.
Αντίθετα, ο Μουζάλας το είπε καθαρά: «Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι οι Οκτώ είναι πραξικοπηματίες». Εκεί που ο Τσίπρας πήγαινε να στηρίξει τη βρωμοδουλειά σε νεφελώδεις υπαινιγμούς, και υποσυνείδητες διασυνδέσεις, ο Μουζάλας, το είπε έξω από τα δόντια.
(Η διαφορά τους είναι ότι οΤσίπρας έχει κάνει στην κομματική σχολή, εξ απαλών ονύχων. Ξέρει ο άνθρωπος την τέχνη του οργουελικού Doublespeak τέλεια, μπορεί να λέει το Α εννοώντας το Β, αλλά να σου ισχυρίζεται μετά, ανερυθρίαστα, ότι είπε το Α).
Ο Μουζάλας πάει να δώσει πολιτικό βάθος, του τάχα δημοκράτη, στην πράξη του να ζητήσει ακύρωση της απόφαση ασύλου, σε κατάφωρη αντίθεση με τα γεγονότα. Στη συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά, είπε, επί λέξει: «Βγήκε μία απόφαση (σ.σ. για τη χορήγηση ασύλου). Αυτήν η απόφαση εμείς την εφεσιβάλαμε με βάση το Κράτος Δικαίου. Όπως έχουν βγει άλλες 1.500 αντίθετες αποφάσεις, δεν τις εφεσιβάλαμε. Ποια είναι η διαφορά; Η διαφορά είναι ότι εδώ πέρα υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι πρόκειται για πραξικοπηματίες. Βλέπετε, εγώ δεν λέω ότι είναι πραξικοπηματίες».
Ο Μουζάλας εδώ λέει δυο ψέματα, το ένα χειρότερο από το άλλο: Το πρώτο είναι ότι «υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι είναι πραξικοπηματίες». Το δεύτερο είναι ότι αυτό δεν το λέει ο ίδιος αλλά η Επιτροπή.
Η αλήθεια όπως είναι ΑΚΡΙΒΩΣ η αντίθετη: το λέει αυτός, ενώ η Επιτροπή λέει το ακριβώς αντίθετο.
Η επιτροπή, στο σκεπτικό των εξήντα σελίδων, αποδομεί πλήρως τις κατηγορίες του τουρκικού κράτους για τους Οκτώ, και λέει ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ένδειξη ότι οι Οκτώ είναι πραξικοπηματίες. (Η απόφαση υπάρχει στο Διαδίκτυο, αυτό μπορεί κανείς να το ελέγξει αν ενδιαφέρεται).
Άρα ΚΑΙ δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι πραξικοπηματίες, ΚΑΙ ο μόνος που λέει κάτι τέτοιο δεν είναι η Επιτροπή, αλλά ο Μουζάλας, που υιοθετεί απολύτως τις κατηγορίες του Ερντογάν, και όχι τα πορίσματα της επιτροπής του. Εξ ου και ο τουρκικός κυβερνητικός Τύπος είναι τόσο ενθουσιασμένος μαζί του, και τον αποκαλεί «συγκλονιστικό». Δεν έχουν άδικο βέβαια. Είναι συγκλονιστικός ψεύτης.
3. Ο Μουζάλας είναι συκοφάντης.
Κατηγορεί τους υποστηρικτές των Οκτώ (κάποιοι φίλοι ευγενώς αποδίδουν την κατηγορία του μόνο σε μένα, αλλά η τιμή ανήκει σε πάρα πολλούς πολίτες που αγωνίζονται για το δίκιο) ότι αυτό το κάνουν «στα πλαίσια του να πέσει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ» και μάλιστα ότι «ξεκινάει ο καθένας μία δική του ιστορία», ενώ όλα αυτά που κάνει εκείνος είναι «για το Κράτος Δικαίου».
Ο Μουζάλας δηλαδή αποδίδει τη φασαρία που γίνεται σε εμάς, που αντιτιθέμεθα σε όσα κάνει και λέει, και όχι σε μια ιστορία κυβερνητικών πράξεων. Προσέξτε:
α) Η ιστορία άρχισε όταν η Δευτεροβάθμια Επιτροπή έβγαλε την απόφαση παροχής ασύλου στον Σουλεϊμάν Οζκαϊνακτσί, και κατόπιν εκείνος ζήτησε την ακύρωσή της. (Και δεν την «εφεσίβαλε», όπως λέει, που θα ήταν διαδικασία σε τακτικό δικαστήριο).
β) Ο Μουζάλας εδώ αποσιωπά πλήρως ότι αυτή η Δευτεροβάθμια Επιτροπή, όχι μόνο στη θέσμιση, στον τρόπο λειτουργίας, αλλά και στην ΑΚΡΙΒΗ ΣΥΝΘΕΣΗ (δηλαδή ακόμη και στην επιλογή του τοποια πρόσωπα την αποτελούν!) είναι έργο της κυβέρνησης Συριζανέλ. Θεσπίσθηκε με νόμο του Απριλίου του 2016, και πιο συγκεκριμένα: Φέρει την υπογραφή «Μουζάλας»!
γ) Άρα, η (πολύ σωστή) απόφαση να δοθεί άσυλο στον Σ.Ο. δεν είναι έργο «στα πλαίσια του να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ» αλλά ακριβώς μιας Επιτροπής, ενός οργάνου φτιαγμένου από τον ΣΥΡΙΖΑ. (Εδώ θέλω να του κάνω και μια παρατήρηση καλών τρόπων: μιλώντας για το «να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ» προσβάλλει τους καημένους τους ΑΝΕΛ--εκτός αν υπονοεί ότι θα πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα μείνουν οι ΑΝΕΛ ως κυβέρνηση)
4. Ο Μουζάλας είναι βλαξ.
Ο Μουζάλας τοποθετεί την κριτική στο έργο του στα πλαίσια της αντικυβερνητικής εκστρατείας, ενώ λέει ότι στην περίπτωση αυτή, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης ασύλου, εκείνος ενήργησε «με το Κράτος Δικαίου».
Αλλά δίνει ο ίδιος τα όπλα για να φανεί το ψέμα του, πράγμα που συνιστά τη μέγιστη βλακεία: Λέει ότι έχουν βγει 1.500 αποφάσεις που δεν έχει «εφεσιβάλει», στη συγκεκριμένη (υπονοεί) τον ανάγκασε «το Κράτος Δικαίου» να δράσει έτσι. Και γιατί; Γιατί «υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι οι οκτών είναι πραξικοπηματίες». Με άλλα λόγια, μας λέει ότι παρέβη την καθιερωμένη πρακτική δημοκρατικών κυβερνήσεων (είναι πρωτοφανές σε ευρωπαϊκό επίπεδο να ζητά ακύρωση το κράτος απόφαση ασύλου των δικών του οργάνων) γιατί τον ανάγκαζε «ο νόμος». Όχι. Ο νόμος δεν τον ανάγκαζε να ζητήσει ακύρωση. Τη ζήτησε αυτοβούλως, επειδή το ήθελε. Ή, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, επειδή υπάκουσε στις άνωθεν εντολές, του Τσίπρα, ο οποίος ακόμη κάνει τα αδύνατα δυνατά να στείλει τους Οκτώ στα μπουντρούμια του Ερντογάν, όπως του έταξε αρχικά.
5. Ο Μουζάλας είναι αντιδημοκράτης. (Αν θέλει μπορώ να παραγράψω την κατηγορία αυτή, και να ενισχύσω την προηγούμενη, της βλακείας).
Ο Μουζάλας, περιορίζοντας τη συζήτηση για τους Οκτώ στη Δευτεροβάθμια Επιτροπή, και αποδίδοντας στην απαράδεκτη, απάνθρωπη πράξη του, σα γνήσιος σταλινικός, στο Κράτος Δικαίου, στην πραγματικότητα το φτύνει κατάμουτρα.
Σε ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου (και όχι κομμουνιστικού τύπου) υπάρχει πλήρης διάκριση εξουσιών. Και σε ό,τι αφορά τις κρίσεις της Δικαιοσύνης, το ανώτατο όργανο της στη χώρα μας, ο Άρειος Πάγος, έχει αποφασίσει επί του θέματος ξεκάθαρα, πράγμα που ο Μουζάλας πλήρως αποσιωπά.
Γιατί την απόφαση ότι οι Οκτώ ΔΕΝ είναι πραξικοπηματίες, την έβγαλε πρώτος ο Άρειος Πάγος, τις σχετικές αποφάσεις του οποίου αναφέρει και η απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής.
Εδώ μια τελική σημείωση: Κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι παρεξήγησαν την απόφαση του Αρείου Πάγου: επειδή στην προφορική ανακοίνωσή της τονίστηκε ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας, της μη έκδοσης των Οκτώ για την προστασία τους από ένα βάρβαρο καθεστώς, νομίζουν ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου έμενε σε αυτό και μόνο. Αλλά στη γραπτή, πλήρη μορφή των αποφάσεων, που εκδόθηκε ως είθισται μήνες μετά, αναπτύσσεται επακριβώς η επιχειρηματολογία, με την οποία καταρρίπτονται όλοι οι ισχυρισμοί της Άγκυρας ότι οι Οκτώ είναι πραξικοπηματίες. Άρα, ο Άρειος Πάγος, πρώτος και καλύτερος, μας είπε ότι οι Οκτώ δεν είναι πραξικοπηματίες.»
20°
