Σαν σήμερα, στις 9 Οκτωβρίου του 1940 στο λιμάνι του Λίβερπουλ. Αν δεν είχε πέσει θύμα της παραφροσύνης του Μαρκ Τσάπμαν τον Δεκέμβριο του 1980, πιθανότατα θα έσβηνε 72 κεράκια σήμερα απολαμβάνοντας ένα μακροβιοτικό γεύμα με την Γιόκο Όνο.
Δυστυχώς όμως η ζωή δεν τα έφερε έτσι. Σήμερα το βράδυ βέβαια μπορείτε να επιλέξετε στη μνήμη του το τραγούδι της αρεσκείας σας από την καριέρα του (ή να συντονιστείτε με οποιοδήποτε ραδιόφωνο που σίγουρα τιμά την περίσταση) και να παραγγείλετε μια νέα έκδοση που τον αφορά.
Πρόκειται για τη συλλογή The John Lennon Letters που κυκλοφορεί αυτήν την εβδομάδα – με τις ευλογίες της Γιόκο - από τον εκδοτικό οίκο Little, Brown & Company και περιέχει μια σειρά από ιδιόχειρα σημειώματα του μακαρίτη σε φίλους, συναδέλφους, δημοσιογράφους και γκρούπις. Δε λείπουν μάλιστα κι εκείνα μάλιστα που βγάζουν ένα άλλο, σκληρότερο, πρόσωπο από εκείνο του γόη ηγέτη των «σκαθαριών» ή του πασιφιστή φιλοσόφου που ενσάρκωσε στη σόλο καριέρα του.
Ας πάρουμε μια γέυση:
Εδώ τα βάζει με την εφημερίδα Syracuse Post Standard για ένα review που μάλλον δεν εκτίμησε ιδιαίτερα την τέχνη της Γιόκο και επιπλέον τον έκανε έξαλλο αναφέροντάς τον επίσης στο κείμενο.
Εδώ απευθύνεται στο ζεύγος Μακάρτνεϊ και τους κριτικάρει για μια προηγούμενη δημόσια τοποθέτησή τους χαρακτηρίζοντάς τους μεσήλικες και «καβαλημένους»
Εδώ στο στόχαστρό του είναι η βρετανική μουσική εφημερίδα Melody Maker γιατί στο κέιμενο με το οποίο συνοδεύτηκε μια συνέντευξη του Τζον αναφερόταν ότι η Γιόκο φοράει τσόκαρα. Και όπως τονίζει χαρακτηριστικά «η Γιόκο δε φοράει ποτέ τσόκαρα».
Τέλος, αυτό είναι ένα ακόμα γράμμα που απευθύνεται στον εξίσου θρυλικό παραγωγό των Beatles, George Martin, και απλά γκρινιάζει. Για τα πάντα.
Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν ο Τζον ήταν πέρα από αναμφίβολα τεράστιος μουσικός κι ένας μικρός pain in the ass. Ειδικά από όταν μπήκαν στη ζωή του "τα θεϊκά μικροσκοπικά ποδαράκια της Γιόκο"...
21°
