ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΓΙΟΥΛΑ ΜΠΟΥΝΤΑΛΗ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ
Όταν μπήκαμε αντικρίσαμε ένα σπίτι-κομμένο στα δύο. Καθίσαμε στην επιπλωμένη μεριά, στο μεγαλοαστικό σαλόνι με τις βαριές πολυθρόνες, και τρώγοντας καραμέλες charleston περιμέναμε τη Γιούλα Μπούνταλη. Το χαρισματικό πρόσωπο που συνυπέγραψε τη «Χώρα Προέλευσης» του Σύλλα Τζουμέρκα –κρατώντας και έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους– υπογράφει το εξαιρετικό κείμενο και εδώ. Εμφανίζεται στην άλλη μισή πλευρά, την άδεια, με τα άσπρα φώτα του νοσοκομείου, και ισορροπεί πάνω στις κατακόκκινες ψηλές γόβες της. Ποια είναι αυτή που μας μιλάει λυπημένα; «Μια γυναίκα η οποία δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε μια φυσιολογική ζωή, να δουλεύει οκτάωρο ή να αγαπάει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης» μου λέει. «Οι θεατές στέκονται στο κομμάτι της μνήμης και εγώ στον άδειο χώρο, ο οποίος μπορεί να είναι οτιδήποτε: αδιέξοδο, το υποσυνείδητο της πρωταγωνίστριας, ο χώρος που στέκεται για να πει “κάτσε λίγο, πρέπει να τα βάλω σε μια τάξη”». Τελικά το πιο ενδιαφέρον κομμάτι για τους θεατές είναι αυτό που ξεχωρίζει και η δημιουργός: «Αυτό που μένει από την παράσταση είναι η σχέση που καλλιεργώ με τους ανθρώπους που έχω απέναντί μου». Σκην: Γιώργος Συμεωνίδης, σκηνικά-κοστούμια: Μαγιού Τρικεριώτη «Προσωρινός», Δεινοκράτους 103, Κολωνάκι, 210 9228.543, € 10
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΛΕΜΟΥ
Μεγάλα ατσάλινα γλυπτά –τα περισσότερα θυμίζουν ανθρώπινα κεφάλια– δημιουργούν μια δομή σαν κυψέλη. Όλο αυτό στο αίθριο ενός μουσείου, έτσι ώστε να μεγαλώνει η αίσθηση ενός περίπατου ενδοσκόπησης. Ο λόγος για την πρώτη ατομική έκθεση της Καλλιόπης Λεμού στην Αθήνα, στο Μουσείο Μπενάκη - Κτήριο Οδού Πειραιώς. Έως 26/3, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, 210 3453.111
Προσοχή, έργα!
Ο Αλέξης Σταμάτης, ο πρώτος που παίρνει σειρά στο νέο εγχείρημα του θεάτρου «Συνεργείο», περιγράφει στην Α.V. γατί πρέπει να μπούμε στον «Θάλαμό» του.
Ένας θάλαμος που κατεβαίνει, κάπου, σε ένα υπόγειο ή σε ένα επέκεινα. Ένα ατύχημα. Ένας ολισθηρός δρόμος. Ένας άντρας και μια γυναίκα. Ο Ζο και η Άλι. Εκείνος τραχύς, αδέξιος, εκείνη ντελικάτη, αισθαντική. Ο ένας ξυλουργός, με όνειρο να φτιάξει ένα πλοίο που θα ταξιδέψει σε άγνωστες θάλασσες, και η άλλη ηθοποιός που αναπολεί την εποχή που έπαιζε σε παραλίες το ξημέρωμα. Κι ένα τρίτο πρόσωπο. Η Οδηγός. Ψυχοπομπός; Ίσως; Καθένας άλλο σκέφτεται, άλλο αισθάνεται κι άλλο εκφράζει. Ώσπου φτάνουν. Εκεί όπου ο χρόνος, η μνήμη δουλεύουν αλλιώς. Και υπάρχει κάτι. Που επιμένει. Αφόρητα. Και δεν σ’ αφήνει. Ούτε να πεθάνεις. Ένα έργο που φαινομενικά μοιάζει να διαπραγματεύεται το θέμα του θανάτου, άλλα στην ουσία μιλάει για τη ζωή. Ποια είναι εκείνα τα κομμάτια που σε κρατάνε ζωντανό μέχρι το τέλος; Οι επιθυμίες, οι γαμημένες επιθυμίες. Ο Επίκουρος υποστήριζε το απόλυτο placebo: Το πιο φρικτό από τα κακά, ο θάνατος, δεν είναι τίποτα για μας, επειδή όταν υπάρχουμε εμείς, αυτός δεν υπάρχει, και όταν επέλθει εκείνος, τότε δεν υπάρχουμε εμείς. Κάποιοι άλλοι κουνάνε το κεφάλι τους. C u there.
Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου. Παίζουν: Δέσποινα Κούρτη, Μαρία Αιγινήτου, Χάρης Χαραλάμπους. Από 29/1, Κολωνού 31, 698 1802544. H A.V. είναι χορηγός επικοινωνίας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΕΡΕΣΤΕΤΖΗΣ
Τη δεύτερη φορά που επισκέφτηκε το Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη εγκαταστάθηκε εκεί κανονικά. Στη γειτονιά με τις ανεξίτηλες ιστορικές μνήμες αλλά χωρίς την αστική αίγλη του 19ου αι. ο ζωγράφος έστησε το καβαλέτο του στο δρόμο και άρχισε να αποτυπώνει τις εικόνες με ειλικρίνεια και αμεσότητα. 1-27/2, Αίθουσα Τέχνης Γαβράς, Ηροδότου 17, 210 7215.194
Θα τους ακούσουμε, καταρχάς για το όνομά τους. Η νέα άκρως ντανταϊστική μπάντα της πόλης μάς δίνει μια «μουσική περφόρμανς με σουρεαλιστικούς στίχους και πειραματική διάθεση» – όπως το περιγράφει. Ηλεκτρικές κιθάρες, συνθεσάιζερ, απαγγελίες, μουσική, βιντεοπροβολές, μάσκες και σκηνικά που αλλά(λα)ζουν! 2/2, 21.15, Νixon, Αγησιλάου 61Β, Κεραμικός, € 12 με μπίρα ή κρασί
ΜΗ ΧΑΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΕΝ;ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ (ΤΑF)
Ακούσαμε ντραμς και πνευστά και τώρα θα ακούσουμε και πώς μοιάζουν οι ήχοι που μετατρέπουν τις έννοιες του «ζεν» (διαλογισμός) και του «τώρα» σε (τριπαριστές) μουσικές. Και πώς αποφάσισε το TAF να αφιερώσει τον Φεβρουάριο σε αυτές τις δύο έννοιες; Όπως λένε, «η συμβατική έννοια του “τώρα” είναι ένα μικρό σημείο πάνω στη συνεχόμενη γραμμή του χρόνου, δίχως όμως να είναι ξεκάθαρο αν υπάρχει μία κοινή γραμμή του χρόνου ή αν αυτός εναπόκειται στον εκάστοτε παρατηρητή». Αυτή η παρατήρηση συνδέεται με το «ζεν» για να σχηματίσουν από κοινού: «Τη μουσική που κινείται σε ασυνεχή χρόνο βάζοντας καλλιτέχνη και ακροατή σε ένα άχρονο τώρα». Αν μπερδεύτηκες και θες να ακούσεις ζωντανά τα παραπάνω, ραντεβού στο TAF κάθε Τέταρτη στις 21.00 με είσοδο ελεύθερη. Αρχή στις 2/2 με το σχήμα Moussas Farm (μαζί του και ο Νίκος Γιούσεφ με το μουσικό του πριόνι), στις 9/2 οι Infant Noise, 16/2 οι Sotiris Danos trio και 23/2 οι Delos project. The Art Foundation, Νορμανού 5, 210 3238.757
ΔΕΣ ΤΟ
Beckett 3B
Η παράσταση είναι αποτέλεσμα της πολύμηνης ομαδικής δουλειάς και έρευνας των συντελεστών της επάνω στα «Κείμενα του τίποτα» του Beckett, γραμμένα το 1950, την εποχή που ο Beckett έκανε ψυχανάλυση. Οι ηθοποιοί ξανα-συνέθεσαν τα κείμενα με έντονα ποιητικά στοιχεία καθιστώντας τα βιωματική εμπειρία και τα αποδίδουν χρησιμοποιώντας τόσο το τραγικό όσο και το κωμικό. Η σκηνοθεσία είναι της Έ. Πήττα και η μουσική του Θ. Αμπάζη. Παίζουν οι Μ. Βλαβιανού, Π. Γκιούλης, Γ. Νταής, Μ. Περδίκη, Ε. Στάικου, Κ. Χατζής. Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, 210 3418.550), 31/1 & 1, 4, 5, 6/2, στις 21.00. € 18, 12 (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων, πολυτέκνων).
