Οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές είναι ισχυρότερο ναρκωτικό ακόμη και από τη θρησκεία, είναι γάγγραινα που έχει ως στόχο και σκοπό να κατατρώει κάθε υγιές κομμάτι αυτής της κοινωνίας.
Όσο πιο «ιδεολογικά» φωνάζω τόσο πιο γυμνός και ξύλινος είμαι. Όταν δεν θέλω να δω την κοινωνία μου να εκσυγχρονίζεται, να αλλάζει θυμάμαι την ιδεολογία μου, μόνο που είναι εύκολο πλέον για έναν νοήμονα άνθρωπο να διαχωρίσει την ιδεολογία από την ιδεολαγνεία.
Είναι εύκολο να δει ότι συχνά, πολύ συχνά, εκ θέσεως και φύσεως αντίθετες ιδεολογίες τέμνονται σε σημεία συντήρησης και κομφορμισμού, υπερασπίζονται τα ίδια κεκτημένα και τα βρώμικα λιμνάζοντα νερά.
Μα αν τα νερά κινούνταν τι ρόλο θα είχαν τότε αυτές οι δήθεν ιδεολογικές βδέλλες; Θα έμεναν στο χρονοντούλαπο της ιδεοληψίας και της φορμόλης.
Τους βλέπεις πως μαζεύονται όταν θέλουν να ναρκοθετήσουν την πρόοδο; Εκεί πρέπει να μπουν οι διαχωριστικές γραμμές σήμερα, στην πρόοδο και στη συντήρηση, στην ανοιχτή κοινωνία και στις συντεχνίες, στους σκεπτόμενους και στα πρόβατα.
14°
