«Γιώργο τρέξε, τελειώνουν τα μετάλλια», φωνάζει μαραθωνοδρόμος που έχει ήδη ζήσει τι σημαίνει να τερματίζεις μετά από 42 χιλιόμετρα στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο. Από τη λεωφόρο Μαραθώνα μέχρι την Ηρώδου Αττικού τα χειροκροτήματα, τα μπράβο και τα “allez, allez” των εθελοντών και των θεατών δεν σταμάτησαν στιγμή να συνοδεύουν τους δρομείς. Ο καιρός τέλειος. Μια ηλιόλουστη Κυριακή που μόνο στη νικήτρια από τη Λιθουανία, Ράσα Ντραζνταουσκάιτε, δεν άρεσε. Όντως η Αθήνα γύρισε έξι χρόνια πίσω: στις ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων. Φάνηκε από το πόσοι ξέθαψαν από την ντουλάπα τα μπλουζάκια με το λογότυπο του Αθήνα 2004. Φάνηκε από τον αριθμό των εθελοντών. Φάνηκε και από τους τουρίστες που κατέκλυσαν τη μαραθώνια διαδρομή, τον Εθνικό Κήπο, το Ζάππειο. Ενδυματολογικά το Σαββατοκύριακο ανήκε στο πορτοκαλί μπλουζάκι με το μαραθωνομάχο. Το φόρεσαν όλοι: ξανθοί Σκανδιναβοί, Κινέζοι, Λατίνοι και λοιποί Ευρωπαίοι. Ωραίες ήταν επίσης οι εικόνες μεταξύ των δρομέων. Όπως αυτό που είδα στο ύψος του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης. Μια παρέα δρομέων από τη Μεσσηνία σταματούν να τρέχουν για να φωτογραφηθούν μ’ έναν Ιάπωνα αθλητή. «Τρέχει με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι από την αρχή του μαραθωνίου» εξηγεί ο ένας από τους δρομείς του μεσσηνιακού συλλόγου. Μετά τη φωτογραφία θέλουν να ανταλλάξουν μέιλ και συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν στιλό. Αγοράζουν από το περίπτερο. Εννοείται ότι ο περιπτεράς δεν δέχεται χρήματα. Λίγο πιο πέρα ένας άλλος δρομέας σταματά την προσπάθειά του για να φωτογραφηθεί με τη δίχρονη κόρη του. Εντυπωσιακός ήταν ο αριθμός της συμμετοχής, αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η γκάμα των ηλικιών των αθλητών. Ο γηραιότερος αθλητής από τις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε 91 ετών τον περασμένο Αύγουστο, ενώ από ελληνικής πλευράς ήταν αρκετοί οι δρομείς που πλησίαζαν τα 80. «Βρε τον Γιάννη, που με πέρασε» λέει ένας μπαμπάς αγκαλιάζοντας το γιο του. Ο μικρός έτρεξε 5.000 μέτρα. Αντιμετώπισε το σχόλιο του πατέρα του με αδιαφορία καθώς το θεωρούσε δεδομένο ότι θα ήταν πιο γρήγορος και συνέχισε να τρώει την μπανάνα που έδιναν οι διοργανωτές σε κάθε δρομέα που τερμάτιζε. Μέσα στο Καλλιμάρμαρο, το μουσικό μενού είχε Ζορμπά και το ρεπερτόριο θύμιζε Ευρωμπάσκετ ’87. Το κοινό όρθιο επευφημούσε τους δρομείς και στους διαδρόμους φίλοι και συγγενείς τούς περίμεναν για τις επινίκιες αγκαλιές του τερματισμού. Γενικώς μια μέρα γεμάτη προσπάθεια και κίνηση. Με μία εξαίρεση: οι εύζωνες στην Ηρώδου του Αττικού. Παρακολούθησαν όπως κάθε μέρα την εκδήλωση, ακίνητοι και ανέκφραστοι.
11°
