Την περασμένη Παρασκευή, αργά το βράδυ, ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό μου που έλεγε: «Μάντεψε τι φτιάχνουμε στην πλατεία Κλαυθμώνος». Είδα τον αποστολέα: Μαρία Κοκκίνου. Το αρχιτεκτονικό ζευγάρι (και στη ζωή) Μαρία Κοκκίνου και Ανδρέας Κούρκουλας δεν χρειάζεται να τους συστήσω απ’ αυτήν εδώ τη σελίδα. Μιλάει το έργο τους, το Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς, και λέει πολλά, πολλά χρόνια τώρα. Τους ξέρετε, λοιπόν, καλά.
Ήμουν ακόμα στο γραφείο όταν ήρθε το μήνυμα, η πλατεία Κλαυθμώνος ήταν δίπλα, πήρα την τσάντα μου και πήγα. Αυτό που βλέπετε τώρα στη φωτογραφία ήταν περίπου στις σκαλωσιές, όταν έφτασα εκείνο το βράδυ στρίβοντας την Πανεπιστημίου. Για να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα με την πρώτη τι έβλεπα, ούτε καν πήγε το μυαλό σ’ αυτό που τελικά προοριζόταν. Για ένα πράγμα ήμουν σίγουρη: ότι αυτό το φωτεινό τείχος από πλαστικούς κάδους που αραδιάζονταν ο ένας πάνω στον άλλο στη μέση της Κλαυθμώνος σαν πίνακας-εικαστική εγκατάσταση-μουσείο-οικεία-μπαρ-γλυπτό-εστιατόριο-γκαλερί-οτιδήποτε, ήταν 100% Κούρκουλας-Κοκκίνου! Έτσι συμβαίνει με τα έργα των ταλαντούχων ανθρώπων· τα αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα.
Τι έφτιαχναν στην κεντρική πλατεία της πόλης, παραμονές δημοτικών, οι δύο τρελοί φίλοι μου; Το εκλογικό κέντρο του κυρίου Καμίνη. «Εμείς πάντως δηλώσαμε ότι είμαστε στη διάθεσή του» ήρθε σαν σαΐτα η απάντηση της Μαρίας στην έκδηλη έκπληξή μου. Το γεγονός είναι ένα: Ότι το φουτουριστικό αυτό περίπτερο φτιάχτηκε μέσα σε 2-3 εικοσιτετράωρα, με ανακυκλωμένα υλικά και (το κυριότερο) χωρίς να ξοδέψουν ένα σκασμό λεφτά. Με πλαστικούς κάδους αποθήκευσης υγράς και ξηρής τροφής νοικιασμένους από εταιρεία, γλόμπους, ξύλινες παλέτες, τεντόπανα και μία γριά ελιά!
Λοιπόν, τι λες; Είναι ή όχι, με διαφορά, το πιο καλαίσθητο, μοντέρνο, φουτουριστικό, «άλλο» εκλογικό περίπτερο που έχει δει ποτέ αυτή η πόλη από την εποχή του Τρικούπη; Μην απαντήσεις αμέσως. Κάνε μια βόλτα αυτές τις μέρες από την Κλαυθμώνος και μέτρησε πόση ώρα θα μείνεις εκεί να το χαζεύεις.
11°
