Η Αθήνα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο αρμονικός συνδυασμός υπέροχων ανθρώπων και μαγευτικού σκηνικού: Το μείγμα της φιλικής και ζεστής ψυχής τους, με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας, και τα δύο μαζί, σε ένα «κάδρο». Οδηγώντας το απόγευμα ένα ανοιχτό αμάξι στην Παραλιακή, κοιτάζω δεξιά και βλέπω το urban περιβάλλον. Κοιτάζω αριστερά και βλέπω την υπέροχη θάλασσα και τον ήλιο. Στη θέση του συνοδηγού, ο καλός μου φίλος Νίκος Βουρλιώτης, που διαλέγει τις μουσικές από τους καταπληκτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης.
Η θάλασσα συνεχίζει στη Βουλιαγμένη, την ακολουθώ και κάθομαι στην παραλία για φαγητό με την Αλέξια και τον Κυριάκο Ραπτόπουλο. Επόμενη στάση στην Καστέλα και το Μικρολίμανο, με τον Τζο, τον ξάδελφό μου, χαζεύουμε τις βάρκες. Μπορείς να δεις το γαλάζιο κι από τις εξέδρες του Καραϊσκάκη, λίγο πιο πέρα – είμαι εδώ για να απολαύσω τον καλό μου φίλο Κώστα Μπουγατσιά να ιδρώνει τη φανέλα του. Το ταξίδι της θάλασσας συνεχίζει στο Πέραμα και το Κερατσίνι, σ’ αυτές τις φοβερές, τόσο «χαλαρές» ταβέρνες, που από την πρώτη φορά που θα πας, αισθάνεσαι σαν πελάτης τους εδώ και είκοσι χρόνια!
Το βράδυ θα πάμε στο Island, με την Άννα Βίσση και την παρέα μας, η θάλασσα θα γίνει και πάλι το σκηνικό μας (...και το βράδυ!), θα παίξω μουσική κοιτάζοντας το φεγγάρι να χρωματίζει χρυσά κι ασημένια τα σκούρα νυχτερινά νερά. Τι περισσότερο να ζητήσω από μια πόλη; Η Αθήνα μού δίνει απλόχερα αυτό τον υπέροχο συνδυασμό, που ξέρω ότι δεν θα βρω πουθενά αλλού, τόσο δεδομένο, όσο μακριά κι αν ψάξω...
22°
