Οι νερατζιές ανθίζουν. Αυτή είναι η ακαταμάχητη συνθήκη αισιοδοξίας που συμβαίνει κάθε χρόνο. Ένας χειμώνας-χείμαρρος, μια άνοιξη γεμάτη προσδοκίες. Τι μας περιμένει κι από πού θα έρθει;
Μας βαράνε ντέφια
Μεσημέρι καθημερινής, στην Πατριάρχου Ιωακείμ συνωστίζονται σχολικά λεωφορεία και φορτηγά ανεφοδιασμού των καταστημάτων. Θα ήταν όλα πιο εύκολα αν δεν ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα από την πλατεία ως τη Μαρασλή. Μια σιωπηρή συνωμοσία που θα τονώσει την εμπορική κίνηση, σκέφτομαι. Πιτσιρικάδες που αφήνουν την τσάντα, είτε τρέχουν για καφέ είτε κατηφορίζουν μέχρι την Κανάρη με τα σκέιτ: ο ήχος του σανιδιού στην άσφαλτο και το βλέμμα τους καρφωμένο χαμηλά. Vivere pericolosamente.
Κόρνες και κόρνα (περίπου), το Κολωνάκι παράγει τη δική του μουσική. Από το Jazz Point στην Ακαδημίας και το Camorra στην οδό Αμερικής, μέχρι το Cabaret στην Πατριάρχου Ιωακείμ, τα live δίνουν ρυθμό. Τις Δευτέρες στο Li Li Shu, τα black cod τρώγονται με μελωδίες Ρέμου, Κότσιρα και Βοσκόπουλου, συνοδεία ορχήστρας, την οποία επευφημούν και σιγοντάρουν επιχειρηματίες και κοσμικοί του 2015. H dance σκηνή βρίσκει το χώρο της στην Πατριάρχου Ιωακείμ: το Nid, στο θρυλικό υπόγειο, φιλοξενεί DJs της tech house. Το Rock ’n Roll, ανοιχτό από το πρωί μέχρι εξαντλήσεως, επιχειρεί να φέρει την αύρα της Λουκιανού στην πλατεία.
Ελλάδα, έχεις ρεύμα
Στη Δεξαμενή, οι ημέρες κυλούν αλλιώς: ραστώνη στα παγκάκια και παιχνίδια για τους μικρούς, νταντάδες με καρότσια και σκυλάκια που περπατούν αμέριμνα. Τις προάλλες, είδα ένα μάγκα με το ροτβάιλέρ του λυτό να αντλεί, καθώς φαίνεται, αυτοπεποίθηση από το φόβο που προκαλεί στους γύρω του – και τις δόλιες γάτες. Λουριά για όλους.
Εκεί, στη Δεξαμενή, το καφενείο σερβίρει ελληνικούς, γευστικούς, οικονομικούς μεζέδες. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον τάση, είναι επιχειρηματική κίνηση για πολλούς με αποδέκτες όλους εμάς που αναζητάμε την αλήθεια: τα σύκα Ευβοίας και τα ελληνικά καρύδια και αμύγδαλα του Carpo στην Κανάρη, που ούτως ή άλλως έφερε τον αέρα μιας πιο αθώας εποχής στο Κολωνάκι με φαρδιά χαμόγελα και κέρασμα με το καλημέρα, τα γιαούρτια, τα τυριά και τις μαρμελάδες του Gusto di Grecia, του νέου μπακάλικου της οδού Πινδάρου, τους λουκουμάδες του Loukoumelo, τα κοκτέιλ με μαστίχα και γάλα γαϊδούρας και τα πειραγμένα ελληνικά πιάτα του Γαϊδαρου, του Greek Chic Bistrot στη Σκουφά. Βεβαίως, ο Φιλίππου στην Ξενοκράτους κρατά τα σκήπτρα της ελληνικής κουζίνας με τα φανταστικά μαγειρευτά του. Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη.
Την υγειά μας να'χουμε, ρε man
Στο περσινό αφιέρωμα για το Κολωνάκι, ξεκίνησα την περιήγησή μου από την οδό Κλεομένους: Ποδηλατώντας. Πώς αλλάζει ο καιρός; Εφέτος, η βόλτα ξεκινάει από την Ιασίου και το ιατρείο του εξαιρετικού καθηγητή ορθοπεδικής Παναγιώτη Σουκάκου και μια κήλη δίσκου που πρέπει να αφαιρεθεί και συνεχίζει στο Alma Pilates στην Καρνεάδου. Εκεί, η Πόλυ και η Ροθίο αναλαμβάνουν να κάνουν το κορμί σου λαμπάδα με πιλάτες. Μήπως το well being αποτελεί το νέο αίτημα της πόλης; Από το πλαστικό σφρίγος στο αληθινό κάλλος; Studio private γυμναστικής, studio γιόγκα, μικρά, ανθρώπινα, προσωπικά γυμναστήρια μοιρασμένα στις πολυκατοικίες. Ο Λυκαβηττός γεμάτος από joggers και περιπατητές και τα corporate look να αντικαθίστανται από Stan Smiths, meggings και αναπαυτικά hoodies. Το fitness είναι το νέο botox;
Άσκηση αισθητικής
Αν εξαιρέσουμε μερικά κραυγαλέα παραδείγματα ακραίας κιτσοσύνης, τα οποία επίσης βρήκαν χώρο λόγω της κρίσης στο real estate, φαίνεται πως οι επιχειρηματίες στο Κολωνάκι δίνουν έμφαση στην αισθητική. Το Ileana Makri Store, διά χειρός Στέλιου Κόη, φωτίζει με το αιχμηρό ντιζάιν του την Πατριάρχου Ιωακείμ, το νέο Fresh, το κατάστημα του Νίκου Κούλη στην πλατεία με την υπογραφή του Σταύρου Παπαγιάννη.
Απέναντι από το One Athens, το παλιό κτίριο Δοξιάδη, αποκαλύφθηκε πρόσφατα το One Cleomenous της ομάδας Omniview, ένα κτίριο, στο οποίο η επιτομή της νέας τεχνολογίας συναντά τη σχεδιαστική υπεροχή. Σε εκπλήσσει κάθε φορά που το συναντάς ενώ ταυτόχρονα μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί. Το μέγαρο Δεληγιώργη, στην Κανάρη, όψιμο έργο του Τσίλερ, αποκαλύφθηκε ολόκληρο πλέον έπειτα από χρόνια αναστήλωσής του σε ρυθμούς χελώνας.
Από την άλλη, φιλότιμες προσπάθειες όπως το Dry, δίπλα στο Degustation, που φέρνει την Ιταλία στο πιάτο σου και το νέο Ντεμοντέ στη Χάρητος που μοιάζει με κουκλόσπιτο ομορφαίνουν την καθημερινότητα. Όπως η σιγουριά της Νόρας που θα σε πείσει γιατί πρέπει να δοκιμάσεις το chutney εσπεριδοειδών με κατσικίσιο τυρί, η επιμονή του Ηλία Βλαχάκη και του Mah Jong σε ό,τι αφορά την ανδρική γκαρναρόμπα, οι οριζόντιοι, πλέον, κήποι από κυκλάμινα του Alfiere του Connoisseur Τάσου, η φωνή της Νικολέτας του Piatsa Kolonaki, οικεία και πρόσχαρη να σου προτείνει συκώτι – το νοστιμότερο του Κολωνακίου.
Και τώρα τι;
Το Κολωνάκι ζει στα πεζοδρόμια. Tο Capanna, το Malconi’s, το Οικείο, διαχρονικά το Φίλιον, το It, το Nice n’ Easy, το Stinking Bishop που μεταφέρθηκε ψηλά στη Λουκιανού. Μοιάζει σαν να σταμάτησε να κρύβεται. Ό,τι ήταν να βγει στη φόρα έγινε πρωτοσέλιδο και χάθηκε στη λήθη. Στα σπασμένα πεζοδρόμια, νέα, αποφασιστικά βήματα χαράσσουν όνειρα με 4G. Στα πεζοδρόμια κλείνονται τα deals: οικονομικά, γκομενικά, πολιτικά... παιχνίδι να γίνεται. Δεν περιμένουν για ταξί, παραγγέλνουν Taxibeat και Uber. Τρώνε sushi στο Yoko, κιτρινόπτερο τόνο και fish & chips στο Fish Food Bar στην Καψάλη, βγαίνουν σε μεγάλες παρέες, από τα μπαρ της οδού Σκουφά μέχρι το εστέτ Salon de Bricolage. Οι γειτονιές αλλάζουν όσο αλλάζουν και οι άνθρωποί τους. Η ευγένεια, το ήθος και η αποφασιστικότητα των τολμηρών δίνουν χώρο και βήμα στο καινούργιο. Ας το υποδεχτούμε, όπως τα άνθη νερατζιάς στα παρτέρια και τα πεζοδρόμια.
