Αρχειο

Μικροί ανασχεδιασμοί της πόλης

Ο καθηγητής συγκοινωνιολόγος του Αριστοτελείου ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΥΓΙΑΣ και ο συνεργάτης του συγκοινωνιολόγος ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ παρεμβαίνουν με μικρούς ανασχεδιασμούς πάνω στο ταλαιπωρημένο «σώμα» της πόλης

62222-137653.jpg
A.V. Team
ΤΕΥΧΟΣ 269
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
7791-17738.jpg

Το απλό είναι ωραίο. Χιλιάδες πεζοί διασχίζουν καθημερινά στην Αθήνα τη διάβαση πεζών στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Βουκουρεστίου. Το γεγονός ότι η Βουκουρεστίου συνεχίζεται ως πεζόδρομος, αυξάνει όχι μόνο τον αριθμό των πεζών αλλά και τις απαιτήσεις τους για περισσότερη άνεση, ασφάλεια και ποιότητα στη μετακίνηση.

  Σημερινή κατάσταση

Στο κρίσιμο αυτό σημείο, στην καρδιά της Αθήνας, η κατάσταση είναι σήμερα τριτοκοσμική. Η διαγράμμιση είναι μισοσβησμένη και ο σηματοδότης, τοποθετημένος λανθασμένα στη μέση της διάβασης, επιτρέπει στα οχήματα να καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της, αφού οι οδηγοί έχουν τη συνήθεια να προωθούνται μέχρι το σημείο που μπορούν να βλέπουν το σήμα του φαναριού. Προφανώς είναι και θέμα έλλειψης κουλτούρας σεβασμού για τους πεζούς (ειδικά από τα ταξί), όμως και η κακή θέση του σηματοδότη τούς επιτρέπει, σχεδόν τους προκαλεί, να το κάνουν. Οι πεζοί αναγκάζονται να στριμωχτούν στην άκρη της διάβασης ή και να κινηθούν έξω απ’ αυτήν και αισθάνονται άγχος με την απειλητική παρουσία των αυτοκινήτων που πατούν την ξεθωριασμένη διαγράμμιση και αδημονούν να ξεκινήσουν και πάλι. Επικρατεί ένα γενικευμένο αίσθημα ανασφάλειας και ανησυχίας και μια εικόνα κακής αισθητικής που, δυστυχώς, έχει γίνει αποδεκτή και ισχύει σε όλες σχεδόν τις διαβάσεις πεζών, σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

  Προτεινόμενη παρέμβαση

Στο σχέδιο που προτείνεται η εικόνα έχει αλλάξει εντελώς. Ο σηματοδότης έχει μετακινηθεί πιο δεξιά, στην αρχή της διάβασης, κι έτσι οι οδηγοί υποχρεώνονται, θέλοντας και μη, να σταματούν πριν από τη συνεχή γραμμή που αποτελεί το όριο. Οι πεζοί διασχίζουν με άνεση, χωρίς στρίμωγμα και ταπεινωτικό αίσθημα ανασφάλειας. Μεταξύ τους μπορεί πια να χωρέσουν άνετα ένα ποδήλατο, κάποιοι που κρατούν παιδιά απ’ το χέρι, ζευγαράκια, κάποιοι άλλοι που κουβαλούν ψώνια ή κάποιο φορτίο. Η διάβαση είναι έντονα βαμμένη ώστε να ξεχωρίζει και να ορίζει ξεκάθαρα τα όρια ανάμεσα στο χώρο των αυτοκινήτων και των πεζών, έστω όσο κρατάει το πράσινο ανθρωπάκι. Η ζωή μοιάζει να κυλά πιο ήρεμα, με περισσότερη αξιοπρέπεια και αισθητική. Προφανώς δεν πρόκειται για τη μεγάλη ιδέα που θα λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας, όμως δείχνει ότι το απλό μπορεί να είναι και χρήσιμο και όμορφο.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ