Όταν μιλάμε για το παρελθόν, λέμε ψέματα. Δεν είμαστε ψεύτες, μερικές φορές είμαστε απλά ρομαντικοί. Τείνουμε να εξιδανικεύουμε το παρελθόν. Ή θυμόμαστε μόνο τα καλά πράγματα. Ή και τα δύο. Kαι ως ρομαντικοί θυμόμαστε στιγμές. Όσον αφορά την παιδική ηλικία, εκτός από σπανιότατες περιπτώσεις, την αναπολούμε με δέος. Μπορεί και να ήταν όντως καταπληκτική. Στο ημερολόγιό μου από την τρίτη δημοτικού το μόνο σοβαρό πρόβλημα που μπορώ να βρω είναι ότι «η χαζή η Ντίνα με κόλλησε ψείρες αλλά δεν το παραδέχεται». Τα υπόλοιπα είναι «χάλια η μέρα σήμερα, ακυρώθηκε η γυμναστική την πρώτη ώρα».
Είναι τρομακτικό πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ως παιδιά. Όλα σου τα καλοκαίρια τα πέρασες στο σπίτι στο χωριό και πας μετά από πέντε χρόνια και σου φαίνεται τελείως διαφορετικό. Το θυμόσουν τεράστιο και μυστηριώδες. Μπορεί και να ήταν. Αλλά συνήθως είναι ένα κανονικό σπίτι με όχι και τόσα ελκυστικά, spooky σημεία. Πολλά απ’ τα πράγματα από τότε που ήμασταν δέκα μας φαίνονται τώρα θεόχαζα. Αλλά σημάδεψαν μια εποχή. Έστω στα μυαλά μας. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι ντοκουμέντα. Απομεινάρια παλιών δεκαετιών, παιχνίδια, κινούμενα σχέδια, συνήθειες που ούτε που ξέρουμε πότε ξεκίνησαν, κάποια μεγάλωσαν γενιές και γενιές, κάποια άλλα είναι τα «εσωτερικά αστεία» της δικής μας γενιάς. Της «άγνωστης» γενιάς των 00s.
Furby. Όταν ήθελες να το ταΐσεις έβαζες το δάχτυλό σου στο στόμα του και έκανε ότι γουργούριζε. Μετά ανοιγόκλεινε τα μάτια και ακουγόταν ένας μηχανικός ήχος σαν χαλασμένος εκτυπωτής. Μετά έβγαζε κάτι κραυγιές, μπουυ ντα. Μετά το πέταξα.
My Scene ή Bratz; Οι πρώτες, μια πιο νταρντανέ εκδοχή της Μπάρμπι, με φετίχ τα μεγάλα σκουλαρίκια. Οι δεύτερες λίγο βαμπ, γουάιλντ, λίγο χοντρομούρες, το πιο αστείο ήταν ότι όταν ήθελες να τους αλλάξεις παπούτσια ξεβίδωνες και τον αστράγαλο.
Kinder Έκπληξη. Ντάξει το θυμάται και η μάνα μου αλλά μαμά το κούναγες κι εσύ για να «ακούσεις» το πιο ωραίο δώρο;
Las Ketchup- Asereje χα τε χε, τεχεε του τε χει σει γιου νομα ααι ατε μπουντι α τε μπουντι ιι.
Ζήνα και Ηρακλής. Ενός λεπτού σιγή για όλα τα μεσημέρια που βλέπαμε τη θεάρα Ζήνα να ξεσκίζει μια αρμαθιά νταγκλαράδες με το μπούμερανγκ και την τέλεια τσιρίδα που μιμόμουν για χρόνια κάθε φορά που έμπαινα σπίτι. Στην είσοδο που κάνει αντίλαλο. Η αδερφή μου θυμάται. Εγώ ήμουν πάντα η Ζήνα κι εκείνη ο Ηρακλής.
Μπάρνυ. Ο πιο παιδοφιλικός δεινόσαυρος της tv. Αγαπημένος.
Πέρης και Κάτια. Ram. Είχαν πρωτοβγεί οι υπολογιστές, αυτοί με την ασήκωτη οθόνη που έπρεπε να πατήσεις πενήντα κωδικούς και αν έκανες κάτι λάθος η οθόνη γινόταν μπλε και νομίζαμε ότι χάλασε. Αυτό και τη Χώρα των Γνώσεων τα έχω κρατήσει ακόμα.
Κολιέ από καραμελάκια. Τα θυμάμαι αχνά για να πω την αλήθεια. Ήταν πιο πολύ 90s. Εμείς τα βρίσκαμε στους πάτους των παγωτών Lucky Boy- Lucky Girl.
Με λένε Νόντυ. Ποτέ οι ταξιτζήδες δεν ήταν τόσο kid-friendly.
Το μήλο που γύρναγε τον κόσμο. Μου το έπαιρνε η μαμά μου σε βιντεοκασέτες για να φάω τις φακές. «Έλα σου πήρα το Μήλο».
Φλογέρα ως όργανο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Δεν ξέρω για ποιον καταραμένο λόγο έπρεπε να μάθουμε όλοι στο Γυμνάσιο να παίζουμε φλογέρα. Πεντάγραμμα, μουτζούρες, κλειδιά του σολ και ξανά μουτζούρες. Η πιο γουάου σχολική ώρα ήταν της μουσικής. Είχαμε πάρει όλοι τις φλογέρες μας και τις φυλούσαμε υστερικά σε κάτι βεραμάν θήκες και τις καθαρίζαμε με ένα μακρόστενο σφουγγαράκι και κανείς δεν έμαθε να παίζει, αλλά αν ρωτήσεις, τις έχουμε ακόμα. Κάπου κοντά στα πρώτα μας τετράδια, με τις καρικατούρες και τα αυτοκόλλητα.
Θεϊκό πράγμα που γύριζε και έπιανες ψαράκια. «Δεν σου παίρνω θα τα βρίσκω πεταμένα σε λίγο από δω κι από κει». Έπαιξα δυο μέρες και μετά τα βρήκα εγώ πεταμένα. Στα σκουπίδια.
Tamagotchi. Ηλεκτονικόpet, το ταίζεις, το ποτίζεις και χαίρεται -πριν-τον-Mr.Pou #na ta leme ki auta. Έκανε 20 ευρώ, λειτουργούσε με μπαταρία ρολογιού και χάλαγε πολύ γρήγορα. Αλλά είχε πλάκα το άτιμο, είχαμε κολλήσει όλοι και οι γονείς μας δεν μας άφηναν να το πάρουμε στο σχολείο. Φαντάσου τώρα κοινωνική κατακραυγή να σου χεστεί το Tamagotchi την ώρα των Μαθηματικών. Μη σου τύχει.
Βιντεοκασέτα. -Είδες χθες την Μαρία της Γειτονιάς; -Όχι αλλά την έχω γράψει στο βίντεο.
Φουσκωτά έπιπλα παντού. Δεν θυμάμαι γιατί και πως. Αν θυμάται κάποιος ας με διαφωτίσει.
Λαστιχάκια-σιδεράκια-μασελάκια. Για κάποιο λόγο ήταν πολύ ιν να κάνεις τα δόντια σου πολύχρωμα. Οι περισσότεροι βέβαια φορούσαν μασελάκια με χρωματιστό ουρανίσκο, τα έβαζαν στο φλούο μπαουλάκι με μεγάλη περηφάνια όταν ήταν η ώρα του σάντουιτς και θέλαμε όλοι να στραβώσουμε τα δόντια μας.
Στυλό με γκλίτερ. Στυλό που μυρίζουν μπανάνα. Στυλό με γεύσεις. Στυλό που σβήνει. Στυλό που ανάβει. Τα είχαμε με σειρά απόχρωσης στην κασετίνα-προπύργιο και γράφαμε μ' αυτά πάνω πάνω τις ημερομηνίες στα τετράδια.
Game Boy. Κάρτες Γιου Γκι Ο, Πόκεμον. Στο δημοτικό τα αγόρια έτρωγαν τσίτος και αντάλασσαν τάπες, κάρτες και κασέτες game boy.
Τσιγγάνικες φούστες. Πάνω τζιν, κάτω τούλι. Κάτω τζιν πάνω τούλι. Πάνω μπεζ, κάτω φλοράλ. Και τις φορούσαμε στα πάρτι. Των συμμαθητών στα σπίτια τους, εννοείται. Στο δημοτικό οι μόνοι φίλοι σου ήταν τα παιδιά της τάξης που σε καλούσαν στα γενέθλιά τους με πολύχρωμες προσκλήσεις σε αρωματικά φακελάκια με ωραία γράμματα, που τις είχε γράψει η μαμά τους.
Τα στοιχεία της μπλού. Στάσου ένα στοιχείοοο.
Κινούμενο σχέδιο με κορίτσι που είχε φίλο έναν μεγάλο κόκκινο σκύλο. Όποιος θυμάται ας στείλει περισσότερα. Αυτό και το «Ο Γούλι Μπούλι κι η Μάγκι αχωωώριστοιι». Αυτός ήταν ένας χοντρός με βούλες κι αυτή του έκλεβε τις βούλες και περνούσαν πάρα πολύ ωραία.
Hi5. Ξέρω τι ζητάω, τίποτα δε μένει πια να με κρατάει, μόνο αυτό μετράει! Ου, α, ου, α. Ξέραμε και το χορευτικό, κάναμε τα μαλλιά μας σφιχτά κοτσιδάκια στο κεφάλι και βάζαμε το Άλλο αγάπη και άλλο σεξ στο cd player στο τέρμα. Κραιπάλη σου λέω.
Rugrats. Μερικά άσχημα μωρά που έκαναν δολοπλοκίες και μιλούσαν ένρινα.
Σκελετούλης Deagostini. Πορσελάνινες κούκλες Deagostini. Ήρωες της Disney Deagostini. Δεν χάναμε τεύχος. Ο σκελετούλης όμως είχε γίνει talk of the town. Κάθε τεύχος και κομμάτι. Κάθε περιοδικό και τένοντας. Σταμάτησα να το παίρνω όταν έχασα το τεύχος με την σπλήνα και ξενέρωσα.
Μικρό μου πόνυ. Ορδές ρομαντικών αλόγων με τις χτενίτσες τους, τα κάναμε μπάνιο τα χτενίζαμε, τα βλέπαμε και στην τηλεόραση. Στην ίδια κατηγορία τα αρκουδάκια της αγάπης.
Teletubbies. Χαζοχαρούμενα εξωγηνάκια με κοιλιές-τηλεόραση. Είχαν και μια ηλεκτρική σκούπα. Ακόμα κόπτομαι αν ήταν κινούμενα σχέδια ή ηθοποιοί με στολές. Τι δουλειά κάνετε; Είμαι teletubbie.
Όνομα-ζώο-πράγμα. Το ωρνιθόρυγχος γράφεται με όμικρον Ντίνα. Βρήκε κανείς επάγγελμα από νι;
Χάιντι. Χωριατοπούλα που ζούσε στο χωριό με τον παππού της. Εκείνος έφτιαχνε τυρί εκείνη δεν πήγαινε σχολείο. Το αγοράκι απ' το δίπλα χωριό που έμενε με την γιαγιά του, πήγαινε. Σεξισμός.
Παρανοϊκή μόδα t-shirt με μανίκι. Μακρυμάνικο μέσα από το t-shirt; Πουτανιά.
Τσόκερ. Το πρόλαβα λίγο και το τσόκερ. Το πρώτο μου το πήρα από τη Σούπερ Κατερίνα, το έδιναν δώρο. Πολύ σέξι κατάσταση.
Polly Pocket. Που είναι αυτό το τέλειο σπιτάκι, το αριστερό το έχω ολόιδιο. Η τηλεόραση ήταν ένα κυβάκι που γύριζε και άλλαζε κανάλια, το ψυγείο άνοιγε και έκλεινε και τα ανθρωπάκια είχαν στρογγυλή βάση για να τα στερεώνεις όπου θες. Όποιος το βρει να μου το στείλει δώρο Χαριλάου Τρικούπη 22.
20°
