Ο Βίκος είναι η μασκότ της οδού Σωτήρος στον Πειραιά τα τελευταία δύο –περίπου- χρόνια. Τον φωνάζουν έτσι γιατί είναι φτυστός με τη Βίκυ, μια φιλενάδα του που ζούσε εκεί παλιότερα. Κάποιοι άλλοι τον αποκαλούν χαϊδευτικά Ντρούλη από το «χοντρούλης», επειδή είναι στειρωμένος και έχει κάποια παραπανίσια κιλά..
Ο Βίκος γουστάρει πολύ τις βόλτες. Γυρνάει όλη μέρα από μαγαζί σε μαγαζί και συλλέγει χάδια, κουτσομπολιά και μεζεδάκια. Έχει μια προτίμηση στα μαγαζιά με γυναικεία είδη, γεγονός που με κάνει να υποψιάζομαι πως είναι κάπως γυναικάς.
Η κολλητή του είναι η Έλλη, μια καφέ-μπεζ νταρντανεμένη τύπισσα που μια κυρία από τη γειτονιά τη φωνάζει Λόρα, πιθανότατα επηρεασμένη από το «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι».
Τον Βίκο τον ταΐζει κυρίως η Νάνσυ, η καλύτερή του φίλη από το κατάστημα με τα γυναικεία ρούχα, αλλά και μια κυρία που σκάει μύτη με το αυτοκίνητό της καθημερινά και μοιράζει φαγητό σε όλους τους άστεγους τετράποδους της γειτονιάς.
Όπως μου είπε η Νάνσυ, οι λαχειοπώλες και οι μικροπωλητές με τα cd είναι το κόκκινό του πανί. Μάλλον επειδή είναι κατά του παρεμπορίου. Όπως διαπίστωσα, υπάρχει ακόμα ένα πράγμα που σιχαίνεται. Τις φωτογραφικές μηχανές και τις κάμερες. Ίσως έχει κουραστεί από την υπερβολική δημοσιότητα…
Ο Βίκος είναι ...κύριος! Το βράδυ ξέρει την ώρα που κλείνουν τα μαγαζιά και πολλές φορές παραφυλέει τη Νάνσυ και μια άλλη κοπέλα που συμπαθεί για να τις συνοδέψει μέχρι το πάρκινγκ ή την στάση του λεωφορείου.
Ο Βίκος, όπως μου αποκάλυψε η Νάνσυ, τρέμει τους κεραυνούς και τα βαρελότα. Το Πάσχα είχε τρομάξει τόσο που η κυρία που τον ταΐζει τον είχε βάλει μαζί με τους κολλητούς του στο αυτοκίνητο για να νιώθουν ασφαλείς.
Όπως μου είπε η φίλη του η Ανθούλα, ο Βίκος είναι πολύ ζηλιάρης τύπος. Αν σε δει να μιλάς σε άλλον σκύλο θα έρθει τρεχάτος για να κλέψει την προσοχή σου. Γι’ αυτό φρόντισε όταν περάσεις από την Σωτήρος να τον επιλέξεις πρώτο για να μην έχουμε δράματα…
