Καλοκαίριασε, φρέσκοι δίσκοι, νέες δουλειές, ελαφριά ρούχα, πρόσωπα, ήχοι, λέξεις, πολλή και «πρώτη» μουσική, ένα πάρτι ν’ αλλάξει η διάθεση.Ο «Πρώτος Ήχος», το live της ATHENS VOICE έφτασε. Ο Μιχάλης Δέλτα μιλάει (σχεδόν) για όλα, οι Zebra Tracks και η Etten για τους αγαπημένους τους δίσκους, ο Monsieur Minimal εξηγεί γιατί έγινε Μεσιέ Μινιμάλ και οι NΟ! αυτοσχεδιάζουν στα γαλλικά.
ZEBRA TRACKS
Black Grape - “It’s Great When You’re Straight... Yeah” Funky Dance from Manchester στο όνομα του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος με τον τρομοκράτη Carlos (aka jackal) στο εξώφυλλο σε pop art style. The lord has spoken!
Death Cab For Cutie - “Transatlanticism” Τα τύμπανα των Death Cab είναι τεράστια επιρροή, ενώ οι μελωδίες του Ben Gibbard στους ποιητικούς του στίχους θα παραμείνουν σήμα κατατεθέν.
Deus X Machina - “Worlds Apart” Πέρα από το “Execute” που περιμέναμε πάνω από 15 χρόνια να διασκευάσουμε, ας σκεφτούμε πόσα καλοκαίρια μάς απομένουν. Μπάντα με γνήσιες κινηματογραφικές επιρροές: “Jesus, how much I got? I got 35 summers left…” αναρωτιόταν ο Tom Waits στο “Rumble Fish” (1983).
Interpol - “Turn on the bright lights” Για το σοκ που προκάλεσε το πρώτο άκουσμα του Obstacle1, για το αφόρητο συναισθηματικό του βάρος και για μερικές από τις ομορφότερες μπασογραμμές που γράφτηκαν ποτέ.
MEW - “No More Stories” Τόσο progressive ήχος και ταυτόχρονα τόσο εύκολο να το ακούσεις. Ένα από τα καλύτερα φετινά άλμπουμ και μάλιστα από τη Δανία.
Red Hot Chili Peppers – “Mother’s Milk” Όχι μόνο το μπάσο, αλλά και η τρομπέτα του Flea ξεχωρίζει στο “Subway to Venus”.
Sonic Youth - “Experimental Jet Set Trash And No Star” Ο πιο παρεξηγημένος δίσκος της μπάντας-ορισμού αυτού που αποκαλούμε τώρα indie ως είδος μουσικής. Είναι ακριβώς το σεμινάριο της ένταξης της φασαρίας στη μουσική με αρμονικό αποτέλεσμα.
Tool - “Aenima” “Some say the end is near, some say we’ll see Armageddon soon, I certainly hope we will, I sure could use some vacation from this…”. Οι στίχοι του “Aenima” διαβάζονται από την αρχή μέχρι το τέλος με ευλάβεια. Και είναι πάντα επίκαιροι.
Τρύπες - «Μέσα στη νύχτα των άλλων» Γιατί η εφηβεία είναι μια ευαίσθητη περίοδος στην οποία αναρωτιέσαι πού βρίσκεσαι και οι Τρύπες έδωσαν την απάντηση ζωσμένη με εκρηκτικά.
Whether Report - “Black Market” Αφρικανικές επιρροές σε συνδυασμό με την είσοδο του Jaco Pastorius στο συγκρότημα. Άλλη διάσταση. Ίσως ο πιο επιδραστικός δίσκος στη ρυθμική μας ψυχοσύνθεση.
• Εδώ και 4 χρόνια, οι Zebra Tracks είναι από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα της εναλλακτικής, indie σκηνής με σημαντικά supports και το δυνατό τους πρώτο τους άλμπουμ “A Family Picture From Zebra Tracks” (myspace.com/zebratracks).
ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΛΤΑ
Έχοντας ζήσει την «ελληνική σκηνή» από κοντά για 25 χρόνια, νομίζεις ότι αυτή είναι μια πολύ δημιουργική περίοδος, όπως λένε μερικοί, ή στην ουσία είμαστε, πάνω-κάτω, εκεί που ήμασταν και πριν από μερικά χρόνια; Νομίζω πως η ηλεκτρονική μουσική παγκόσμια, σε αυτά τα 25 χρόνια που αναφέρεις, επηρέασε τα πάντα στη μουσική βιομηχανία, όπως τα περισσότερα είδη μουσικής για παράδειγμα. Οπότε αυτό μου μοιάζει σα μια δημιουργική, δυναμική επιρροή, αφού με μια έννοια αυτός είναι και ο αναπόφευκτος «προορισμός» της electronica, να «πειράξει» τον κάθε ήχο. Στην Ελλάδα δεν επηρέασε μονάχα τους καλλιτέχνες που ψάχνονται με έναν τρόπο, αλλά και πολλούς νέους που ασχολούνται με τη μουσική αυτή.
Κάνοντας μια μουσική που στην Ελλάδα βρίσκεται πάντα στην «άκρη» και που η ελληνική πραγματικότητα της δίνει πολύ λίγο χώρο, σκέφτεσαι ότι αν είχες την ίδια διαδρομή στο εξωτερικό θα είχες πολύ μεγαλύτερη αποδοχή; Σκέφτηκες ποτέ να δοκιμάσεις την τύχη σου σε κάπου αλλού, αφήνοντας πίσω αυτή την αφιλόξενη για τη μουσική σου χώρα; Ταξίδεψα και επικοινώνησα τη μουσική μου εκτός Ελλάδας σε άλλες χωρες πριν 15 χρόνια. Βέλγιο, Αγγλία, Γαλλία κυκλοφόρησαν δίσκοι μου οι οποίοι πήραν πολύ καλές κριτικές έπαιξα σε festivals, πέρασα υπέροχα και δεν το λέω με έπαρση. Την Ελλάδα δεν θα την εγκαταλείψω μονάχα για το μουσικό της ήθος, αν ποτέ συμβεί αυτό, αλλά για πολλούς άλλους γνωστούς σε όλους μας λόγους.
Ζούμε σε μια φάση που πέφτει πολλή νοσταλγία. Δίσκοι με διασκευές παλιών τραγουδιών, επανασύνδεση συγκροτημάτων, επανακυκλοφορίες δίσκων, «θεοποίηση» όσων έχουν επιζήσει από τις δεκαετίες ’60 και ’70. Πιστεύεις πως αυτό συμβαίνει επειδή στις μέρες μας δεν βγαίνει καλή μουσική; Σπάνια μου αρέσουν διασκευές, η μουσική ανακύκλωση είναι φαινόμενο μια ψυχολογικής ας πούμε ανακύκλωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Ο δυτικός πολιτισμός (εξ Αμερικής) φαίνεται πως έφτασε γρηγορότερα απ’ ό,τι φανταζόμασταν σε ένα τέλμα, κοινωνικά και υπαρξιακά. Οι νέες «ύλες» δημιουργούνται βασισμένες στη σοφή σύσταση των παλιότερων. Πλέον μονάχα η συνειδητότητα θα μπορούσε να γεννήσει το «νέο».
Πολλοί ευαγγελίζονται το internet σαν κάτι που άλλαξε τη μουσική και απελευθέρωσε πολλές δημιουργικές δυνάμεις. Πιστεύεις ότι έχει βοηθήσει επί της ουσίας; Σε σένα πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο; Με βοηθησε στο να έρθω σε επαφή με απίστευτες μουσικές και ενδιαφέροντες καλλιτέχνες προσωπικά, αλλά από την άλλη, όπως γνωρίζεις, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο ακούει κάποιος μουσική. Χιλιάδες Giga μουσικής σε σκληρούς δίσκους είναι πλέον ενα είδος κοινωνικού status για τους περισσότερους νέους.
Λένε πως τα πράγματα κάνουν κύκλους στη μουσική κι ότι έχει τελειώσει ο πρόσφατος πετυχημένος κύκλος γιά την ηλεκτρονική/χορευτική/electropop μουσική κι έχουμε επιστρέψει πάλι στις indie κιθάρες και σε έναν πιο rock ήχο. Πώς τα βλέπεις εσύ τα πράγματα; Βρίσκω και τα δύο είδη μουσικής το ίδιο σε κίνηση και παρουσία, άλλοτε έχουν κάτι να μου πουν και άλλοτε τίποτα. Από την άλλη, και στην ηλεκτρονική και στη ροκ μουσική έχουν εμφανιστεί διαμάντια που δεν είχαμε ανακαλύψει πριν χρόνια.
Πώς αισθάνεσαι με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας – οικονομική κατάσταση, ΔΝΤ, βία, φτώχεια, απεργείες κ.λπ.; Αισθάνομαι πως οφείλουμε να γίνουμε περισσότερο ειλικρινείς με τον εαυτό μας όλοι, μια αυτοκριτική για αρχή και πιο ευέλικτοι όσο μπορούμε.
Έρχονται και πιο δύσκολα.
Η Αθήνα είναι η πόλη που ζεις. Σου αρέσει όμως; Tι πάει να πει αν μου αρέσει; Το αν έχει όμορφα νεοκλασικά και τέτοιες μπούρδες δεν μου λένε καθόλου πλέον. Δεν μου αρέσει η Αθήνα γιατί με πονά. Δεν είμαι πονολάγνος, κανω τον αγώνα μου και εκφράζω τις αγωνίες μου μέσα απο τη μουσική.
Cocteau Twins - “Treasure”: Θυμάμαι ακόμα τις πρώτες νότες του Ίνο να ξεδιπλώνονται στο δωμάτιό μου για πρώτη φορά και να ανατριχιάζω κυριολεκτικά.
Λένα Πλάτωνος - «Γκάλοπ»: Κάθε μελωδία και κάθε λέξη της Λένας σε τραβούν και σε αιχμαλωτίζουν σε κόσμους που δεν θα ήθελες ποτέ να αφήσεις πίσω σου.
Erik Satie - “Piano works”: Σίγουρα δεν θα σταματήσω ποτέ να ακούω το ίδιο μαγεμένη τα έργα του Satie. Είναι εντυπωσιακό το πόσο αυτός αλλά και μεταγενέστεροί του μινιμαλιστές ακούγονται σύγχρονοι. Είναι όμως αστείο, αλλά δυστυχώς συχνό φαινόμενο, το ότι στην εποχή τους δεν είχαν την αναγνώριση που τους άξιζε...
Visage - “Visage”: Έπαιρνα κρυφά από τ’ αδέλφια μου το δίσκο και τον άκουγα ξανά και ξανά, στην αρχή σιγά για να μη με καταλάβουν και μετά όλο και πιο δυνατά μέχρι που το κατάλαβαν και μου τον χάρισαν.
Carpenters - “Close to you”: Όμορφα ανοιξιάτικα πρωινά που όταν συνδυάζονται με τις πρώτες μέρες που καταλαβαίνεις πόσο έχεις ερωτευτεί κάποιον, νομίζεις ότι αιωρείσαι.
Marvin Gaye - “What’s going on”: Δεν έχει χαρακτηριστεί άδικα σαν ένας από τους καλύτερους soul δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει.
Stina Nordenstam - “The world is saved”: H ζεστή φωνή της Stina Nordenstam περιπλανιέται χορεύοντας μέσα σε χειμωνιάτικες μελωδίες.
The knife - “Silent shout”: Ένας δίσκος που ηχητικά ανήκει 100% στα 00s, παρ’ όλες τις φανερές επιρροές από την ηλεκτρονική μουσική της προηγούμενης δεκαετίας. Πρωτότυπος, θαρραλέος και πολύ αγαπημένος.
Kate Βush - “Hounds of love”: Ακούγοντας αυτόν το δίσκο είχα πάντα την εντύπωση ότι ακούω μελοποιημένα παραμύθια τραγουδισμένα από μια νεράιδα.
Kent - “Isola”: Είχα αγοράσει το δίσκο μια μέρα που χιόνιζε ασταμάτητα. Ταίριαζε τέλεια με τον καιρό και με το χιονισμένο τοπίο. Αγαπημένος δίσκος για άπειρους λόγους!
Sigur Ros - “Αgaetis byrjun”: Ήταν ένας δίσκος-αποκάλυψη κατά κάποιον τρόπο. Πολλοί τον αναφέρουν μέσα στις επιρροές τους πλέον. Δεν ξέρω αν έχω ακούσει άλλον καλλιτέχνη να περιγράφει με μουσική τόσο τέλεια τα τοπία της χώρας από την οποία προέρχεται.
• To ντεμπούτο άλμπουμ της Etten “I Know You Are Behind Me But I’m Not Scared” με συνεργασίες από Coti K, Μιχάλη Δέλτα, Λένα Πλάτωνος κ.ά. κυκλοφορεί από την EMI (myspace.com.elenitzavara).
Μεσιέ Μινιμάλ
Γιατί άλλαξες από Monsieur Minimal σε Μεσιέ Μινιμάλ; Γενικά κινούμαι στο ίδιο μουσικό ύφος και παίζω την ίδια μουσική. Για μένα οι στίχοι είναι ένα όργανο, η μουσική είναι η βάση. Άρα δεν είχε και τόση σημασία. Μέσα στα 5-6 χρόνια που ασχολούμαι με αυτό το project, είχαν προκύψει κάποια ελληνικά κομμάτια κι έτσι αποφασίσαμε να τα βγάλουμε μαζί, σ’ ένα άλμπουμ. Δεν περίμενα καν ότι το «Πάστα Φλώρα» θα είχε τόση επιτυχία.
Η αλλαγή της έδρας σου από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα; Πάντα μ’ αρέσει να αλλάζω περιβάλλον. Είμαι των αλλαγών και των καινούργιων ερεθισμάτων! Νομίζω ότι και για τη δουλειά μου είναι καλή αυτή η αλλαγή. Σκέφτομαι και το εξωτερικό πολύ. Η επόμενη δουλειά μου θα είναι πάλι αγγλόφωνη και ίσως βγω έξω…
• Μετά τη δίκαιη μεγάλη επιτυχία του πρώτου του άλμπουμ “Lollipop”, ο Mεσιέ Mινιμάλ κάνει ένα ελληνόφωνο διάλειμμα με τη νέα του (γλυκιά) δισκογραφική δουλειά «Πάστα Φλώρα» (myspace/monsieurminimal).
NO! Presents Disco Sauvage
“Nous sommes NO! et nous presentons la Disco Sauvage!”. Βινύλια, ένα μικρόφωνο κι ένας προτζέκτορας. Ένα «πειραγμένο» vinyl set –αποκλειστικά με βινύλια– και μουσικές από minimal wave, dark disco, electro, extravaganza. Από πάνω, αυτοσχέδιο, γαλλικό speakage και μια σκληρή ρομαντική διάθεση. Video projections… ό, τι μας αρέσει κάθε φορά. Ceci n’ est pas une fête!
• Η θεματική βραδιά Disco Sauvage ξεκίνησε στο Bios Basement, αρχές 2009. Από τότε οι NO! άνοιξαν τις συναυλίες των A Place To Burry Strangers, Alexander Robotnick, συμμετείχαν στο πρώτο Silent Sound Show και στο Αnorak Festival στην Αθήνα (myspace.com/nogreatdark).
Info: Η συναυλία της A.V. θα γίνει τη Δευτέρα 31/5 στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, με ελεύθερη είσοδο. Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 20.00.
