Περπατώντας στους δρόμους της Βαρκελώνης θα συναντήσεις ένα χέρι. Αν συνεχίσεις, θα δεις κι άλλο. Και μετά κι άλλο. Η πρωτεύουσα της Καταλονίας έχει γεμίσει χέρια που προσπαθούν να στείλουν κοινωνικοπολιτικά μηνύματα.
To project HANDS είναι μια σειρά παρεμβάσεων που έγινε από τους Octavi Serra, Mateu Targa, Daniel Llugany και Pau Alekumsalaam. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι ίδιοι «όλοι δουλεύουν στον τομέα των visual arts και αγαπούν τον τρόπο που οι νυν και οι πρώην πολιτικοί κάνουν τη δουλειά τους».
Η κρίση έχει πλήξει σε τεράστιο βαθμό την Ισπανία και το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα. Τους τελευταίους μήνες ακούμε ευοίωνα πράγματα για την εξέλιξη της χώρας και τη μελλοντική της πορεία. Τον Ιούνιο του 2013 ο Ισπανός Υπουργός Οικονομικών Luis de Guindos δήλωσε πως η χώρα «εξέρχεται από την κρίση και αφήνει πίσω της την ύφεση» και τον Ιανουάριο του 2014 η Ισπανία βγήκε και τυπικά από το πρόγραμμα στήριξης. Βγήκε, όμως, στ’ αλήθεια από την κρίση; Και αν ναι, βγήκε αλώβητη;
«Βαρκελώνη, Καταλονία, Ισπανία. 2012. Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην ιστορία της χώρας και, μαζί με την Ελλάδα, οι χώρες που επηρεάστηκαν περισσότερο από την ιερή Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακμάζουσες περιπτώσεις διαφθοράς (ακόμα και μέσα στην ίδια την κυβέρνηση). Ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία, στην εκπαίδευση, στις τράπεζες.
Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε, αυτό που μας επιβάλλουν και αυτό που μας εμποδίζει να ζούμε τη ζωή μας όπως την ξέραμε. Παράλληλα, όμως, είναι και αυτό που μας επιτρέπει και μας ωθεί να δημιουργήσουμε, να εκφράσουμε τη διαφωνία μας και να δείξουμε την κατάσταση όπως τη βλέπουμε. Μια αμυχή για να αντιδράσουμε και να κάνουμε την καταγγελία μας ποιητική πράξη.
Το project Hands είναι το αποτέλεσμα όλου αυτού. Μια μέρα του Δεκεμβρίου αποφασίσαμε να δράσουμε, βομβαρδίζοντας την πόλη με χέρια σε σημεία-κλειδιά: από το Passeig de Gracia- μια εμπορική ζώνη με αστική παράδοση- μέχρι το Raval - που χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό μετανάστευσης , φτώχεια και εγκληματικότητα- δημιουργώντας μια διαδρομή που αντικατοπτρίζει την ισπανική κοινωνία.
Είναι οι μικρές μας γροθιές. Μικρές αλλά άμεσες, απροστάτευτες στον δημόσιο χώρο. Γνωρίζουμε πως η κατάσταση- της κρίσης- είναι πάρα πολύ μεγάλη για να μπορούμε να αλλάξουμε κάτι αλλά, μετά από όλα αυτά, είναι η δική μας συμβολή που μπορεί να το πετύχει αυτό. Καθορίζοντας τις χειρονομίες, την τοποθέτηση, την έκπληξη που προκαλεί στον δημόσιο χώρο, καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε το μήνυμά μας σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.
Το project είναι μια διαμαρτυρία, μία από τις πολλές που συμβαίνουν στη χώρα αυτή την περίοδο. Τα ίδια τα χέρια μετατρέπονται σε μήνυμα, αλλά την ίδια στιγμή και σε έναν ακόμα πολίτη. Τα χέρια είναι μέρος του μηνύματος που πολλοί από εμάς διακηρύσσουμε. Έλαβε χώρα στη Βαρκελώνη μαζί με τον Mateu Targa και σε συνεργασία με τον Pau Garcia και τον Daniel Llugany».
22°
