Στις 10 Νοεμβρίου φέτος σηματοδοτήθηκε η έναρξη και επίσημα του βερολινέζικου χειμώνα, μιας και τότε βγαίνοντας από το σπίτι ένιωσα την ανάγκη για γάντια, σκούφο και ολόκληρο το πακέτο των αξεσουάρ του κρύου. Τα νεκρά φύλλα μαζεύτηκαν από τους δρόμους με γερμανική ακρίβεια και το πρώτο χιόνι θα έρθει ένα πρωί, όπως λέμε με τους φίλους, εντελώς απροειδοποίητα, και εμείς θα το ξαναρίξουμε στο μανταρίνι και στο τσάι τζίντζερ.
Στις 9 Νοεμβρίου η επέτειος της Πτώσης του ντροπιαστικού για το ανθρώπινο γένος Τείχους μας βρήκε να διαδηλώνουμε και πάλι στο East Side Gallery, για να μη γίνει ο κόσμος μας τσιμέντο, να μην πέσουμε σε χειμώνα συνειδήσεων, να μην αφήσουμε το φασισμό και το μίσος να περάσει. Είναι τώρα το Τείχος ξανά πιο σημαντικό και επίκαιρο από ποτέ.
Στις 7 Νοεμβρίου το Βερολίνο φιλοξένησε, μετά από 20 χρόνια και κάτι, την καλύτερη και πιο «βρόμικη» ελληνική μπάντα, τους Last Drive, σε μια ιστορική συναυλία που εξελίχτηκε σε μια τελετουργία κιθαριστικού οργασμού.
Από τις 6 έως και τις 15 Νοεμβρίου στο υπέροχο και χωμένο στο Tiergarten (μεγαλύτερο πάρκο πόλης στην Ευρώπη) Ηaus der Kulturen rer Welt, η Βραζιλία παρουσιάστηκε μέσα από τις ταινίες της, σε ένα πραγματικά ενδιαφέρον φεστιβάλ, μιας και αυτό που συμβαίνει στη χώρα της Λατινικής Αμερικής τα τελευταία χρόνια είναι άξιο καταγραφής. Είναι η τρέλα του μουντιάλ και της οικονομικής ανάπτυξης και η αντίθεση της φτώχειας, το «καθάρισμα» των ναρκωτικών και των συμμοριών στις φαβέλες, αλλά και το αιώνιο ζήτημα της αγάπης και των σχέσεων…
Από τις 12 έως και τις 16 Νοεμβρίου διήρκεσε και το Interfilm, το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους δηλαδή, με επίκεντρο τη Rosa Luxemburg Platz, τον κινηματογράφο «Βabylon» και το επιβλητικό «Volksbuhne». Πάνω από 500 ταινίες και ντοκιμαντέρ, και διαλέξαμε με περιέργεια το άγνωστο 100 δευτερολέπτων «Μetropolis: Tokyo», μια γρήγορη Polaroid ματιά στην υπερπόλη της Ιαπωνίας, το «Berlin Beats» που καταγράφει την ατμόσφαιρα και το ρυθμό της πόλης, το σουρεάλ βουλγάρικο animation «Bulganimation», το ντοκιμαντέρ «Between War and Peace», αλλά και τα καλύτερα βίντεο του David Bowie-Watch That Man, που σίγουρα είναι η χρονιά του φέτος μετά τη sold out έκθεσή του στο Λονδίνο και το τίμιο άλμπουμ του «Next Day». Σε αντίθεση με το μέτριο «Reflektor» των Arcade Fire, που μαζί με τους National είναι οι δύο πρώην αγαπημένες μπάντες που στερούνται της αγάπης μου, τραβώντας το δρόμο των εύκολων πιασάρικων οδών…
Μιας και αναφέρθηκα σε άλμπουμ, να μην ξεχάσω το πιο χειμωνιάτικο και αυτό που έχει κολλήσει στο πικάπ μου τις τελευταίες μέρες και ειδικά στα γκρίζα ξυπνήματά μου, το «Spaces» του πιανίστα Νils Frahm. Emotional λυρικό και λόγος για να αρχίσεις να ακούς νεοκλασικούς καλλιτέχνες.
Τελειώνω με την τρέλα των Βερολινέζων για οργανικό και «διαφορετικό» φαγητό και το εβδομαδιαίο Street Food Festival (βραβείο καλύτερου event φαγητού για το 2013) κάθε Πέμπτη στη Markthalle, δίπλα στο «Gorlitzer», όπου χτυπάμε κάρτα κι εμείς σαν λάτρεις της καλής μάσας. Συνεπείς με το ταϊλανδέζικο burger, το καπνιστό κρέας φάρμας του πιο ποθητού σάντουιτς της αγοράς, του φρεσκότατου (άχαστο) cheese cake, του ισπανικού κρασιού, άλλα και του λατινοαμερικάνικου σεβίτσε.
Μην ξεχάσω τις εκπομπές του Κρητικοαθηναίου Jimmy Jib στο Berlin Community Radio κάθε Παρασκευή, με ήχους ηλεκτρονικούς, disco, αφρικάνικους, αμερικάνικους και γενικά υπέροχους. Winter is here…
14°
