Που όλα είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, που κανένας λόγος δεν γίνεται πια για Παιδεία, Πολιτισμό, Εξέλιξη… που ακόμα και στα μπουζούκια δεν μπορεί κανείς να πάει [λόγω κρίσης ή υποκρισίας], έστω για να ακούσει στο τέλος του προγράμματος το ρεφραίν από τα «παραπονεμένα λόγια» ή το «ήτανε μια φορά μάτια μου» [στιγμή που ο τραγουδιάρης ή η τραγουδιάρα πάνε να πείσουνε τους πιωμένους πως έχουν και άλλα προσόντα. Κάνουν και κορώνες]…
Όλα είναι Οικονομία. Δικαίως θα πείτε. Χωρίς χρήματα τίποτα δεν γίνεται πια.
Θυμηθείτε πόσο πλούσιοι ήταν στην δεκαετία του ‘60 και του ‘70 οι γονείς μας. Πολλά λεφτά λέμε. Πως αλλιώς θα μεγαλώνανε 2 και 3 παιδιά. Σήμερα είναι αδύνατον να μεγαλώσεις και ο ίδιος [Είτε από έλλειψη χρημάτων, είτε από έλλειψη φτώχιας]…
Να θυμηθούμε επίσης πως οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου ήταν ζάμπλουτοι.
Οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι συνθέτες, οι άνθρωποι γενικά των Τεχνών…
Μετά ήρθαν τα χρόνια των μπουζουκιών και της σαπουνόπερας.
Πήγαινε ο τυπάς πρώτο τραπέζι πίστα γιατί τα κονόμησε στα καπνά ή στην επιχείρηση που επιδοτήθηκε από τον ΟΓΑ ή όποιον άλλο οργανισμό και «έπερνε» την καλύτερη για όλη τη νύχτα. Την άλλη μέρα στο χωριό ένοιωθε τόσο «ικανός» που και το καλημέρα που έβγαινε από το στόμα του είχε πίσω χιλιάδες σκέψεις ανεξέλεγκτης έπαρσης. Ήταν επιβήτορας και είχε και φράγκα.
Έβλεπε η ταλαίπωρη σύζυγος τη σαπουνόπερα που περιέγραφε τη σχέση του άντρα με την πρώτη ξαδέρφη του συνεταίρου του που τα «είχε» όμως με τον πατριό της παράλληλα και έλεγε μέσα της η ταλαίπωρη: «καλός είναι ο Μπάμπης μου τελικά, δεν έχει ούτε ένα εξώγαμο…»! Ήταν ευτυχισμένη κι ας έβλεπες μια θλίψη μόνιμη ανάμεσα στα φρύδια της.
Μετά ήρθαν τα ΚΠΣ (Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης)… Εκεί έγινε της Πόπης (sorry Πόπη δεν εννοούσα εσένα, μην το παίρνεις προσωπικά)! Επιδοτήσεις, μεγαλόπνοες ιδέες, πλαστογραφίες, υπερτιμολογήσεις, Διευθυντικά στελέχη, off shore εταιρίες, EMO, Trendy, Κάγκουρες, … Όλοι θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες, τραγουδιστές ή … Βουλευτές.
Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο πρώτα γίνεται κάποιος εύπορος και μετά αγοράζει ακριβά αυτοκίνητα και σπίτια.
Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο…
Γιατί; Μα γιατί είσαι Ο,ΤΙ ΦΑΙΝΕΣΑΙ! Με ένα κοστούμι Hugo Boss και ένα αυτοκίνητο «μούρη» κλείνεις ραντεβού με όποιον γουστάρεις για business ή για sex.
Τώρα! Τώρα πρέπει να βρούμε γονείς ζάμπλουτους για να μεγαλώσουν παιδιά (φυσικά και ειρωνεύομαι… όπως και πριν), να βρούμε Πνευματικούς ανθρώπους (ξαναειρωνεύομαι βέβαια) και αν δεν έχουμε ή δεν βρούμε … να δημιουργήσουμε.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΡΕΕΕΕ…
Για τα σπουδαία πράγματα ποτέ δεν χρειάστηκαν χρήματα… Κάτι άλλο χρειαζότανε πάντα αλλά δεν μπορώ να το γράψω στα ελληνικά. Θα με κόψουν. Θα το πω αγγλικά κι ας μην «καλύπτει» η λέξη. ΓΚάΤΣ χρειάζονται.
17°
