Δύο Αθηναίοι, η Στέλλα και ο Κωστής, είναι φανατικοί του κέντρου της πόλης. Από το μπαλκόνι του δωματίου τους βλέπουν τις ταράτσες των απέναντι: κεραίες, μπουγάδες, σύννεφα. Κάθε μπουγάδα και μία διαφορετική ιστορία, κάθε σύννεφο και μία άλλη ατμόσφαιρα – αυτή ήταν η ιδέα που άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό τους σαν ένα πρότζεκτ.
Εδώ και δύο χρόνια άρχισαν να φωτογραφίζουν την ίδια ταράτσα και να γράφουν τα διηγήματά της (υπάρχουν περίπου 60 ταράτσες). Στη δική τους ανεβαίνουν και προβάλλουν στον τοίχο ταινίες 8 mm. Κάποια στιγμή, μάλιστα, η Στέλλα γύρισε και μία πειραματική ταινία με μπουγάδες, «The other story of Snow white». 12 γυναίκες απλώνουν ρούχα, ενώ μας αφηγούνται το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης.
Από τότε που πέθανε ο άντρας της δεν είχε όρεξη για βόλτες και συναντήσεις.
Ένας καφές το πρωί με δύο παξιμάδια, να ξεσκονίζει ευλαβικά το άθιχτο γραφείο του, κανένα ντοκιμαντέρ του Κουστώ στην τηλεόραση, τα βράδια να κοιτάζει φωτογραφίες τους και οι μέρες περνούσαν. Το πιάνο το είχε κλείσει. Το ίδιο και τη βιβλιοθήκη.
Είχε αλλάξει η ζωή της για πάντα. Μαζί και οι συνήθειές της.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, ανέβαινε στην ταράτσα για να απλώσει. Τα ρούχα της ολόιδια, έμοιαζαν να ανήκουν σε ένα λόχο μαυροντυμένο που έχει χάσει για πάντα τα νιάτα και τη σφριγηλότητά του.
Όταν την είδε η κοπέλα, από το απέναντι διαμέρισμα, να κουβαλάει τη μπουγάδα, της πρότεινε ευγενικά να απλώσει αυτή τα ρούχα.
20°
