Συνέτασσε εκ νέου το βιογραφικό της, ελπίζοντας, στην πραγματικότητα, σε μία ανασύνταξη του εαυτού της. Ανανεωμένο, εμπλουτισμένο, πλήρως επικαιροποιημένο, θα αποτύπωνε όλα όσα έπρεπε τούδε και στο εξής η ίδια να είναι. Ευσύνοπτο και αυστηρά δομημένο, όπως έπρεπε να παρουσιάζεται. Άρτιο και αποτελεσματικό, ένα πακέτο ελκυστικό, όπως ήθελε να λογαριάζεται. Διαπίστευση εισόδου στη στατιστικά δυσοίωνη αγορά εργασίας.
Σύμφωνα με ορισμένες, αμφίβολης αξιοπιστίας, έρευνες που κυκλοφορούν μαζικά στο Διαδίκτυο, σε κάθε βιογραφικό σημείωμα αναλογεί κατά μέσο όρο ένα λεπτό για το πρώτο «πέρασμα» από τον εργοδότη. Ίσως λοιπόν τελικά να είχαν δίκιο εκείνοι, που με υπέρμετρο, θεωρούσε, ρεαλισμό, υποστήριζαν ότι «όλα είναι θέμα marketing»… Ο γρήγορος εντυπωσιασμός, πέρα από τέχνη, πολλές φορές χρειάζεται μεθόδευση. Καλό «στήσιμο» που λένε οι διαφημιστές.
Μα πώς μπορεί κανείς να επιτύχει το τέλειο «στήσιμο» όταν δεν είναι ειδικός της επικοινωνίας; Λύση φαινόταν ότι μπορούσε να προσφέρει η ποικιλία από διαθέσιμες online φόρμες που θεωρούνται αποδεκτές και χρησιμοποιούνται γενικευμένα. Αν επέλεγε την ασφάλεια που η στερεότυπη δομή τους εγγυόταν, θα μετρίαζε κάπως την αμηχανία της αυτο-παρουσίασης και θα απέφευγε τα μικρότερα ή μεγαλύτερα ερωτηματικά που τη συνόδευαν. Τι γραμματοσειρά να επιλέξει; Αρίθμηση ή κουκκίδες; Θα ήταν το οπτικό αποτέλεσμα αρκετά επαγγελματικό; Μήπως όμως κατέληγε συντηρητικό; Τι θα μπορούσε να αρέσει στον απρόσωπο πιθανό εργοδότη; Πώς θα ήταν άραγε εκείνος;
Όχι, δεν χρειαζόταν να ασχοληθεί με όλα αυτά, μιας και η συνταγή ήταν προκάτ και ενδεικνυόταν για όλες τις περιπτώσεις. Στις δυο σελίδες που η φόρμα αναπτυσσόταν θα κατανέμονταν ταξινομημένα και με χρονολογική σειρά τα τελευταία δέκα πιο δημιουργικά χρόνια. Σε τέσσερις γραμμές, τα τέσσερα του Πανεπιστημίου. Και τι να γίνει; σκέφτηκε. Άνθρωποι και πράγματα πολλές φορές στριμώχνονται σε χώρο, μικρότερο από εκείνον που τους αναλογεί…
Συμπλήρωσε τα πεδία ένα προς ένα. Οι ενότητες, «Εκπαίδευση, Επαγγελματική Εμπειρία, Ξένες Γλώσσες, Σεμινάρια» σαφείς και διακριτές, αποτελούσαν μια κλασματική απόσταξη γεγονότων, ημερών, εμπειριών, επιτυχιών, η οποία κατέληγε στο συμπυκνωμένο εαυτό της. Σκιαγραφούσαν ένα άτομο φιλόδοξο, δραστήριο, οργανωτικό, γεμάτο αυτοπεποίθηση, εντύπωση που επέτεινε ο κοφτός και μονολεκτικός ρυθμός της φόρμας και η ταχύτητα που αυτός επέβαλε στη ανάγνωση, τόσο, που για μια στιγμή αισθάνθηκε κάποια αποστασιοποίηση, λες και δεν αφορούσε πραγματικά την ίδια.
Φόρμες, πρότυπα, καλούπια, συναντάμε παντού. Φόρμες εγγραφής, φόρμες συμμετοχής, έντυπες και ηλεκτρονικές, πρότυπα του Office, κοινωνικά πρότυπα... Έννοιες όπως γενίκευση και προσαρμογή, έχουν παρεισφρήσει ομαλά στο καθημερινό λεξιλόγιό μας, δηλώνοντας με «ευγενή» προσχηματικότητα, την τυποποίηση. Και η αποδοχή προϋποθέτει συχνά το «στρίμωγμα» στη φόρμα, ή, με άλλα λόγια, επιβάλλει «να είσαι σε φόρμα». Τα περιθώρια προσωπικής έκφρασης συρρικνώνονται και η επιλογή ως δυνατότητα αποστερείται. Ώσπου η φόρμα να γίνει τρόπος ζωής, ας βρούμε μία κατάλληλη για το βιογραφικό μας... Ώσπου να γίνουμε αριθμοί, «συμπληρώστε παρακαλώ τη φόρμα».
