Σέριφος: Η Τόνια Μητρούδη γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Με το που πάτησα το πόδι μου στο νησί, τη Σέριφο, πήρα βαθιά ανάσα και απορρόφησα όλη της την ενέργεια. Μαγική, μια αίσθηση δροσερού αέρα στα πνευμόνια και βελούδινου αγγίγματος στην ψυχή. Όμορφη, φωτεινή με χαμογελαστούς ανθρώπους που ξεκινούσαν την παύση τους από την πραγματικότητά τους.
Η ημέρα στη Σέριφο είναι αργή, σχεδόν σε υπνωτίζει, κοιτάζεις τα γραφικά πετρόχτιστα στενά και τις αρχοντικές χωρίς φανφάρες εκκλησίες και μαγεύεσαι. Κάθεσαι στο παλιό καφενείο για να κοιτάξεις τα δέντρα και να σκεφτείς τι άλλο θα τραβήξει τη ματιά σου μέχρι το βράδυ.
Φτάνεις στις θάλασσες που είναι έτοιμες να αγκαλιάσουν το ιδρωμένο σου κορμί και παραδίνεσαι ολόκληρος στη χάρη τους. Μέχρι να πέσει ο ήλιος εξερευνείς κι άλλα όμορφα τοπία του νησιού, μιλάς με τον εαυτό σου και ξάφνου έρχεται στο μυαλό σου το «Εν Λευκώ», ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, και αντιλαμβάνεσαι πόσο αριστουργηματικά μετέφρασε σε λόγια την ομορφιά της. «Μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία».
Νύχτα… μουσικές από τα παλιά και παρεΐστικα μπαράκια, έτσι όπως παλιά, χωρίς νέους ήχους αλλά εκεί μέσα στη vintage ροκ εν ρολ, μόνο χαμόγελα, αγκαλιές και σώματα που πάλλονται σε άλλες εποχές. Ευχαριστώ, Σέριφο, που σε γνώρισα και με αγαλλίασες!
14°
