Η ταλαντούχα ομάδα θεάτρου blindspot ετοιμάζει τη νέα της παράσταση «X-Tokio». Η A.V. παρακολούθησε μια πρόβα λίγες μέρες πριν την προγραμματισμένη πρεμιέρα στις 3/12.
Πηγαίνοντας προς το θέατρο στο Μεταξουργείο να συναντήσω τους συνεργάτες της ομάδας blindspot, σκέφτομαι τον τίτλο της νέας τους παράστασης, «X-Tokio», ή αλλιώς «Επιτόκιο», που όπως μου είπαν και οι ίδιοι είναι η δεύτερη ανάγνωση του τίτλου της παράστασής. Τελευταία φορά που είχα δει έργο τους ήταν στο γκαράζ του ιδρύματος Κακογιάννης. Ένα ζευγάρι «εγκλωβισμένο» μέσα σε ένα Volkswagen –η Γιώτα Αργυροπούλου και ο Θανάσης Δόβρης– έδινε τη μάχη του να ξαναερωτευτεί, να εργαστεί, να υπάρξει.
Φτάνοντας στο θεάτρο, ένας από τους ηθοποιούς με οδηγεί εκεί όπου θα παρουσιαστεί το «X-Tokio». Μου κάνει εντύπωση η επιλογή του χώρου –δεν θα αποκαλύψω κάτι παραπάνω– και κάθομαι μέσα στο ειδικά διαμορφωμένο από τον Νίκο Αναγνωστόπουλο δωμάτιο με το σκηνοθέτη, το συγγραφέα και τους τρεις ηθοποιούς. Η υπόθεση ξετυλίγεται ως μία ανάκριση σε μία υπηρεσία. Οι δύο ηθοποιοί –η Γιώτα Αργυροπούλου και ο Γιώργος Φριντζήλας– βρίσκονται διαρκώς στο δωμάτιο της ανάκρισης, ενώ ο τρίτος ηθοποιός –ο Θανάσης Δόβρης– τους παρακολουθεί και τους «καθοδηγεί» απ’ έξω μαζί με τους θεατές.
Γιατί «Χ-Τοkio»; ρωτάω το συγγραφέα του έργου Στέλιο Λυκουρέση. «Ο τίτλος κάνει ένα λογοπαίχνιο με την πλοκή του έργου, ένα ας πούμε “inside joke”, που καλό θα ήταν να μην το αποκαλύψουμε προ της παράστασης. Η έμπνευση ξεκίνησε από την ιδέα του Μιχάλη (σ.σ. Κωνσταντάτου) να ανεβάσει μια παράσταση με τη σκηνογραφική συνθήκη ενός ανακριτικού δωματίου. Οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας επηρεάζει το θέμα και τους χαρακτήρες, αλλά πάντα προσπαθώ να αναπτύξω μια ιστορία που έχει ενδιαφέρον όχι μόνο σαν κοινωνικό σχόλιο».
Συζητώντας μαζί τους αναγνωρίζω τους τρεις ηθοποιούς της παράστασης, όλοι τους ταλαντούχοι ηθοποιοί της νέας γενιάς που έχουν παίξει σε σύγχρονες ομάδες, με βετεράνους σκηνοθέτες, ενώ κάποιοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον κινηματογράφο. Ο Θανάσης Δόβρης σχολιάζει: «Έχω αναλάβει να μεταφέρω στους θεατές τα λόγια του κυρίου Α., ο οποίος είναι ο παρατηρητής – ο ελεγκτής όλης της δράσης. Μα μήπως και αυτόν δεν τον παρατηρούν; Δεν τον ελέγχουν κάποιοι; Το έργο παραπέμπει σε μια ανάκριση, δηλαδή κάτι «κλειστό», ένα χώρο με μυστικά. Μπορεί το σύμπαν του έργου να φαίνεται λίγο μελλοντολογικής φύσης, αλλά δεν είναι καθόλου επιστημονική φαντασία... έχει μία τελείως καφκική ατμόσφαιρα».
Μετά παίρνει το λόγο ο Γιώργος Φριντζήλας: «Πριν μερικά χρόνια, θα έλεγα ότι το πρόσωπο που ενσαρκώνω είναι ένας σχεδόν περιθωριακός τύπος, αποπροσανατολισμένος μέσα στο αστικό πλαίσιο χωρίς τα απαραίτητα εφόδια. Ένας άνθρωπος που στα 35 του εξαρτάται οικονομικά και συναισθηματικά από τη μητέρα του. Σήμερα όμως θα σου πω ότι αυτό το πρόσωπο είναι πλέον ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας με όλες τις αγωνίες, την απελπισία και τα ερωτηματικά που φέρουμε καθημερινά. Στο έργο βλέπουμε ένα νέο άνθρωπο στην τελευταία του προσπάθεια, ενώ παράλληλα οι φορείς εξουσίας εκμεταλλεύονται την άγνοιά του και του αφαιρούν και το τελευταίο ίχνος “αξιοπρέπειας”».
Η Γιώτα Αργυροπούλου, η οποία ενσαρκώνει τη Λ. σχολιάζει: «Η Λ. είναι ένα πρόσωπο “ρυθμισμένο” να φέρει σε πέρας την εκάστοτε υπόθεση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αντιπροσωπεύει έναν τύπο ανθρώπου που έχει αποκοπεί από ό,τι αληθινό και “δικό” της, προκειμένου να επιβιώσει. Έχει αφομοιωθεί από ένα γραφειοκρατικό σύμπαν, όπου ο καθένας μπορεί και πρέπει να αποκόβεται από το συναισθηματικό του κόσμο. Όμως, όλα όσα έχει αποκόψει από τη ζωή της επιστρέφουν και διεκδικούν το χώρο τους, με ένα βίαιο τρόπο και σαρωτικό…»
«Η ιδέα του “X-Tokio” προέκυψε από ένα χώρο που φαντάστηκα, μία βασική σκηνογραφική συνθήκη. Ο Στέλιος Λυκουρέσης συμπλήρωσε την ιδέα με ένα πολύ καλό και ευφάνταστο κείμενο με καθημερινό λόγο, που λειτουργεί σε πολλά επίπεδα, ενώ ο σκηνογράφος μας, Νίκος Αναγνωστόπουλος, συνέβαλε με τη δική του έμπνευση ώστε η βασική σκηνογραφική ιδέα να γίνει ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον σκηνικό που να γεφυρώνει το ρεαλιστικό και το θεατρικό χώρο» μου εξηγεί τέλος ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κωνσταντάτος.
Παρακολουθώ σκηνές από το έργο και σκέφτομαι πως αυτή η ομάδα επιμένει να πειραματίζεται παίζοντας με τα όρια της πραγματικότητας και του φαντασιακού. «-Είμαστε ασφαλείς εδώ; -Μόνο εδώ είμαστε τόσο ασφαλείς» σκέφτομαι τα λόγια των δύο προσώπων, κλεισμένων σε ένα δωμάτιο, οι οποίοι προσπαθούν να «κρατηθούν» από όπου μπορούν για να αντέξουν τους κλυδωνισμούς. Μόλις είχα δει ένα από τα καλύτερα δείγματα του πώς μία γενιά αντιλαμβάνεται και προσπαθεί να προσεγγίσει όλα όσα οι «προηγούμενοι» της έχουν κληροδοτήσει τόσο βίαια και την προσπάθειά της να τα αφομοιώσει και να τα διαχειριστεί.
● Η ομάδα blindspot έχει ιδρυθεί από τη Γιώτα Αργυροπούλου και τον Μιχάλη Κωνσταντάτο (σκηνοθεσία)
● Έχουν κάνει ήδη δύο παραστάσεις: την «Πτώση», βασισμένη στο ομώνυμο εργο του Καμί, και το «Parklife».
● Τα δύο τελευταία έργα τους έχει γράψει ο Στέλιος Λυκουρέσης.
● Ο σκηνοθέτης της ομάδας, ο οποίος είναι κινηματογραφιστής, συμμετείχε στο φεστιβάλ του Atelier των Καννών με το σενάριο της νέας του ταινίας «Luton».
● Η παράσταση του «Χ-Τokio» πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+, Χ) του Από Μηχανής, η οποία τους ζήτησε να γράψουν το έργο αυτό προκειμένου να συμπεριληφθεί στο ρεπερτόριό τους.
Από Μηχανής θέατρο,Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231.131, από 3 Δεκεμβρίου κάθε Δευτέρα & Τρίτη 21.00, €15, 10
16°
