Αποτυχίες Όταν επαναπαύομαι, έρχονται όλες καταπάνω μου. Μόλις νιώσω σίγουρη με τον εαυτό μου, επειδή νομίζω ότι κάτι έχω κατακτήσει, πάνε όλα στράφι. Όλες μου οι αποτυχίες προέρχονται από μια εσωτερική τεμπελιά και από ένα αίσθημα εφησυχασμού. Από μια απροθυμία να διακινδυνεύω. Αποτυχία δεν είναι το να χάνω, είναι αυτό το αίσθημα ότι δεν προσπάθησα, δεν αγωνίστηκα.
Αθήνα Η πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα στην Αχαρνών είναι σαν μια μικρογραφία της Αθήνας: εκκλησία, πλατεία, γειτονιά, γέροι, παιδιά, χρώματα, φωνές και γέλια, όλα αυτά ανακατεμένα με τη φτώχεια, το φόβο, τη βρόμα, την εγκληματικότητα και το χάος.
Βαριέμαι Τα ίδια και τα ίδια. Βαριέμαι να νομίζουμε ότι πάντα φταίνε οι άλλοι.
Βαρβαρότητα Τζιπ με σκούρα τζάμια παρκαρισμένο στη ράμπα των αναπήρων.
Γεννήθηκα Στο μαιευτήριο Αλεξάνδρα. Μου λέγανε ότι με βγάλανε με την κουτάλα επειδή ήμουνα χοντρή – αυτό μάλλον ήταν ένα αστείο για να με πειράζουν οι μεγαλύτερες αδερφές μου. Πριν γεννηθώ, όλα στο δωμάτιό μου ήταν θαλασσί – με περίμενε μια θαλασσιά κούνια και θαλασσιά ρούχα. Όταν γεννήθηκα, ο Βιτάλης, ο μαιευτήρας και φίλος του πατέρα μου, βγήκε από το δωμάτιο και του είπε: «Δυστυχώς, είναι κοριτσάκι».
Ζορίζομαι Από τη συνεχή και ολοκληρωτική διαθεσιμότητα που απαιτεί η δουλειά μου. Από την έλλειψη στοιχειώδους προσωπικού χρόνου. Δεν μπορώ να αποδώσω, αν δεν είμαι ήρεμη. Μισώ τη βιασύνη. Αλλά, πάνω από όλα, ζορίζομαι που τόσοι άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά, που τόσοι συνάδελφοί μου δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους, που βλέπω να αυξάνεται συνέχεια το ποσοστό αυτοκτονιών, που τόσοι άνθρωποι γύρω μας περιμένουν στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ, κοιμούνται μέσα στο κρύο, ψάχνουν στα σκουπίδια, δεν έχουν να πληρώσουν τα φάρμακά τους.
Ηθοποιός Να ξεπερνάς κάθε μέρα τη δειλία σου, τις ντροπές σου και μπροστά στους άλλους να χαίρεσαι τον εαυτό σου.
Ήρωες Οι άνθρωποι που δεν περιμένουν τίποτα από κανέναν. Οι αφανείς ήρωες της ζωής. Αυτοί που έχουν λίγα και νιώθουν μια πληρότητα. Που δεν ζηλεύουν τα περισσότερα, δεν γοητεύονται από τα υλικά αγαθά και δεν μπήκαν στο λούκι του δανεικού νεοπλουτισμού.
Θάνατος Η επίγνωση του θανάτου μου – αυτό έχει νόημα για μένα όσο είμαι ζωντανή. Να συναισθάνομαι το θάνατο με όλη μου την καρδιά και να τον περιμένω ζώντας την κάθε στιγμή σα να είναι μοναδική.
Θεός Τον ένιωσα πρώτη φορά όταν ήμουνα 9 χρόνων, ένα βράδυ στο σπίτι μου στο Καβούρι, ενώ κοίταζα το φεγγάρι. Ήταν ένας πόθος, μια δίψα, η οποία στη συνέχεια έγινε η κινητήριος πηγή και δύναμη της ζωής μου.
Ισορροπία Η ακριβής απόσταση της μύτης μου από το λουλούδι.
Καθρέφτης Η καλύτερη άσκηση για το βλέμμα. Μπροστά στον καθρέφτη, το βλέμμα μου εκπαιδεύεται και ωριμάζει. Μαθαίνει να ψάχνει και να βλέπει πίσω από αυτό που φαίνεται. Όταν είδα τον εαυτό μου για πρώτη φορά στον καθρέφτη είπα «αποκλείεται να είμαι μόνο αυτό, αυτή η εικόνα». Αργότερα, η εικόνα αυτή με αποπροσανατόλισε, με παρέσυρε πολλές φορές. Τώρα που μεγαλώνω, ξαναβρίσκω την πρώτη, αληθινή μου απορία.
Λευτέρης Βογιατζής Το «μέσα», «έξω». Ένα γάντι γυρισμένο ανάποδα.
Μητρότητα Η εικόνα της πεθεράς μου, την ώρα που ο άντρας μου φεύγει από το σπίτι της με τη μηχανή του, να τον σταυρώνει και να προσεύχεται γι’ αυτόν καθώς τον βλέπει να απομακρύνεται.
Ντροπή Που τόσο λίγοι, ανίκανοι πολιτικοί οδήγησαν τόσο πολλούς ανθρώπους σε τόσο μεγάλη απόγνωση.
Ξαγρυπνώ Η γιαγιά μου μού έλεγε ότι «ο άγρυπνος οφθαλμός εξαγνίζει το νου, ενώ ο πολύς ύπνος πωρώνει την ψυχή» (από τον Άγ. Ιωάννη της Κλίμακας).
Όνειρα Ονειρεύομαι συνέχεια το σπίτι και το χτήμα μας στη Βάρκιζα. Εκεί που πέρασα όλα τα παιδικά μου καλοκαίρια. Ίσως γιατί εκεί βρίσκεται ο παράδεισος και ο εφιάλτης της παιδικής μου ηλικίας, η επαφή μου με τη φύση, μια άγρια χαρά.
Πολιτικοί Για κλάματα.
Ποτέ Μου αρέσει αυτή η λέξη. Μου θυμίζει το «για πάντα».
Ρεμβάζω Κοιτάζοντας τα αστέρια στη Φολέγανδρο, που έχει το ωραιότερο σκοτάδι και κάθε βράδυ είναι σαν πλανητάριο.
Σιωπώ Έχω κλάψει πικρά πολλές φορές επειδή μίλησα όταν δεν έπρεπε.
Τραύμα Θαύμα.
ΥΠΠΟ ΥΠουργείο ΥΠΟβαθμισμού.
Φόβοι Φοβάμαι τα ανεξέλεγκτα αντανακλαστικά του ανθρώπου.
Χρήματα Προσπαθώ να τα χρησιμοποιώ και να μη με χρησιμοποιούν. Η θεοποίηση του χρήματος είναι η μεγαλύτερη ανοησία και συμφορά του ανθρώπου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με το άυλο χρήμα είναι σα να δεχόμαστε επίθεση από έναν αόρατο δαίμονα.
Χόμπι Πού να βρεθεί χρόνος για χόμπι; Τα χόμπι μου είναι μόνο θεωρητικά. Το αγαπημένο μου: η ορειβασία, να σκαρφαλώνω στα βουνά.
Ψέματα Τα ψέματα –για το δικό μου ψυχισμό– είναι συνδεδεμένα με την ντροπή. Γι’ αυτό και μου προκαλούσαν πάντα ένα αίσθημα μειονεξίας. Υπήρξε μια άχαρη περίοδος της παιδικής μου ηλικίας –τότε που οι γονείς μας χώρισαν–, κατά τη διάρκεια της οποίας τα ψέματα είχαν γίνει η δεύτερή μου φύση. Δεν τα χωνεύω καθόλου. Με αποδυναμώνουν.
Ώρα να… …φάω λίγο καρπούζι.
Info «Αμφιτρύων» του Μολιέρου από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ. 4-5/8, 21.00. Αγορά εισιτηρίων: 210 3272.000, www.greekfestival.gr. Περιοδεία: 10/8 - Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων-Καβάλα, 27/8 - Θέατρο Δάσους-Θεσσαλονίκη, 31/8 - Θέατρο Βράχων-Βύρωνας, 2/9 - Παλαιό Ελαιουργείο-Ελευσίνα, 7/9 - Κύπρος, 13/9 - Θέατρο Πέτρας - Πετρούπολη
18°
