Μύκονος: Η ηθοποιός Μαρία Σολωμού γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Η πρώτη μου φορά: Πήγα στη Μύκονο πρώτη φορά γύρω στα 11, μέσα της δεκαετίας του ’80 – εκείνη την εποχή ο μπαμπάς μου έκανε πολλά ταξίδια ιστιοπλοΐας. Γυρνώντας από ένα από αυτά, ενθουσιασμένος, μας ανακοίνωσε: Μαζέψτε τα, πάμε Μύκονο! Τους είχα κρυφακούσει να το συζητάνε με τη μαμά μου, κουβέντα που με εξίταρε γιατί είχα ακούσει πως εκεί υπήρχαν γυναίκες που φιλιούνται μεταξύ τους και άλλα πράγματα που δεν γίνονται πουθενά αλλού. Πήγαμε, λοιπόν, τρία ζευγάρια με τα παιδιά τους, τρία κοριτσάκια κι ένα αγοράκι λίγο μεγαλύτερο, που του είχαν χρεώσει να μας προσέχει.
Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο λιμάνι έπαθα σοκ: χιλιάδες κόσμου φώναζε: Rooms! Rooms! Ο αέρας φύσαγε πάρα πολύ, και τόσοι άνθρωποι πάλευαν για να δώσουν ένα δωμάτιο… Είχα πάει με τους γονείς μου σε αρκετά νησιά, αλλά αυτό δεν το είχα ξαναδεί. Έλεγα μέσα μου, πωπω τι θα έχω να λέω στους φίλους μου! Μείναμε σε ένα ξενοδοχείο εκτός Χώρας, με πισίνα. Τη θυμάμαι πεντακάθαρα, γιατί δεν είχε πολύ κόσμο και ήμασταν «οι άρχοντες της πισίνας». Το βράδυ πήγαμε βόλτα στο γιαλό, εκεί που ήταν όλα τα καφέ. Θυμάμαι πως έλεγα: τι σόι καλοκαιρινές διακοπές είναι αυτές, που έχω πεθάνει από το κρύο; Αγόρασα κι ένα πλεκτό πουλοβεράκι άσπρο, που τώρα τα πουλάνε στα μαγαζάκια στη Μύκονο. Τότε τα πουλούσαν σε κάτι πάγκους. Τα παιδιά πιασμένα χεράκι χεράκι, χαζεύαμε όλο τον κόσμο που καθόταν έξω από τα μαγαζιά, με γουρλωμένα μάτια. Ήταν πάρα πολλοί κι όλοι φορούσαν το μαγιό τους, ενώ εμείς ξεπαγιάζαμε!
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν ένας άντρας, γυμνός από τη μέση και πάνω, πολύ γυμνασμένος, πολύ μαυρισμένος, με ένα σεντόνι γύρω από τη μέση του. Κάποια στιγμή, έτσι όπως φύσηξε, συνειδητοποίησα ότι δεν φοράει τίποτα από μέσα κι έπαθα σοκ! Δεν ήξερα πως φορούσε παρεό. Αργότερα φάγαμε στα Κιούπια και περάσαμε έξω από την εκκλησία. Μου δημιουργήθηκε μεγάλη απορία: τι κάνουν τόσοι άντρες στο προαύλιο της εκκλησίας; Τέλος πάντων, μετά το φαγητό και αφού οι γονείς μας είχαν κάτσει έξω από το Remezzo και χάζευαν το φεγγάρι, χωθήκαμε μέσα. Μάλιστα, χορέψαμε και λίγο. Όμως ένιωθα πολύ άσχημα που όλοι ήταν παρέες φίλων κι εμείς είχαμε τους γονείς μας απέξω.
Το βράδυ πήγαν νομίζω στο City, σε ένα μέρος που εμείς δεν μπορούσαμε να πάμε, και μας άφησαν στο ξενοδοχείο. Αργότερα είδαμε τις φωτογραφίες: κάτι περίεργες γυναίκες θεόψηλες, βαμμένες, που μας εξήγησαν ότι στην πραγματικότητα ήταν άντρες. Είχαν πάει σε drag show. Όλα αυτά δημιούργησαν στο μυαλό μου την ανυπομονησία να μεγαλώσω και να ξαναπάω στη Μύκονο, γιατί ένιωθα πολύ μικρή για να δω όλα όσα ήθελα. Ξαναπήγα πράγματι στα 18. Δεν έχω σταματήσει να πηγαίνω από τότε.
12°
