Τήνος: Η Άννα Παναγιωτοπούλου γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Για μένα η Τήνος είναι η ζωή ανάποδα. Από την ταράτσα μου, αντί να βλέπω αυτοκίνητα, βλέπω πλοία να περνάνε. Αντί να ακούω κλάξον, ακούω πουλιά, κατσίκια, κοκόρια και άλλα ζωντανά που ζούνε στην ύπαιθρο. Κάνω παρέα με ανθρώπους ήρεμους και χαλαρούς, που κάνουν τη δουλειά τους με ρυθμούς ανθρώπινους. Βλέπω τα σκυλιά μου να τρέχουνε ευτυχισμένα στα χωράφια. Κοιτάζω το ηλιοβασίλεμα αντί να κοιτάζω την τύφλα μου. Τρώω φρέσκα ντόπια προϊόντα και όχι ηλίθιες, πλαστικές τροφές. Φεύγω από το σπίτι μου για να πάω στη Χώρα και ξέρω ακριβώς τι ώρα θα φτάσω. Είμαι μόνη μου όταν θέλω να είμαι μόνη μου και με παρέα όταν θέλω παρέα, χωρίς κανένας να ενοχλείται όταν λες δεν γουστάρω να σε δω σήμερα.
Δεν έχω λόγους για δικαιολογίες, δεν έχω λόγους για υποκρισία, δεν έχω λόγους να φοβάμαι ότι θα παρεξηγηθώ. Ζω με ανθρώπους που σέβονται τη μοναξιά μου, αναπνέω ελεύθερα χωρίς να φοβάμαι μη μολυνθώ, έμαθα να ακούω τη σιωπή και να ξεχωρίζω τους ήχους της φύσης. Τον αέρα, τη θάλασσα, τα φύλλα… Έμαθα να ανάβω τζάκι και ξυλόσομπα, έμαθα να περιποιούμαι τα λουλούδια μου, να ταΐζω τα πουλιά. Βάφτισα όλους τους λαγούς της περιοχής Παναγιώτηδες για να τους γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο. Η μόνη μου στεναχώρια είναι ότι ξέρω ότι κάποια στιγμή θα γυρίσω στην Αθήνα. Η Τήνος της Παναγίας είναι κάτι που δεν το γνωρίζω. Ξέρω την Τήνο των ανθρώπων.
