Σπέτσες: Ο Κώστας Αργυρός γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice
Σπέτσες, Παλιό Λιμάνι. Λίγο πριν το σούρουπο. Κρύες μπίρες και τσίρος καπνιστός. Καλή παρέα. Στο δικό μου, προσωπικό λεξικό αυτός θα ήταν ο ορισμός του καλοκαιριού. Φυσικά και δεν μπορώ να γράψω ως αντικειμενικός δημοσιογράφος για το νησί που αγάπησα από παιδί. Αλλά πάλι είμαι σίγουρος πως η Πιτυούσα, η Πευκόφυτη του Σαρωνικού, δύσκολα θα αφήσει αδιάφορο όποιον την επισκεφθεί για πρώτη φορά. Όπως και δύσκολα, ίσως, να μπορέσει να κρύψει τις όποιες αδυναμίες της.
Αφήνω στην άκρη τις δικές μου παιδικές αναμνήσεις. Τότε που μετράγαμε τα μπάνια και τα παγωτά, ελπίζοντας ότι φέτος θα ξεπεράσουμε το ρεκόρ της περασμένης χρονιάς. Τότε που η βόλτα με την άμαξα ή ο γύρος του νησιού με το καΐκι ήταν «γεγονός». Απλά σας στέλνω να περπατήσετε ένα απόγευμα, τότε που ξεκινά το «απαγορευτικό» για τα θορυβώδη μηχανάκια, τη διαδρομή από την Ντάπια, το τωρινό λιμάνι, μέχρι τα καρνάγια στο Παλιό Λιμάνι. Εκεί που άλλοτε ανθούσε η ξυλοναυπηγική και παραγγελιές από όλο τον κόσμο κρατούσαν ζωντανή μία από τις πιο δύσκολες και «ελληνικές» τέχνες, αυτή του καραβομαραγκού.
Αν η Ντάπια έχει καθιερωθεί ως η καρδιά των Σπετσών, εκεί που οι «κοσμικοί» οφείλουν να κάνουν έστω και για ένα Σαββατοκύριακο μια δημόσια εμφάνιση, τότε το Παλιό Λιμάνι με τους ταρσανάδες του είναι η ψυχή τους, η ζωντανή ιστορία τους. Όχι ότι εκεί θα βρείτε λιγότερους «επώνυμους» να ξεκουράζονται σε ένα από τα αμέτρητα κότερα, που δένουν σε διπλή και τριπλή σειρά.
Εδώ, στο Παλιό Λιμάνι, ξεκινούν κάθε Αύγουστο οι ετοιμασίες για το ομοίωμα της τουρκικής Αρμάτας, που θα της βάλουν μπουρλότο το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη, τότε που το νησί «βουλιάζει» από κόσμο και οι πιτσιρικάδες συνειδητοποιούν ότι πρέπει να αρχίσουν να φτιάχνουν την τσάντα του σχολείου, αποχαιρετώντας το καλοκαίρι. Αλλά αυτά δεν είναι της ώρας. Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας. Κι οι Σπέτσες ετοιμάζονται να το απολαύσουν.
13°
