Είναι η θρησκεία της απόλυτης ανοχής και των πιο ευέλικτων κανόνων. Του πραγματικού ζεν και της μόνιμης έκστασης. Της πραγματικής απελευθέρωσης από έννοιες και σκέψεις για την επαύριον. Μήπως ήρθε η ώρα να μυηθείς κι εσύ στον ντιουντεϊσμό;
Αν και φαινομενικά μοιάζει καινούργιο θεολογικό φρούτο, ο Ντιουντεϊσμός είναι μια πίστη αιώνων. Πριν το μήνυμά του κωδικοποιηθεί επισήμως στα τέλη 90s-αρχές 00s από τον Όλιβερ Μπέντζαμιν, έναν αγνό φαν των Κοέν και της ταινίας «Big Lebowski», πήρε διάφορες μορφές μέσα στο χωροχρόνο, ενώ ψήγματα της βασικής διδασκαλίας του ανιχνεύονται σε όλα σχεδόν τα θρησκευτικά συστήματα, από τον Ταοϊσμό και τον Τζονλενονισμό μέχρι το Βουδισμό και τον Ωχαδελφισμό.
Τα «πιστεύω» των ντιουντεϊστών πατούν σε μια πανανθρώπινη και προαιώνια παραδοχή: Η ζωή είναι μικρή και περίπλοκη και κανείς δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις και τις αναποδιές της. Η πρότασή τους; Μην κάνεις τίποτα, απλώς άραξε, χαλάρωσε και, κυρίως, μη σκέφτεσαι - η σκέψη τσιτώνει. Ο Ντιουντεϊσμός δεν έχει κανέναν γκαϊλέ να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα τύπου «από πού ήρθαμε και πού πάμε», «ποιος ο δημιουργός» ή «ποιο το νόημα της ύπαρξης». Δεν ευαγγελίζεται τη σωτηρία της ψυχής, προσφέρει ωστόσο τη συνταγή της γαλήνης και της ευτυχίας: «Χαλαρά! Πάρε έναν υπνάκο».
Δόγματα ή απαράβατες βασικές αρχές δεν υπάρχουν. Έτσι δεν υπάρχουν ούτε αμαρτίες ούτε αιρέσεις (ούτε όμως και θαύματα). Σε γενικές γραμμές, η Εκκλησία των Dudes κηρύσσει την τήρηση της αργίας όλων των ημερών (καθημερινή αποχή από κάθε είδους εργασία, σωματική και πνευματική), την τέλεση των ντιουντεϊστικών θρησκευτικών καθηκόντων στο μικρότερο δυνατό βαθμό (όχι στο κήρυγμα, την υποχρεωτική προσευχή, τον εκκλησιασμό, το σιδέρωμα των ρούχων), το αδιάκοπο καθισιό, τη σιέστα, την έλλειψη αυστηρών ηθικών κανόνων συμπεριφοράς. Πρεσβεύει την απόλυτη ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών (η προσφώνηση Dude χρησιμοποιείται και για τα δύο γένη) κι επιτρέπει τα πάντα (ακόμα και το δημόσιο κλάσιμο). Δίνοντας γραμμή σε σεξουαλικά ζητήματα, θεωρεί το πολύ σεξ, με την έννοια της υπερβολικής σωματικής καταπόνησης, άσκοπο. Χρήση προφυλακτικού: αδιάφορο. Αυνανισμός: επιτρέπεται, αλλά με μέτρο.
Αν και υπάρχουν γύρω στους 100.000 επίσημοι ιερείς στον κόσμο, ο ντιουντεϊστής μπορεί να είναι ταυτόχρονα πιστός και παπάς. Όποιος επιθυμεί να μυηθεί ή να χειροτονηθεί, στέλνει απλώς ένα μέιλ στο επίσημο σάιτ. Από τις τάξεις του ντιουντεϊσμού αυτο-εξαιρούνται οι νιχιλιστές, οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία του πορνό, οι φιλότιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι χρηματιστές, οι ταρίφες.
Θρησκεία περιορισμένης κοινωνικότητας, επιτρέπει την εξατομικευμένη μετάφραση της ντιουντεϊστικής λατρευτικής ζωής και τελετουργικού. Ωστόσο, οι πιστοί έχουν ευκαιρίες συνεύρεσης. Το μπόουλινγκ, η φραποποσία σε καφετέριες, η άσκοπη οδήγηση με συνοδηγό, το σέρφινγκ, οι καθιστικές διαμαρτυρίες, η εργασία στο ελληνικό Δημόσιο, η υπηρέτηση στον ελληνικό στρατό λογίζονται ως τελετές που ικανοποιούν την ανάγκη του πιστού για «κοινωνία». Τα ιερά σκεύη ποικίλουν από χώρα σε χώρα και σε αυτά συμπεριλαμβάνονται από τις βαθιές πολυθρόνες και τους καναπέδες μέχρι τα σομπρέρο και το τάβλι.
Αυθεντία, θεματοφύλακας κι ερμηνευτής των βασικών αρχών, πρότυπο συμπεριφοράς και σημείο αναφοράς είναι φυσικά ο «Dude» Τζέφρι Λεμπόφσκι (Τζεφ Μπρίτζες), που «χαλάρωσε για όλους εμάς τους αμαρτωλούς». Διάσημοι ντιουντεϊστές μπορούν να θεωρηθούν διάφορες ιστορικές μορφές των αιώνων, από τον Ηράκλειτο του «τα πάντα ρει» μέχρι τον Μαχάτμα Γκάντι και τους χίπηδες, και τους Θεσσαλονικείς των Λαζόπουλου - Σταρόβα μέχρι τον Χρήστο Πάζη του «Χαλαρά». Σειρά σου;
20°
