Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, θαυμάζω τον Frank Miller και αντιμετωπίζω με δέος τη δουλειά του. Με τον καιρό εκτίμησα και αμέτρητους άλλους κομίστες, ωστόσο το «Sin City» και τα Batman που σχεδίασε, αναγνωρίζονται καθολικά σαν κορυφαίες εκφάνσεις της τέχνης του graphic novel.
Τι κρίμα, λοιπόν, να πέφτει κανείς πάνω στην πρόσφατη πολεμική του κατά της κίνησης Occupy Wall Street: «…μια αγέλη αληταράδων, κλεφτών και βιαστών, μια ανυπότακτη μάζα, υποκινούμενη από νοσταλγία για το Γούντστοκ και σαθρή ψευτονομιμότητα. Αυτοί οι κλόουν δεν κάνουν τίποτα παρά να βλάπτουν την Αμερική. Το Occupy δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αδέξια, κακοεκπεφρασμένη απόπειρα προς την αναρχία, σε σημείο η “κίνηση” -χα! Σιγά την “κίνηση”, εκτός αν εννοούν την κίνηση των εντέρων- να εξαντλείται στη μοδάτη διαδήλωση μιας ομάδας κακομαθημένων παιδαρίων οπλισμένων με iPhone και iPad, τα οποία θα έπρεπε να πάψουν να μπαίνουν στο διάβα των εργαζόμενων ανθρώπων και να ψάξουν δουλειές για τους εαυτούς τους».
»Αυτό δεν είναι εξέγερση. Είναι σκουπιδαριό. Ξυπνήστε, λύματα των λιμνών. Η Αμερική βρίσκεται σε πόλεμο, ενάντια σε έναν εχθρό αδίστακτο. Πιθανόν, ανάμεσα στα ξεσπάσματα αυτολύπησης και στα υπόλοιπα ναρκισσιστικά χούγια που αναπτύξατε στον προστατευμένο, άνετο μικρόκοσμό σας, να έχετε ακούσει λέξεις όπως Αλ Κάιντα και ισλαμισμός».
»Και αυτός ο εχθρός μου -όχι δικός σας, κατά τα φαινόμενα- γελάει στα σκοτεινά με τα ματαιόδοξα, παιδιάστικα, αυτοκαταστροφικά καμώματά σας. Στο όνομα της αξιοπρέπειας, τραβήξτε σπίτι στους γονείς σας, χασούρηδες. Πηγαίνετε πίσω στο υπόγειο της μαμάκας και παίξτε Lords of Warcraft».
»Ή, ακόμα καλύτερα, καταταγείτε στο αληθινό πράμα. Ίσως ο στρατός μας να μπορούσε να σας ταρακουνήσει αρκετά για να έρθετε στα συγκαλά σας. Μπορεί να μη σας αφήσουν όμως να κρατήσετε τα iPhone σας, μωράκια. Κοιτάξετε να δυναμώσετε. Ηλίθιοι».
Το κείμενο του Frank Miller, στο frankmillerink.com, μάζεψε 3000 likes και 9300 σχόλια. Όσο για μένα και τους υπόλοιπους fan της δουλειάς του, απομένουν δυο επιλογές: 1) τα graphic novel εξοστρακίζονται από το ράφι και πάνε γραμμή για το μεταχειρισμενάδικο, 2) περνάς το δημιουργό στην ατέλειωτη λίστα του «it’s the song, not the singer», μαζί με τον Σελίν, μαζί με τον Λου Ριντ, και τραβάς παρακάτω, ανοίγοντας το επόμενο παράθυρο διαδικτυακής παραφροσύνης.
