Το ξέρατε ότι πριν την πιάσουν στο στόμα τους τα τμήματα μάρκετινγκ των εταιρειών ψηλής τεχνολογίας, η πράσινη επανάσταση αναφερόταν στην εντατικοποίηση της γεωργίας που μας έδωσε αυτές τις πελώριες γεμάτες λίπασμα και χημικά ντομάτες στις αρχές της δεκαετίας του ’70; Πώς τη βίδωσε ξαφνικά στα νερντ κι άρχισαν να μιλάνε για οικολογικούς υπολογιστές;
Είναι αλήθεια πως η έννοια της απόδοσης ενός υπολογιστή, σε σχέση με το ρεύμα που καταναλώνει, υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ήταν ένα καθαρά τεχνικό νούμερο που αφορούσε μονάχα τους υπεύθυνους μεγάλων επιχειρήσεων με καμιά ντουζίνα server και 500 χρήστες. Και μέσα σε 5 χρόνια ξεπετάχτηκε από τα βάθη των σελίδων με τους αριθμούς, στην πρώτη σελίδα με τις λεζάντες. Σήμερα πια υπάρχουν πολλοί υπολογιστές που διαφημίζονται ως «πράσινοι» και φιλικοί προς το περιβάλλον και ακόμα περισσότεροι που μαζί με τις εντυπωσιακές επιδόσεις τους προπαγανδίζουν και 20-30% μειωμένη κατανάλωση.
Τα αδιάψευστα γεγονότα
Είναι οι υπολογιστές τίποτα ενεργοβόρα τέρατα; Ε, λοιπόν, υπήρχε μια εποχή που ξεκίνησε πριν από 10 περίπου χρόνια και κράτησε μια πενταετία, όπου οι υπολογιστές κατανάλωναν για τα δεδομένα τους αρκετή ενέργεια. Ήταν η εποχή των Pentium 4, όπου έγιναν της μόδας οι τεράστιες χάλκινες ψύκτρες και τα υδρόψυκτα πισιά με τα φλούο υγρά να μπαινοβγαίνουν στο εσωτερικό τους. Για να καταλάβετε, η μετάβαση από τον τελευταίο Pentium3 στον πρώτο Pentium4 ανέβασε την κατανάλωση του επεξεργαστή κατά 60 ολόκληρα Watt, ενώ ταυτόχρονα μείωσε τις επιδόσεις κατά 10-15%. Αλλά και πάλι το 2005, στο απόγειο της τεράστιας κατανάλωσης των υπολογιστών, ένας διπύρηνος επεξεργαστής έφτανε σε φουλ χρήση τα 220 watt. Όχι ακριβώς η πιο ενεργοβόρα συσκευή του σπιτιού, ειδικά εάν σκεφτούμε πόσοι άνθρωποι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν λάμπες πυρακτώσεως για το φωτισμό τους (3 μόλις λάμπες των 80 watt ξεπερνούσαν τον αμαρτωλό επεξεργαστή μας). Τι ήταν λοιπόν εκείνο που ώθησε τη βιομηχανία των ηλεκτρονικών σε μια τόσο μεγάλη στροφή προς την «οικολογία»;
Εκεί γύρω στο 2005, οι εταιρείες έφαγαν τα μούτρα τους σ’ ένα μεγάλο τοίχο. Εκεί που για 20 χρόνια διαφήμιζαν το πόσο «τρέχει» ένας υπολογιστής (ξεχνώντας το γεγονός ότι επειδή τρέχει δεν σημαίνει πως αποδίδει κιόλας), έφτασαν τα όρια της τεχνολογίας. Και είπαν ότι δύσκολα θα έφτιαχναν έναν υπολογιστή που να τρέχει πιο γρήγορα από 4GHz, ακόμα κι εάν του έβαζαν ψυγείο αυτοκινήτου. Έτσι έφαγαν την πίτα της ταπεινότητας που λένε και στο Αμέρικα (humble pie) και ποίησαν την ανάγκη φιλοτιμία. Τα μεγαθήρια της Intel και της AMD άρχισαν να παίρνουν μαθήματα από την ταπεινή και άγνωστη VIA, που εδώ και χρόνια είχε στραφεί στη χαμηλή κατανάλωση των πολύ χαμηλών δυνατοτήτων υπολογιστών της.
Και κάπως έτσι άρχισαν να μιλάνε για την απόδοση ενός υπολογιστή, για τους πυρήνες τους, για τον οικολογικό του χαρακτήρα κ.λπ. Είναι εμφανές πως ενώ οι τελευταίοι P4 έτρεχαν στα 3,6 και βάλε GHz, οι πρώτοι core2duo έτρεχαν μόλις στα 2,2GHz και ως διά μαγείας κατάφερναν και ήταν σημαντικά πιο γρήγοροι.
Να με συμπαθάτε γιατί δεν παραπονιέμαι. Ποτέ δεν συμπάθησα τις τεράστιες ψύκτρες και τους υπολογιστές θερμάστρες και η μεταστροφή από την «ταχύτητα» στην απόδοση ήταν πολύ ευπρόσδεκτη. Μόνο που πρέπει κάπως να βάλουμε τα πράγματα σε μια σωστή διάσταση. Διότι η 25% μειωμένη κατανάλωση που διαφημίζει το καινούργιο motherboard που μας προκαλεί να το αγοράσουμε, μεταφράζεται σε 5watt που είναι εντελώς αστείο νούμερο εάν μιλάμε για οικολογική συνείδηση. Με το να μην ξεχνάτε ανοιχτό το φως της κουζίνας υπηρετείτε καλύτερα το περιβάλλον. Διότι, εντέλει, η οικολογική συνείδηση είναι παντελώς απούσα πέρα από τις διαφημιστικές ατάκες.
Η διαδικασία της παραγωγής των ηλεκτρονικών υπολογιστών αφήνει αρκετά απόβλητα στο περιβάλλον, πολύ λιγότερα φυσικά από την παραγωγή αυτοκινήτων, αλλά θα ήταν άστοχο να χαρακτηριστεί αθώα. Τα τελευταία 3-4 χρόνια λοιπόν, οι υπολογιστές μειώνουν την κατανάλωσή τους, αλλά ταυτόχρονα οι εταιρείες πιέζουν για την όλο και πιο συχνή αλλαγή τους. Ο κύκλος της ζωής ενός υπολογιστή για δεκαετίες θεωρούνταν ότι υπερβαίνει τα 5-6 χρόνια, κι αυτό όπως ξέρετε κάνει κακό στις πωλήσεις. Σταθερή ονείρωξη της βιομηχανίας των υπολογιστών εδώ και 20 χρόνια ήταν να αποκτήσουν κι εκείνοι τον κύκλο ζωής των ηλεκτρονικών συσκευών (που είναι γύρω στα 2 χρόνια). Ονείρωξη που φαίνεται να γίνεται πραγματικότητα με τα κινητά τύπου iPhone και την τεράστια πια διάδοση των λάπτοπ. Ονείρωξη που φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με την οικολογία.
Το φλερτ της βιομηχανίας των υπολογιστών με την οικολογία είναι καινούργιο και σύντομα θα εκλείψει, διότι τα όρια της χαμηλότερης κατανάλωσης ως κινητήριος δύναμη για την αύξηση των πωλήσεων είναι σχετικά μικρά. Σύντομα θα πρέπει να βρουν ένα νέο παιχνιδάκι. Ευτυχώς στο ενδιάμεσο οι υπολογιστές μας καταναλώνουν πια σχετικά λιγότερο ρεύμα και δεν χρειάζονται ανεμιστήρα οροφής για να ψυχθούν. Αλλά μη βασίζεστε επάνω τους για να κορέσετε τη δίψα σας για οικολογική ευαισθησία.
18°
