Σ’ ένα κουίζ City Lover του Μάη είχα δημοσιεύσει μια φωτογραφία από ένα νεοκλασικό κτίριο που ανακαινιζόταν, ρωτώντας ποιο είναι.
Πολλοί αναγνώστες και αναγνώστριες μού έκαναν την τιμή να απαντήσουν: Αστέριος (άνευ επιθέτου), Μαρία Ελένη Τζαρτζάνου, Άλκης Κούρκουλας, Ελένη Βελλιανίτη, Ελένη Πρέντσελ, Χριστίνα Ράλλη, Γιώργος Καλλιανιώτης, Ηλίας Βούλγαρης, Δημήτρης Πατσάκης, Μάγια Μαρκαντωνάτου, Ζωή Αναγνωστοπούλου – αν ξεχνάω κανέναν ή καμιά, συμπαθάτε με.
Δόθηκαν μερικές ενδιαφέρουσες λάθος απαντήσεις: Σταθμός Πελοποννήσου, μέγαρο Μελά (Πλατεία Δημαρχείου), «Μπάγκειον», ΕΒΕ Αθήνας, «Αττικόν», σπίτι Τσίλερ / Λοβέρδου (Μαυρομιχάλη και –σχεδόν–Ακαδημίας).
Αλλά η σωστή απάντηση είναι: το Χρηματιστήριο αρ. 2, Πεσμαζόγλου και Σοφοκλέους στο βάθος. Δεν το λέω εγώ, που δεν έχω πάει (ακόμα) στο χώρο, το λέει ο αναγνώστης και φίλος Κώστας Μπ. που τράβηξε τις φωτογραφίες και μας τις έστειλε.
Και γράφω «Χρηματιστήριο αρ. 2», γιατί το αρ. 1 ήταν στη «Λέσχη Εμπόρων», πάνω από το καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» Ερμού και Αιόλου), το 3 ήταν στην ίδια διεύθυνση με το 2 αλλά εξωτερικά στο τετράγωνο, η γνωστή «Σοφοκλέους» (όπου, αφού έκλεισε, είχε γίνει πρόπερσι η 4η Μπιενάλε της Αθήνας), ενώ το 4 είναι το τρέχον στη λεωφόρο Αθηνών.
Από τα μέιλ όσων απάντησαν σωστά, ξεχώρισα το εξής που το μοιράζομαι μαζί σας: «Το κτίριο στη φωτογραφία βρίσκεται στο βάθος της στοάς Πεσμαζόγλου, στρίβοντας από Σταδίου, γωνία στο τυροπιτάδικο Μαμ. Έτυχε να το γνωρίσω πολύ καλά γιατί σε αυτό το κτίριο μέσα δούλευε ο πατέρας μου, όταν το είχε ο Πιστωτικός Συνεταιρισμός Υπαλλήλων της Εθνικής Τραπέζης (από την Κατοχή και μετά). Βέβαια, στο χώρο είχε προστεθεί πατάρι, όπου ήταν το λογιστήριο του Συνεταιρισμού. Κάτω ήταν τα κασμίρια και τα λευκά είδη και κοντά στη έξοδο ήταν το μπακάλικο του Συνεταιρισμού. Ο σπάνιος θεός στο ταβάνι είναι ο θεός του εμπορίου, ο Ερμής. Από εκεί κρέμονταν ένας τεράστιος ανεμιστήρας. Ο πατέρας μου δούλευε πωλητής στα κασμίρια. Χαίρομαι που μου θυμίσατε, με τη φωτογραφία αυτή, γλυκόπικρες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Ονομάζομαι Ηλίας Β.»
Στις φωτογραφίες βλέπουμε ένα κτίριο με όλα τα χαρακτηριστικά του κανονικού νεοκλασικού (ανθέμια, τοιχογραφίες, ανάγλυφα κ.λπ.), με ένα επιπλέον στοιχείο λόγω χώρου: το εσωτερικό μπαλκόνι, απ’ όπου ο αρμόδιος επόπτης παρακολουθούσε (και αστυνόμευε) τις συναλλαγές.
Η ανακαίνιση του κτιρίου έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, τώρα πια οι σκαλωσιές θα πρέπει να ’χουν φύγει. Αλλά είναι άγνωστο πότε θα ανοίξει για το κοινό ο χώρος.
Κλείνω με τις λίγες ιστορικές πληροφορίες που μπόρεσα να συγκεντρώσω. Το Χρηματιστήριο αρ. 2 χτίστηκε εξαρχής για αυτό το ρόλο που έπαιξε. Είναι έργο άγνωστου (σε μένα) αρχιτέκτονα, εγκαινιάστηκε γύρω στο 1891 και λειτούργησε μέχρι το μεσοπόλεμο, οπότε και αντικαταστάθηκε από το γνωστό μεγάλο αδερφό του (του οποίου όλοι βλέπουμε το εξωτερικό), εκλεκτικιστικό νεοκλασικίζον έργο του αρχιτέκτονα Ν. Ζουμπουλίδη. Ο λόγος που το μικρό νεοκλασικό μάς είναι άγνωστο είναι ότι καλύπτεται από το πολύ ψηλότερό του, το αρ. 3.
20°
