Spank BDSM party: Η ATHENS VOICE βρέθηκε σε ένα BDSM πάρτι στο Μεταξουργείο.
E, τι γυρεύω εγώ εδώ; Μόνος μου ρωτάω και μόνος μου απαντάω. Μα Spank’s not dead, φυσικά, μου αποκρίνομαι, καθώς ανοίγει η μεγάλη πόρτα της «αίθουσας διασκεδάσεως» Modu, κι ένα κύμα από παλιοκαιρίσια ντούρου - ντούρου μηχανοκέφαλη τέκνο με καλωσορίζει στο πρώτο για τη σεζόν BDSM πάρτι της Αθήνας. Την ακούω. Την εξαπολύει μυστακοφόρος γουλί dj με γυμνό το σαρκίο, καρφωμένος στο ψηλότερο σημείο του κλαμπ. Γιατί το Spank υπόσχεται «αγάπη» και πράξεις πέρα από τα θεσμικά όρια, ατακαριστά με κλάμπινγκ και ιδρώτα. Μαστίγιο και μπιτ: ταπείνωσέ με, σ’ αγαπώ. Για να δω τι θα δω, σκέφτομαι, καθώς ο μαυροφορεμένος Γότθος μπάρμαν με μακιγιάζ whiter shade of pale –πιο άσπρο δεν γίνεται– μου πασάρει την μπίρα που του παράγγειλα. Δίπλα μου, περιμένοντας να σερβιριστούν με τη σειρά τους, δυο πενηντάρηδες, παλιοσείρια του BDSM, όπως καταλαβαίνω, μιας και ανταλλάσσουν δυνατές αναμνήσεις από παλιότερα πάρτι, εύχονται ο ένας στον άλλον «καλή χρονιά να έχουμε»! Είπαμε: είναι το πρώτο Spank party της σεζόν κι όλα τα «παιδάκια» έχουν μια αδημονία και μια έξαψη για το τι δώρα θα τους φέρει ο «Άγιος Βασίλης»!
Μεγάλε Ian Dury, «Hit me with your rhythm stick, it’s nice to be a lunatic». Μεταξουργείο, οδός Κολωνού, ένα τσικ πριν η Λένορμαν καταλήξει σε πλατεία Καραϊσκάκη, το βλέπω να συμβαίνει! Μυρίζει αρωμάτικο τριαντάφυλλο, η ώρα είναι μία, συρρέουν κατά δεκάδες οι spankers, υποφωτισμένη η σάλα για να βγαίνει φωτεινό το κοντράστ με το στέιτζ, όπου ήδη έχει ξεκινήσει το «ζέσταμα»: υποτακτικοί στις αφέντρες τους λιπόσαρκοι σκλάβοι γλείφουν παπούτσια ή αλυσοδεμένοι σαν σκύλοι από το περιλαίμιο εκτελούν την περίφημη βόλτα, με στόμα μπουκωμένο από καουτσουκένια μαύρα πέη. «Στα τέσσερα», που θα έλεγε κι ο φίλτατος Πάνος, εδώ σ’ αυτή τη φετιχιστική «Βουλή» των τριακοσίων, μιας και με γρήγορους υπολογισμούς τόσο το μετρώ αριθμητικά το κοινό. Υποταγή, κυριαρχία, εξευτελισμός, όλα βαίνουν «καλώς» δικαιολογώντας το κόνσεπτ - πρόσκληση για τη βραδιά: χορός, φετιχοφλέρτ και σαδομαζό λάιβ κλιπ, για εκείνη την Αθήνα που δεν την ανάβουν άλλα λουλούδια και ρομαντισμοί πέρα από εκείνα του Vicious: «You hit me with a flower, you do it every hour, oh baby you’re so vicious».
Και ξαναθέτω στον εαυτό μου την ίδια Velvet Underground ερώτηση: τι γυρεύω εγώ εδώ; Δεν είμαι ο Λου Ριντ, άσε που κι εδώ κάθε άλλο παρά υπόγεια και δυσεύρετη είναι η φάση: το fb event καλούσε τον BDSM λαό, εξού και με αυτή τη «δημόσια» πρόσκληση το ανακάλυψα. Δημοσιογραφική περιέργεια: υπάρχει κίνκι Αθήνα; Κι αν ναι, το γλεντάει; Είπα να το ψάξω ζώντας το. Κι έτσι βρίσκομαι να ερευνώ σκανάροντας περισκοπικά: λάτεξ κορίτσια και αγόρια ντυμένα στα δερμάτινα περιφέρονται στο πλήθος, cosplay κουκλίτσες με στολή από πλαστικό σε ρόλους νοσοκόμας ή ερεθισμένης μαθήτριας για «beyond the classics παιχνίδια», ταραντινικά ζίπερ-μπόις με στρατιωτικά τζόκεϊ και εθνόσημα του στρατού. Πολεμιστές στα χαρακώματα του BDSM, νυχτερινά σκοπέτα με «τη λόγχη» εφ’ όπλου. Δίπλα στον μεταλά με τη μαλλούρα και το μπλουζάκι Motley Crew, καπνίζει λάγνα υπέρβαρο ντερέκι, αυτό που λέμε λαϊκό παιδί, με πουκάμισο ανοιχτό, παντελόνι υφασμάτινο στενό και πιθανόν φαν της Τζένης Βάνου. Spank, λέω από μέσα μου: πώς τους ενώνει και πώς τους δονεί αυτού του «περίεργου» έρωτα η ηδονή!
Πιο κάτω: το crew, η let me entertained you αρμάδα των ακούραστων νυχτερινών εργατών, παιδιά της σεξ twilight zone, στην υπηρεσία τους. Ποιων; Αυτών. Που επίσης διακριτικά τους κατηγοροποιώ: μοναχικοί νερντς, γκέι ντουέτα ή παρεάκια των τεσσάρων που είτε τσεκάρουν τις ανανεώσεις του timeline τους είτε «φιλμογραφούν» τη δράση. Μαύρα αμάνικα μπλουζάκια, σφιχτοδεμένα και σμιλεμένα στο gym κορμιά, τατουάζ και υπερκοντά κουρέματα, ενθουσιασμένα χαμόγελα και «ουάου», και «για πες», και «ξες». Ξέρω! Πως γι’ αυτούς το BDSM δεν είναι παρά άλλη μια παράμετρος του συνολικού «παιχνιδιού», σε αντίθεση με τους «νοικοκυραίους» που κάθονται στα πριβέ. Ακριβώς στο πάνω διάζωμα από την πίστα που ιδρωκοπούν και «ματώνουν» οι σκλάβοι και με προσταγές άγριες δαμάζουν οι αφέντρες, σε ένα φάτσα κάρτα με τον κόσμο σεπαρέ, διασκεδάζει ένα παρεάκι από πενηντάρηδες μετά των κυριών τους. Μπορεί τραπεζικοί υπάλληλοι, μπορεί βιοτέχνες, ντυσίματα συμβατικά. Όπως λέμε δηλαδή λαϊκή διασκέδαση, φιάλες, κους-κους και ακομπλεξάριστο κυαλάρισμα καθώς το «θέαμα» σκληραίνει! Ιαχές από το λαό. Ξανθός εκδικητής με πέτσινο παντελόνι και mad max μπότα μαστιγώνει, τραβά τις θηλές και θωπεύει ξεδιάντροπα μια υπάκουη, πρόθυμη ερωμένη να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών της – δεν μπορεί, κάτι θα έκανε για να την τιμωρεί με τόση μίσος: πρώτη σκέψη. Δεύτερη σκέψη: ή γιατί έτσι προστάζει ο ρόλος, μην ξεχνάς πως εδώ συνίσταται η κουλτούρα του BDSM, δηλαδή στην υψηλής έντασης συναινετική υποκριτική, που με αυτόν τον τρόπο καταργεί κάθε υπόνοια επικινδυνότητας.
Αλλά το πράγμα παίρνει φωτιά, κυριολεκτικά, όταν μετά από ένα εμβριθώς αναλυτικό ψάξιμο - fist fuck του «εσωτερικού» της κόσμου, ο ξανθός αφέντης υποβάλλει τη σκλάβα του σε κάτι σαν… αναστενάρια: καντήλι αναμμένο και πυρακτωμένο με φωτιά μεγάλης έντασης αιωρείται ανάμεσα στα σκέλια της. Τι γυρεύω εγώ εδώ; Δεν είμαι αντίστοιχος με τους ήρωες του Ουελμπέκ.
Ο ξανθός εκδικητής εντωμεταξύ έχει περάσει σε γνήσιο σεξ, αδιαμεσoλάβητο, κοινώς φτάνει με τα τρυπάνια και τα κλαπατσίμπαλα σκεύη-δονητές. Γαμήσι λάιβ. Αυτό βλέπω. Κι αυτό χειροκροτά ο λαός και η μπίρα μου τελειώνει. Και το ρολόι γράφει 4 και η ιδέα να πάω στο κρεβάτι μόνος μου για ύπνο, παρά μια σκλάβα να μου τραγουδά «λίγα ψίχουλα τυράννιας σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω», μου φαίνεται καλύτερη ιδέα. Αποχωρώ. Στο ζενίθ του ενθουσιασμού, στο πικ της έξαψης, στην κορύφωση των yeah. Γούστα είναι αυτά.
Το Spank ως εντύπωση; Θα το πω κυριολεκτικά, αφού το είδα να συμβαίνει μπροστά μου: γάμησε κι έδειρε. Αλλά, προσοχή, αν διαβάζοντας αυτό το σεξπορτάζ σας γεννηθεί η επιθυμία να παραστείτε στο επόμενο πάρτι: είναι ακάταλληλο για όλους τους ενηλίκους που ακόμα πιστεύουν σε κάτι παρωχημένες απόψεις περί έρωτα, όπως πάρε με αγκαλιά, ή αντλούν ηδονή χορεύοντας τανγκό. Σας μπριφάρω χρησιμοποιώντας την άγρια γλώσσα του Γιάννη Οικονομίδη: πούτσα και ξύλο. Προειδοποιηθήκατε.
21°
