Ο φούρνος του Στρατή στην κεντρική πλατεία του χωριού Λεύκες της Πάρου δεν είναι ένας οποιοσδήποτε φούρνος. Με μια ιστορία ενός και παραπάνω αιώνα πίσω του, έχει περάσει πλέον στα χέρια της νέας γενιάς, του 26χρονου Στρατή και του 21χρονου αδελφού του Δημήτρη, να ζυμώνουν και να ψήνουν, με τη μεγάλη αδελφή τους Μαρία να βοηθά κι εκείνη στο ταμείο.
«Το 1904 είχε πρωτανοίξει στις Λεύκες φούρνο ο παππούς του παππού μου», μάς λέει ο Στρατής. «Τότε ο φούρνος στεγαζόταν σε ένα στενό, δίπλα στο κουρείο. Έπειτα, ο παππούς μου ο Στρατής Κρητικός από το 1971 και έως το 1999 είχε τον φούρνο στην είσοδο του χωριού, πλάι στην καμάρα. Εκεί θυμάμαι πήγαινα παιδί όταν σχόλαγα από το σχολείο και έφτιαχνα τα ψωμάκια που με έβαζε η γιαγιά μου να πλάσω και τα έψηνα και τα έπαιρνα να τα φάω στο σπίτι. Όταν ξαναμπήκα στον φούρνο τον καινούριο, μου ήρθαν οι μυρωδιές και μου θύμισαν όλες τις παλιές μυρωδιές του φούρνου του παππού μου!».
Από το Λύκειο ο Στρατής είχε σκεφτεί να ασxοληθεί με τον φούρνο. Και δεν είναι μια δουλειά εύκολη. Πρέπει να σηκωθείς αξημέρωτα για να είσαι στο πόστο σου από τις 4 το πρωί. «Έχω 5 ξυπνητήρια!», λέει ο Στρατής και γελάει.
Θα βάλουν τα ζυμωτήρια μπροστά, μετά θα πλάσουν το ψωμί, θα το αφήσουν να φουσκώσει, θέλει δυο-τρεις ώρες για να γίνει. Ο φούρνος, εκτός από ψωμιά (άσπρο, ζυμωτό ολικής αλέσεως, πολύσπορο, πολυτελείας) βγάζει και παξιμάδια, κουλούρια, κριτσίνια, τσουρέκια, πάστα φλώρα κλπ. που τα διανέμει σε όλη την Πάρο, σε ξενοδοχεία και πρατήρια με τα οποία συνεργάζεται.
«Δίνουμε ψωμί και στα χωριά τριγύρω, στον Κώστο, στον Πρόδρομο, στη Μάρπησα και στην Παροικιά. Τις διανομές έχει αναλάβει ο Νίκος, συνομήλικος και κολλητός μου φίλος. Από μωρά ήμαστε μαζί». Περισσότερα.
21°
