Χτυπάει το τηλέφωνο ένα μήνα πριν. Ο κύριος Μπαρδής που μου μιλάει, έχει ευχάριστη φωνή και είναι πάρα πολύ ευγενικός, περίεργη εγώ τον ρωτάω διάφορα αλλά εκείνος μου δίνει πληροφορίες με το σταγονόμετρο – μην ανησυχείτε, ποτέ κανείς δεν πέρασε άσχημα κοντά μας… Του ζητώ να κρατάει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο για να τον αναγνωρίσω.
Να τα πάρω από την αρχή… Είμαι καλεσμένη σε δείπνο του θεσμού που φέτος πρωτοδιοργανώθηκε στην Αθήνα και λέγεται Creative Chef Challenge. Μέσα απ’ αυτόν κορυφαίοι σεφ καλούνται να παρουσιάσουν ένα μενού στο οποίο θα χρησιμοποιήσουν την έμπνευσή τους αλλά και premium υλικά χωρίς να υπολογίζουν δυσκολία εύρεσης ή –το κυριότερο– κόστη. Τα υλικά τούς προμηθεύει η Metropolitan Foods (και ο ιδιοκτήτης της κύριος Μπαρδής), εταιρεία που αντικείμενό της είναι να παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες και κυρίως να προμηθεύει με εξαιρετικές πρώτες ύλες (κρέατα Black Angus, Kobe, Wagyu, όστρακα, τρούφες και λοιπά δυσεύρετα και delicatessen) ξενοδοχεία, εστιατόρια, σεφ ή απλά ιδιώτες με αυξημένες απαιτήσεις. Στόχος της με τα CCC είναι να αναδείξει το ταλέντο των σεφ αλλά και τη γαστρονομική πρόοδο που υπάρχει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Στα τρία προηγούμενα συμμετείχαν ο Γιάννης Λιόκας με μενού Experiental στο εστιατόριο St' Astra, ο Τάσος Στεφάτος με μενού Seduction στο Botrini's, ο Γκίκας Ξενάκης με μενού Gastro Emotional στο εστιατόριο Aleria. Το τέταρτο και τελευταίο για φέτος CCC, στο οποίο και συμμετέχω, αναλαμβάνει ο Αλέξανδρος Τσιοτίνης, ιδιοκτήτης και σεφ του CTC, με μεγάλη πορεία και βραβεία σε διεθνές επίπεδο. Σε κάθε ένα από αυτά τα δείπνα συμμετέχουν 12 μόνο καλεσμένοι από το χώρο της γαστρονομίας, δημοσιογράφοι, γευσιγνώστες, σεφ, bloggers, αλλά και δύο «απλοί» που έχουν επιλεγεί με κλήρωση. Κάθομαι στο τραπέζι και αναπάντεχα συναντώ φίλους που δεν ήξερα πως θα συναντήσω, στη θέση μου βλέπω ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο να με υποδέχεται, συστηνόμαστε με τον κύριο Μπαρδή και… κυρίες μου και κύριοι, αρχίζει ένα δείπνο πραγματικά ανεπανάληπτη εμπειρία. Τι να σας πρωτοπώ... Να ξεκινήσω με την «αφηγήτρια» που ήρθε από το πουθενά λέγοντάς μας ένα παραμύθι, να συνεχίσω με τα κόλπα ενός επαγγελματία ταχυδακτυλουργού, με τα μπαλόνια που ήταν δεμένα με σπάγκο στα μικρά ψωμάκια μας, ένα το έσπασε ο ταχυδακτυλουργός κι έβγαλε μια… σαμπάνια! Να μείνω στα καταπληκτικά πιάτα του Τσιοτίνη – αυτός αν δεν ήταν μάγειρας θα ήταν σίγουρα ζωγράφος… μεγάλος καλλιτέχνης!
Ξεκινήσαμε με amuse bouches… νομίσματα μεσαιωνικά που τσίμπαγες δειλά με το πιρούνι και ήταν φουαγκρά, ακολούθησαν η φράουλα και ο αρακάς, ένα πιάτο-πίνακας με αποτυπωμένη την άνοιξη πάνω του, να περάσω στον αστακό με το καλαμπόκι, σ’ ένα ριζότο αμπελόφυλλο, στο χτένι και τη θάλασσα, στο μοσχάρι και τα κάρβουνα, να κλείσω με το γλυκό που ήταν περιπέτεια αναζήτησης στο δάσος με τις τρούφες και ήρθε πάνω σ’ ένα κορμό δέντρου. Ο ίδιος ο σεφ, που καταχειροκροτήθηκε στο τέλος, μας είπε πως ήθελε κάθε πιάτο να είναι μια παραπομπή σε μια διαφορετική πτυχή της προσωπικότητάς μας. Τελειώσαμε και με ένα ακόμη παιχνίδι του ταχυδακτυλουργού, ανακάλυψε τα πάντα από όλα όσα είχαμε γράψει μυστικά σε χαρτάκια, οι συζητήσεις για το μέλλον της ελληνικής γαστρονομίας είχαν φουντώσει μεταξύ των συνδαιτυμόνων και πριν φύγουμε σύσσωμο το τραπέζι απαίτησε κι άλλα challenges για του χρόνου. Δείτε και το βίντεο της βραδιάς – ταινία με τα όλα της, με πρωταγωνιστές εμάς, τον Τσιοτίνη και την ασυγκράτητη υψηλή γαστρονομία.
21°
