Το λιμανάκι του Κερατσινίου είναι ένας τόπος μαγικός. Ένα τοπίο, απίστευτων αντιθέσεων, στα όρια του ρεαλισμού και του σουρεαλισμού. Κάτω από τον παροπλισμένο θερμοηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ και το ψηλότερο φουγάρο της Αττικής, απέναντι από τις πελώριες γερανογέφυρες της Cosco και ανάμεσα από κάτι χειμαζόμενα κρουαζιερόπλοια βρίσκεται το μικρό ψαρολίμανο της περιοχής.
Τι κι αν σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων υπάρχει το μεγαλύτερο σε κίνηση λιμάνι της Μεσογείου, το λιμάνι που ο Παγκόσμιος πρωταθλητής του εμπορίου η Κίνα, διακινεί όλα τα εμπορεύματά του προς την Ευρώπη;
Στο μικρό λιμανάκι τα πολύχρωμα ξύλινα βαρκάκια και τα λοιπά μικρά σκαφάκια του αλιευτικού καταφυγίου, βγάζουν τη γλώσσα τους αυθάδικα απέναντι στα τεράστια πλοία με τα εκατοντάδες κοντέινερ, και δίνουν τη μάχη του “small is beautiful” ή των «μεγάλων μικρών» της χώρας μας.
Ένα τεράστιο graffiti τέσσερα μέτρα ύψος με είκοσι μέτρα μήκος, περιγράφει τη φαντασίωση ενός τύπου που φτιάχνει μια σιδηροδρομική γραμμή, που συνδέει Κρήτη με Μακεδονία, που όμως διακινεί βαπόρια που εμφανίζονται στην πεδιάδα των Φαρσάλων, και επιβεβαιώνουν το Εγγονοπουλικό: «Τι γύρευες εσύ στη Λάρισα, εσύ ένας Υδραίος;»
Στο λιμανάκι του Κερατσινίου βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που το κρατάει ζωντανό ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αλιέων και εξωραϊστικός «Άγιος Νικόλας» Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Η Χρύσα και ο Γιώργος στο ουζερί τους εδώ και τριάντα χρόνια αξιοποιούν τα ψαρέματα των τοπικών αλιέων, που κατά το ήμισυ αυτοκαταναλώνουν την ψαριά τους και τα υπόλοιπα τα δίνουν στο μαγαζί.
Μας κέρδισαν λέγοντάς μας ποια είναι τα φρέσκα και ποια τα μη, μόνοι τους χωρίς πολλά-πολλά. Φάγαμε νόστιμες τηγανητές γαρίδες, σαρδέλες, γαύρους και τα μπαρμπουνάκια από τα φρέσκα και μεζέδες με κυρίαρχους (σε νοστιμιά και πρωτοτυπία) τους κεφτέδες από τυροκαυτερή, αλλά και τα σαγανάκια με τα μύδια και άλλες νοστιμιές. Περισσότερα.
*Για το ουζερί Καραγιάννης διαβάστε εδώ.
**Για το οινομαγειρείο Ήπειρος διαβάστε εδώ.
16°
