Τσιμπιόμαστε - δεν τσιμπιόμαστε, ο Ρέτσος πουλήθηκε 22 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά και 16 να είναι τα εκατομμύρια, όπως γράφει η Bild, η ουσία δεν αλλάζει. Ο πιτσιρικάς άλλαξε ως διά μαγείας τη ζωή του μέσα σε λίγους μήνες μόνο και μόνο επειδή είχε την τύχη να παίξει στον Ολυμπιακό και όχι οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα. Με την ίδια απόδοση, τις ίδιες συμμετοχές και φυσικά τα ίδια προσόντα σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, θα προσπαθούσε ακόμη να βρει πατήματα, να καθιερωθεί στη βασική ενδεκάδα και να πείσει τους γύρω-γύρω ξερόλες ότι αξίζει ειδική μεταχείριση και προβολή.
Όμως στον Ολυμπιακό το κουμάντο το κάνουν εδώ και χρόνια οι κορυφαίοι ποδοσφαιρικοί μάνατζερ του πλανήτη. Σε αυτούς έχει δώσει το ελεύθερο ο Μαρινάκης κι αυτοί αποφασίζουν. Μπήκε πρώτος στον κόσμο τους και τους αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό αφήνοντας τους υπόλοιπους να ψάχνουν παίκτες με μεθόδους της... νεολιθικής εποχής. «Προεδρική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα» για το ποιος θα έρθει και ποιος θα φύγει.
Το αποτέλεσμα είναι η ομάδα να αγοράζει φτηνά και να πουλάει ακριβά, χωρίς να χάνει τη δυναμική της. Ακόμη και στις χειρότερες χρονιές της, όπως η περσινή, κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα... αέρα, ενώ και φέτος με το ξεκίνημα έδειξε πως είναι πάλι το μεγάλο φαβορί όποιος κι αν έρθει, όποιος κι αν φύγει.
Η περσινή επιλογή να ανεβούν από τα... τσικό και να πάρουν θέσεις στη βασική ενδεκάδα ο Ρέτσος, ο Μανθάτης και ο Ανδρούτσος δεν ήταν κανενός εμπνευσμένου κόουτς. Ούτε του Βίκτορ, ούτε του Μπέντο, ούτε ακόμη περισσότερο του Λεμονή. Για τον τωρινό Ολυμπιακό η αξιοποίηση των ποδοσφαιριστών είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσει στους προπονητές. Η χρησιμοποίηση των τριών πιτσιρικάδων αποτέλεσε κεντρική απόφαση στρατηγικής σημασίας, όσο κι αν ακούγεται βαρύγδουπο. Κρυφή ελπίδα ότι ένας ή δύο θα μπορούσαν να αναδειχθούν και να πουληθούν αργά ή γρήγορα. Μάλιστα, τον Ρέτσο αρχικά πήγαν να τον χρησιμοποιήσουν ως αριστερό μπακ και να τον «καταστρέψουν». Το λάθος διορθώθηκε, ο παίκτης ξεχώρισε από τους υπόλοιπους, ο Μανθάτης κρίθηκε πως δεν μπορούσε να ανταποκριθεί και φεύγει, ενώ ο Ανδρούτσος θα πάρει μερικές ακόμη ευκαιρίες.
Ο Ρέτσος δεν αξίζει βέβαια τα 22 εκατομμύρια ευρώ που κόστισε, όπως δεν άξιζε κανένας από τους ποδοσφαιριστές που ο Μαρινάκης πούλησε πανάκριβα τα τελευταία χρόνια δεξιά κι αριστερά. Ούτε ο Μήτρογλου τα 15 από τη Φούλαμ, ο Σάμαρης τα 11 από την Μπενφίκα, ο Μαζουακού τα 7 από τη Γουέστ Χαμ, ο Βάις τα 5,5 από τους πετρελαιάδες, ο Φέισα τα 4,5 από την Μπενφίκα, ο Μιλιβόγεβιτς τα 13 από την Κρίσταλ Πάλας, ο Πουλίδο τα 6 από το Μεξικό, ο Μιραλάς τα 7,5 από την Εβερτον, ο Ιντέγε τα 11 από τους Κινέζους, ούτε καλά-καλά ο Μανωλάς τα 13 από τη Ρόμα.
Κι αν για το αγγλικό πρωτάθλημα τα ποσά θεωρούνται «φυσιολογικά», υπάρχουν ένα σωρό παραδείγματα από άλλα φτηνότερα πρωταθλήματα, με κορυφαίο του Ρέτσου για το οποίο (παρα)μιλάει η Ελλάδα.
Μια σύγκριση για να κλείσουμε: Ο Παναθηναϊκός ακόμη και στα δοξασμένα του χρόνια κατάφερε να πουλήσει με 22 συνολικά εκατομμύρια ευρώ τον Γιούρκα, τον Σισέ, τον Μαυρία, τον Κυργιάκο, τον Καρέλη, τον Μπεργκ και πρόσφατα τον Ζέκα! Ολοι αυτοί, όσο ένας Ρέτσος!
21°
